• Apr 01, 2017 |
• 8 years ago |
• 5.4K views

៥ កន្លែងសម្រាប់ដំណើរកម្សាន្តលក្ខណៈគ្រួសារ

ថ្ងៃឈប់សម្រាក និងថ្ងៃចុងសប្តាហ៍គួរទៅណាដែរ? ពេលវេលានៃការជួបជុំឪពុកម្តាយ បងប្អូន ជិតឈានមកដល់ហើយ។  ដើម្បីបង្កើនសុភមង្គលក្នុងក្រុមគ្រួសារ ការធ្វើដំណើរកម្សាន្តអាចជាផ្នែកមួយជួយបង្កើតអនុស្សាវរីយ៍ល្អៗបានផងដែរ។ កុំឲ្យមានភាពស្មុគស្មាញថាគួរទៅណា  ហេលស៍ថាម សូមណែនាំ រមណីយដ្ឋានចំនួន៥ដែលអ្នកអាចចំណាយពេលជាមួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់យ៉ាងស្រស់ស្រាយ ទៅតាមទីតាំងនៃកន្លែងកម្សាន្តនោះ។ •ធម្មជាតិ ដូចនៅសមុទ្រឈើ (ខេត្តមណ្ឌលគិរី) ទេសភាពពណ៌បៃតងស្រងាត់ ខ្យល់បរិសុទ្ធ  ជឿជាក់ថាមិនថាមនុស្សចាស់ ឬក្មេងនឹងសុទ្ធតែមានក្តីសុខនឹងចំណាយពេលនៅទីនេះដោយមិនជិនណាយ។ ណាមួយជាខេត្តដែលមានសីតុណ្ហភាពត្រជាក់ល្មម លោកអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ថាស្រស់ស្រាយ និងទោះយកកូនតូចរបស់អ្នកទៅជាមួយក៏មិនមានបញ្ហា។   ជាពេលវេលានិយាយលេងជាមួយគ្នា សើចសប្បាយ ញ៉ាំអីជុំគ្នា ក៏ជាឱកាសអាចសម្រាកទាំងកាយទាំងចិត្តបានដោយសន្តិភាព។ •បរិស្ថានពណ៌បៃតង រមណីយដ្ឋានវីគីរីរម្យ (ខេត្តកំពង់ស្ពឺ) គ្រាន់តែចំណាយពេលត្រឹមតែ ២ ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ អ្នកនឹងទៅដល់រមណីយដ្ឋានថ្មីប្លែក ដើម្បីចំណាយពេលបោះតង់គេងលេងជុំគ្នាលក្ខណៈជាគ្រួសារតូចៗ ហើយបើជាលក្ខណៈគ្រួសារធំក៏មានជាផ្ទះស្បូវទំហំធំល្មមផងដែរ។ ក្នុងកណ្តាលធម្មជាតិ ខ្យល់អាកាសបរិសុទ្ធ ជាពិសេសចំការស្រ្តូប៊ឺរី ដែលកម្រនឹងមានថែមទៀតនោះពិតជាធ្វើឲ្យគ្រួសារអ្នកទទួលបានការកម្សាន្តដ៏រស់រវើកមិនខាន។ •តោះទៅពិកនិក (Picnic) នៅ រមណីយដ្ឋាន Picnic (ក្រុងព្រះសីហនុ) ជាមួយបរិយាកាសជុំវិញអមទៅដោយភ្នំ រុក្ខជាតិពណ៌បៃតង និងខ្ទមតូចៗសម្រាប់ស្នាក់អាស្រ័យធ្វើពីឈើ។ កន្លែងស្ងប់ស្ងាត់ ប៉ុន្តែមានសកម្មភាពកម្សាន្តបែបក្រៅក្រុង ដូចជាជិះកង់លេង ដើរមើលកសិដ្ឋានដាំបន្លែ និងផ្លែឈើធម្មជាតិជាដើម។ អ្នកក៏អាចឆ្លៀតឱកាសភ្លក្សអាហារស្រស់ៗ និងគ្មានជាតិគីមីដែលអាចផ្តល់ជាសុខមាលភាពដល់ក្រុមគ្រួសារផងដែរ។ ក្រៅពីនោះ  ក៏មានកន្លែងសម្រាប់ក្មេងៗកម្សាន្តលេងដែលធ្វើឲ្យអ្នកកាន់តែមានភាពងាយស្រួលទៀតផង។ •កោងកាង និងសត្វអំពិលអំពែក (ខេត្តកោះកុង) ដើមកោងកាងជាជម្រកនៃសត្វត្រី ដែលជាប្រភេទដើមឈើសម្បូរនៅទីរួមខេត្តកោះកុង។ ដែលពិសេសនោះគឺ សត្វអំពិលអំពែកភ្លឺផ្លិបផ្លេកនៅពេលយប់  ជាទស្សនីយភាពមួយដែលអ្នកគួរតែសាកល្បងសាងជាមួយនឹងក្រុមគ្រួសារដ៏កក់ក្តៅរបស់អ្នក។ ឆ្លៀតឱកាសនោះ និយាយរឿងនិទាន ឬដេញប្រស្នាជាមួយបងប្អូន ឬកូនៗរបស់អ្នកក៏សប្បាយម្យ៉ាងដែរ។ •ភូមិអេកូធម្មជាតិ Eden Eco Village (ខេត្តកំពត) ធុញទ្រាន់នឹងសំឡេងម៉ូតូ ឡាន សំឡេងអ៊ូអរនៅទីក្រុង ហើយបែរមកស្តាប់សំឡេងខ្យល់បក់បែបជាផ្ទះលំហែជាប់មាត់ទឹក បរិយាកាសស្ងប់ស្ងាត់ និងមើលថ្ងៃលិចកាត់កំពូលភ្នំ ជុំគ្រួសារបំភ្លេចភាពនឿយហត់ ការកម្សាន្តនឹងរបស់ទំនើបៗ ជំនួសមកមើលទស្សនីយភាពពិតៗទៅវិញ វានឹងធ្វើឲ្យជីវិតរបស់អ្នកកាន់តែមានន័យ និងមិនអាចបំភ្លេចបាននូវអនុស្សាវរីយ៍ដ៏ស្រស់ស្អាតបែបនេះ។ បើអ្នកបានទៅកន្លែងមួយក្នុងចំណោមកន្លែងទាំង៥នេះ ពេលវិស្សមកាលរបស់អ្នកគឺមិនឥតប្រយោជន៍ទេ។ ឱកាសបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ មួយឆ្នាំមានតែម្តងនេះទេ  គួរតែបង្កើតឱកាសថ្មី  បរិយាកាសថ្មី ទេសភាពថ្មី និងអនុស្សាវរីយ៍ថ្មីជាមួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ឲ្យបានកាន់តែច្រើន។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Apr 01, 2017 |
• 8 years ago |
• 5.4K views

៩ សំណួរអំពីទស្សនវិស័យផ្នែកធនធនមនុស្សទៅកាន់អ្នកគ្រប់គ្រងទូទៅនៃមន្ទីរព្យាបាលធ្មេញម៉ាស្ទ័រឃែរ

និស្សិតផ្នែកណាក៏ដោយ តែងតែមានការព្រួយបារម្ភជានិច្ចចំពោះមុខរបរនាពេលអនាគរបស់ខ្លួន ដោយអ្នកខ្លះក៏បានស្វះស្វែងរកការងារបណ្តើរៗ តែក៏មានការព្រួយបារម្ភថាតើគួរត្រៀមខ្លួនបែបណាខ្លះ? ដើម្បីជាការផ្តល់ជូនមិត្តអ្នកអាន ជាពិសេសមិត្តនិស្សិតដែលត្រៀមខ្លួននឹងដាក់ពាក្យបម្រើការងារក្នុងជំនាញណាមួយនោះ ហេលស៍ថាមក៏បានជួបសម្ភាសន៍ផ្ទាល់ជាមួយនឹងកញ្ញា សារិន ជាធារី ដែលជាអ្នកគ្រប់គ្រងទូទៅនៃមន្ទីរព្យាបាលធ្មេញម៉ាស្ទ័រឃែរ ដែលបានផ្តល់ជូនប្រជាជនកម្ពុជានូវសេវាថែទាំ និងព្យាបាលសុខភាពមាត់ធ្មេញអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។  ជាមួយនឹងបទពិសោធន៍ការងារទាំងផ្នែកជាជំនួយការរបស់ទន្តបណ្ឌិត ការងាររក្សាអនាម័យមាត់ធ្មេញរបស់អតិថិជន រួមនិងជំនាញក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទង និង បម្រើសេវាកម្មជូនអតិថិជន ព្រមជាមួយនឹងភាពស្មោះត្រង់ និងអត់ធ្មត់ក្នុងការងារផងនោះ កញ្ញា សារិន ជាធារី បានចូលកាន់នូវតំណែងនេះដោយប្រកាន់ខ្ជាប់នូវគោល ជំហរមួយចំនួនដែលមានអត្ថន័យខ្លឹមសារដោយសង្ខេបដូចខាងក្រោម៖ សំណួរ ៖   បេក្ខភាពបែបណាដែលផ្នែកធនធានមនុស្សត្រូវការ? ចម្លើយ ៖ ម៉ាស្ទ័រឃែរផ្តោតសំខាន់លើភាពស្មោះត្រង់ចំពោះការងាររបស់ខ្លួនដោយភាពស្មោះត្រង់នេះសំដៅលើភាពស្មោះត្រង់ចំពោះខ្លួនឯង និងទឹកចិត្តស្រលាញ់ការងារ ក៏ដូចជាថែទាំរបស់ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ក្រុមហ៊ុនឲ្យដូចជារបស់ខ្លួន ។ ម្យ៉ាងទៀត គឺចាំបាច់ណាស់ត្រូវមានទំនួលខុសត្រូវខ្ពស់ចំពោះការងារ និងមានភាពបត់បែនទៅតាមកាលៈទេសៈ។ ចំណុចសំខាន់មួយទៀតនោះ គឺត្រូវមានការប្តេជ្ញាចិត្តខ្ពស់ក្នុងការបំពេញកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្លួន។ សំណួរ ៖ ក្នុងចំណោមបេក្ខភាពជាច្រើនរូប តើបេក្ខភាពប្រភេទណាដែលមានភាពលេចធ្លោជាងគេ? ចម្លើយ ៖ ទីមួយ គឺយើងសម្លឹងមើលទៅលើចំណេះដឹង និងជំនាញរបស់ពួកគេ ថាតើបេក្ខភាពរូបនោះចេះធ្វើអ្វីហើយអាចបំពេញការងារផ្នែកណាបានដោយមិនផ្តោតតែទៅលើសញ្ញាបត្ររបស់ពួកគេតែប៉ុណ្ណោះទេ ព្រោះថាមានជំនាញខ្លះអាចនឹងត្រូវបណ្តុះបណ្តាលបានប្រសិនបើបេក្ខភាពនោះមានឆន្ទៈក្នុងការធ្វើវា។ បន្ទាប់មក ទើបយើងសម្លឹងទៅលើប្រវត្តិរូបផ្សេងៗទៀតតាមក្រោយ។ សំណួរ ៖ បេក្ខភាពដែលមានបទពិសោធន៍ពិតជាមានអាទិភាពជាងបេក្ខភាពដែលគ្មានបទពិសោធន៍មែនទេ? ចម្លើយ ៖ ជាទូទៅ គឺការប្រកាសជ្រើសរើសបុគ្គលិកតែងតែបញ្ជាក់ថាផ្តល់អាទិភាពចំពោះអ្នកដែលមានបទពិសោធន៍ ប៉ុន្តែតាមភាពជាក់ស្តែង ក្នុងពេលធ្វើបទសម្ភាសន៍ គឺយើងអាចធ្វើការស្ទាបស្ទង់បានខ្លះៗតាមរយៈចិត្តសាស្រ្តថាតើបេក្ខភាពនោះមានឆន្ទៈក្នុងការងារឬទេ? នោះបេក្ខភាពគ្មានបទពិសោធន៍ គឺនៅតែមានឱកាសដូចគ្នាប្រសិនបើពួកគេពិតជាមានឆន្ទៈខ្ពស់មែន។ សំណួរ ៖ តើបុគ្គលិកមួយរូប គួរប្រកាន់ខ្ជាប់ និងចៀសវាងនូវអាកប្បកិរិយា បែបណាខ្លះ? ចម្លើយ ៖ ម៉ាស្ទ័រឃែរផ្តោតសំខាន់ទៅលើអត្តចរិត និងអាកប្បកិរិយា ព្រោះបុគ្គលមួយរូបដែលមានចំណេះដឹងជ្រៅជ្រះមិនប្រាកដថាបានទទួលការគោរពពីអ្នកដទៃនោះឡើយប្រសិនបើគេមានឫកពាមិនគួរជាទីរាប់អាននោះ។ ជាក់ស្តែង ភាសាអង់គ្លេស ពាក្យថា ASK  គឺមានន័យថា A=Attitude, S=Skill, K=Knowledge ដែលនេះសបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថាអាកប្បកិរិយាពិតជាសំខាន់លើសគេពិតមែន។ បុគ្គលិកចាំបាច់ត្រូវមានការរៀបចំខ្លួនទាំងការនិយាយស្តីរួសរាយរាក់ទាក់ជាមួយនឹងអតិថិជន និង អនាម័យសព្វទាំងខ្លួនប្រាណ។  ទន្ទឹមនឹងគ្នានេះផងដែរ អ្វីដែលត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ននោះ គឺការទំនាក់ទំនងដោយមិននិយាយស្តី(non-verbal communication) ដោយត្រូវប្រើប្រាស់កាយវិការឲ្យបានសមរម្យ។ បុគ្គលិកក៏មិនគួរប្រើប្រាស់ពាក្យសម្តីមិនសមរម្យចំពោះអតិថិជនណាដែលមិនមានការយល់ច្បាស់ពីអ្វីដែលយើងកំពុងព្យាយាមពន្យល់ ឬនិយាយក៏ដោយ។ សំណួរ ៖ តើផ្នែកធនធានមនុស្សធ្វើការវាយតម្លៃលើការងាររបស់បុគ្គលិកតាមរយៈកត្តាអ្វីខ្លះ? ចម្លើយ ៖ ដើម្បីសម្រេចនូវរង្វាន់លើកទឹកចិត្តប្រចាំឆ្នាំ យើងសម្លឹងមើលដំបូងទៅលើការគ្រប់គ្រងពេលវេលារបស់បុគ្គលិកថាតើគាត់គោពពេលវេលា និងស្គាល់តម្លៃការងាររបស់ខ្លួនដែរឬទេ។ បន្ទាប់មក គឺយើងមើលទៅការតុបតែងខ្លួនផ្ទាល់របស់ពួកគេ តាមរយៈការរៀបចំនូវឯកសណ្ឋាន អនាម័យក្លិនខ្លួនជាដើម។ ចំណុចសំខាន់មួយទៀត គឺការទំនាក់ទំនងរវាងបុគ្គលិកទៅវិញទៅមក ព្រមជាមួយនឹងទំនាក់ទំនងជាមួយអតិថិជនផងដែរ។ សំណួរ ៖ សម្រាប់បុគ្គលិកបម្រើការងារថ្មី តើផ្នែកធនធានមនុស្សនឹងចំណាយពេលប៉ុន្មាន ដើម្បីដឹងថាបុគ្គលិកនោះជាធនធានដែលខ្លួនត្រូវការ? ចម្លើយ ៖ រយៈពេល គឺអាស្រ័យលើប្រភេទការងារជាក់ស្តែង ម៉ាស្ទ័រឃែរទុកពេលឲ្យបុគ្គលិកផ្នែកទទួលភ្ញៀវ៦ខែ ហើយរយៈពេលដូចគ្នាផងដែរចំពោះបុគ្គលិកជាជំនួយការទន្តបណ្ឌិត។ ដោយសារតែការងារខ្លះមានការបត់បែនច្រើន និងមានភាពលំបាក ក៏ដូចជាឆ្លងកាត់នូវការបណ្តុះបណ្តាលបន្ថែម នោះរយៈពេលនេះគឺសមល្មមនឹងអាចឲ្យយើងមើលដឹងថាតើបុគ្គលិកនោះមានការរីកចម្រើន ឬទំនួលខុសត្រូវបែបណាចំពោះការងារ។ សំណួរ ៖ ផ្នែកធនធានមនុស្សនឹងមានវិធីសាស្រ្តបែបណា ចំពោះបុគ្គលិកដែលបំពេញកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្លួនមិនបានខ្ជាប់ខ្ជួន? ចម្លើយ ៖ ជំហានដំបូង យើងនឹងធ្វើការណែនាំដល់ពួកគាត់ជាមុនសិន រួចហើយឲ្យពួកគាត់និយាយពីផលលំបាកដែលគាត់កំពុងជួបប្រទះ ហើយក្នុងនាមយើងជាអ្នកគ្រប់គ្រងត្រូវស្វែងរកដំណោះស្រាយជូនពួកគាត់។ ផ្ទុយទៅវិញ ករណីដែលបុគ្គលខ្លះនៅតែបន្តប្រព្រឹត្តនូវកំហុសដដែលៗទៀតនោះ យើងមានវិធានការមួយ គឺឲ្យពួកគេសរសេរនូវកំណត់ហេតុពិចារណាលើកំហុសដែលបានប្រព្រឹត្តកន្លងមក ឬផលលំបាកដែលពួកគេកំពុងជួបប្រទះ។ កំហុសត្រង់នេះសំដៅលើកំហុស ៣ប្រភេទគឺ កំហុសទូទៅ កំហុសវិជ្ជាជីវៈ និង កំហុសធ្ងន់ធ្ងរ។ សំណួរ ៖ សម្រាប់និស្សិតដែលត្រៀមដាក់ពាក្យបម្រើការងារ តើពួកគេគួរត្រៀមខ្លួនបែបណាខ្លះ? ចម្លើយ ៖  តាមយោបល់របស់ខ្ញុំជាមួយនឹងបទពិសោធន៍កន្លងមក និស្សិតមិនគួរចាំដល់ពេលដល់បញ្ចប់ការសិក្សាទើបធ្វើការស្វែងរកការងារធ្វើនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់គួរឆ្លៀតពេលខ្លះក្នុងឆ្នាំទី៣ ឬទី៤ ស្វះស្វែងរកការងារ ឬការចុះកម្មសិក្សា (Internship) ដែលត្រូវនឹងជំនាញរបស់ខ្លួនជាបណ្តើរៗ បើទោះជាគ្មានបទពិសោធន៍ក៏ពិតមែនតែពួកគាត់អាចប្រកាន់ខ្ជាប់នូវភាពស្មោះត្រង់ និងឆន្ទៈមុតមាំក្នុងការអនុវត្តនូវទ្រឹស្តីដែលបានសិក្សានៅសាលាយកមកអនុវត្តនៅកន្លែងការងារ នោះឱកាសប្រាកដជាមិននៅឆ្ងាយពីពួកគេឡើយ។ សំណួរ ៖ តើកញ្ញាមានពាក្យពេចន៍អ្វីខ្លះជាចុងក្រោយ សម្រាប់មិត្តអ្នកអាន ពិសេសនិស្សិតដែលត្រៀមដាក់ពាក្យប្រើការងារ? ចម្លើយ ៖ ខ្ញុំសូមឲ្យពួកគាត់ព្យាយាមដើរតួខ្លួនជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុន ឬកន្លែងការងារដែលខ្លួនដាក់ជាមុនសិន ដែលត្រង់នេះ គឺសំដៅដល់ការគិតទៅដល់អារម្មណ៍ជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនថាតើខ្លួនឯងចង់បាននូវបុគ្គលិកបែបណាមកបម្រើការងារ។ ការគិតបែបនេះ នឹងជួយឲ្យអ្នកព្យាយាមសម្រប និងរៀបចំខ្លួនទៅតាមតម្រូវការនោះជាខ្លួនឯងពិតៗ ដោយចៀសវាងដាច់ខាតនូវការសម្តែង ដើម្បីទទួលបានចំណាប់អារម្មណ៍តែដំបូងប្រសិនបើធ្វើបែបនេះ ការឈរជើងរបស់អ្នកនៅកន្លែងមួយនោះក៏មិនបានយូរដែរ។

• Apr 01, 2017 |
• 8 years ago |
• 7.5K views

សៀវភៅវិទ្យាសាស្រ្តស្នាដៃដំបូងនៃនិស្សិតកម្ពុជា

មានសមិទ្ធិផលមួយបានលេចឡើងមកជាមួយនឹងភាពភ្ញាក់ផ្អើលនឹកស្មានមិនដល់ និងគួរជាទីមោទនៈជាខ្លាំង នោះគឺជាសៀវភៅជីវគីមីវិទ្យាមួយក្បាលដែលជាស្នាដៃដំបូងរបស់កូនខ្មែរតែម្តង។ ជុំវិញភាពជោគជ័យនេះ ក្រុមនិស្សិតដែលជាស្ថាបនិកវ័យក្មេងរបស់សៀវភៅនេះផ្ទាល់ក៏បានផ្តល់នូវបទសម្ភាសន៍ជាមួយហេលស៍ថាម ដើម្បីបកស្រាយនូវចម្ងល់ផ្សេងៗទាក់ទងនឹងសមិទ្ធិផលរបស់ខ្លួនផងដែរ។   តាមការបកស្រាយរបស់យុវនិសិ្សត ពេញ សាក់ក្តូ ផ្នែកឱសថសាស្ត្រនៃសាកលវិទ្យាល័យសុខាភិបាល បានឲ្យដឹងថា សៀវភៅមួយក្បាលនេះត្រូវបានបង្កើតឡើងក្រោមការខិតខំរបស់ក្រុមដែលមានសមាជិកបីនាក់ដែលមានរូបប្អូនផ្ទាល់ និងមិត្តភក្តិស្និតស្នាលបំផុត២នាក់ទៀតគឺ យុវនិស្សិត យ៉ែង សុវត្ថិនា និង ឆាយ ឆៃយ៉ា។  ដោយមានគំនិតចង់ចងក្រងសៀវភៅមួយដែលមានប្រយោជន៍ចំពោះនិស្សិតពេទ្យទាំងអស់ សាក់ក្តូ បានស្រុះស្រួលគ្នាជាមួយមិត្តភក្តិទាំង២នាក់ បន្ទាប់មកពួកគេក៏ចាប់ផ្តើមអនុវត្តការងារនេះដោយមិនបង្អង់យូរ ក្រោយពីបញ្ចប់ការប្រលងតែម្តង។  «ជាក់ស្តែង ផែនការនៃការសរសេរសៀវភៅនេះត្រូវបានចាប់ផ្តើមរៀបចំឡើងតាំងពីពាក់កណ្តាលឆ្នាំ ២០១៥។  ដោយឡែក នេះជាស្នាដៃដំបូងរបស់ពួកយើង ហើយក្រៅពីការសហការរបស់យើងទាំង៣នាក់ ពួកយើងក៏ទទួលបានការគាំទ្រជាពិសេសពី លោកឪពុក អ្នកម្តាយរបស់ពួកយើងផ្ទាល់ ព្រមទាំងមានការជួយជ្រោមជ្រែងពីសំណាក់សាស្រ្តាចារ្យ លោកគ្រូអ្នកគ្រូ ក្នុងការជួយកែសម្រួល និងផ្តល់ជាគំនិតក្នុងការរៀបរៀងសៀវភៅនេះតែម្តង។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ក៏មានការសហការពី មិត្តភក្តិ រៀមច្បង សិស្សប្អូន ព្រមទាំងខាងបុគ្គលិករបស់គ្រឹះស្ថានបោះពុម្ពផងដែរក្នុងការសម្រេចបានជាសៀវភៅនេះឡើងដោយជោគជ័យ»។   ទាក់ទងនឹងកត្តាចម្បងដែលជម្រុញឲ្យក្រុមរបស់យើងចងក្រងនូវសៀវភៅនេះឡើង គឺដោយសារពួកយើងផ្ទាល់ធ្លាប់ជួបប្រទះនូវការលំបាកក្នុងការសិក្សា ជាពិសេសចំពោះការអានឯកសារជាភាសាបរទេស ព្រោះចំណេះដឹងភាសាបរទេសដូចជា បារាំង អង់គ្លេស គឺនៅមានកម្រិត។  ដូច្នេះ យើងយល់ថាប្រសិនបើមានសៀវភៅជាភាសាខ្មែរសម្រាប់អានបន្ថែម និស្សិតនឹងកាន់តែមានភាពងាយស្រួលយល់ និងឆាប់ចាប់បាននូវអ្វីដែលគ្រូពន្យល់នៅកំឡុងពេលសិក្សា។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រមជាមួយការមើលឃើញពីកង្វះខាតនូវឯកសារវិទ្យាសាស្ត្រជាភាសាខ្មែរ ទើបពួកយើងសម្រេចរៀបរៀងសៀវភៅជីវគីមីវិទ្យាជាភាសាខ្មែរមួយក្បាលនេះឡើងក្នុងគោលបំណងលើកកម្ពស់ភាសាជាតិ ព្រមទាំងដើម្បីជួយសម្រួលដល់ការសិក្សារបស់មិត្តអ្នកអានទូទៅ ជាពិសេសមិត្តនិស្សិតទាំងអស់ទាំងនេះជាការលើកឡើងរបស់សាក់ក្តូ ។   សាក់ក្តូ បានបន្តទៀតថា «នៅក្នុងការរៀបរៀងជាសៀវភៅនេះឡើង ពួកយើងបានជួបផលលំបាកខ្លះៗ ដោយក្នុងនោះពួកយើងត្រូវចំណាយពេលជាច្រើនដោយត្រូវជួបគ្នាស្ទើររៀងរាល់ថ្ងៃក្នុងបណ្ណាល័យដើម្បីជួបជុំពិភាក្សាគ្នា និងសសេរ ប៉ុន្តែក្នុងនាមជានិស្សិតឱសថសាស្ត្រ ដែលត្រូវសិក្សាជាច្រើនម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ ដូចនេះ ពួកយើងមិនសូវមានពេលគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់សិក្សាមេរៀនដទៃបន្ថែមឡើយ។  ម្យ៉ាង ពួកយើងត្រូវការអាន និងស្រាវជ្រាវឯកសារជាច្រើនមុននឹងបញ្ជូលអត្ថន័យសម្រេចចូលទៅក្នុងសៀវភៅ ហើយស្របពេលជាមួយគ្នានេះ យើងក៏ជួបបញ្ហាស្មុគស្មាញនិងស្ត្រេសជាច្រើនក្នុងការសរសេរអត្ថបទនីមួយៗ ដោយយើងត្រូវរិះរកវិធីធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីពន្យល់ឲ្យអ្នកអានដែលគ្មានមូលដ្ឋានគ្រឹះពីមុនក៏អាចអានយល់។ ដោយឡែក ដោយសារនេះជាលើកទីមួយរបស់យើង ឯពួកយើងក៏មិនសូវដឹងព័ត៌មាន ដូចនេះពាក់ព័ន្ធទៅនឹងការបោះពុម្ព ក៏ជាការលំបាកមួយរបស់យើងផងដែរ។ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក្តី យើងនៅតែខិតខំ អត់ធ្មត់ និងព្យាយាមអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបង្កើតបានស្នាដៃមួយដែលពោរពេញដោយគុណភាពសម្រាប់អ្នកអាន។   គួររំលឹកថា សៀវភៅជីវគីមីវិទ្យានេះ ត្រូវបានចងក្រងឡើងជាខេមរៈភាសា រួមជាមួយការសម្រិតសម្រាំងយ៉ាងល្អ និងលម្អិតចេញពីឯកសារយោងជាច្រើនមិនតិចជាង ២០ ឯកសារ ជាភាសាអង់គ្លេស-បារាំង ដែលគេកំពុងតែប្រើប្រាស់ក្នុងការសិក្សាទូទាំងពិភពលោករួមទាំងកម្ពុជាផងដែរ។  លើសពីនេះ លក្ខណៈពិសេសរបស់សៀវភៅនេះមួយទៀត គឺមានការពន្យល់ពាក្យបច្ចេកទេស ការបន្ថែមព័ត៌មានសំខាន់ៗ និងមានការពន្យល់រូបភាពដែលមានលក្ខណៈស្តង់ដារដូចជាសៀវភៅបរទេស។ ហេតុនេះជឿជាក់ថាសៀវភៅនេះនឹងធ្វើឲ្យមិត្តអ្នកអានមានភាពងាយស្រួលនៅក្នុងការអានឆាប់យល់។   ងាកមកមើលអត្ថប្រយោជន៍នៃសៀវភៅវិញ និស្សិតរបស់យើងបានរៀបរាប់ថា សៀវភៅជីវគីមីវិទ្យានេះជាបណ្តុំចំណេះដឹងសម្រាប់បំភ្លឺដល់មិត្តអ្នកអានដែលមានបំណងចង់ស្វែងយល់បន្ថែមទៅលើចំណេះដឹងទូទៅសេនេទិច ជាពិសេសសម្រាប់សិស្សានុសិស្ស និងនិស្សិតក្នុងវិស័យជីវគីមី និងនិស្សិតក្នុងវិស័យសុខាភិបាល ។  សៀវភៅនេះក៏មានផងដែរនូវមេរៀនសំខាន់ៗដូចជា កំណកំណើតដំបូងនៃជីវិត ការចម្លងក្រម ការបកប្រែក្រម ស្វ័យតំឡើងទ្វេ DNA មុយតាស្យុង និងការជួសជុល DNA ដែលនឹងផ្តល់ជាមូលដ្ធានគ្រឹះដ៏រឹងមាំ ក៏ដូចជា ចំណេះដឹងបន្ថែមក្នុងការសិក្សាលើមុខវិជ្ជាដែលទាក់ទងផ្សេងៗទៀតក្នុងវិស័យសុខាភិបាលតែម្តង។   ក្រោយពីសមិទ្ធិផលដំបូងនេះត្រូវបានលេចឡើងដោយជោគជ័យ ក្រុមស្ថាបនិកវ័យក្មេងយើង ក៏កំពុងតែមានគម្រោងក្នុងការចងក្រងនូវសៀវភៅជីវគីមីវិទ្យាភាគ២ ក្នុងពេលឆាប់ៗខាងមុខដោយគ្រោងបញ្ចប់ក្នុងរយៈពេល ១ឆ្នាំ។ សៀវភៅថ្មីនេះផងដែរនឹងមានលក្ខណៈពិសេសជាងមុន និងគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ដោយវានឹងលម្អិតទៅលើ ជីវម៉ូលេគុល ដូចជាស្ករ ខ្លាញ់ ប្រូតេអ៊ីន ព្រមទាំងមេតាបូលីសនៃជីវម៉ូលេគុល។  យុវនិសិត្សឆ្នើមទាំងបីបានបង្ហាញការសង្ឃឹមយ៉ាងមុតមាំថាសៀវភៅមួយក្បាលនេះពិតជានឹងផ្តល់នូវចំណេះដឹងពិតប្រាកដ និងពិស្តារផ្នែកវិទ្យាសាស្រ្តសេនេទិច រួមទាំងឆ្លើយតបរាល់នូវចម្ងល់ដែលតែងតែជួបប្រទះក្នុងកំឡុងពេលសិក្សាសម្រាប់សិស្ស និស្សិតទាំងអស់គ្នា។ ស្របពេលជាមួយគ្នានេះ ពួកគាត់ក៏បានសំណូមពរដល់មិត្តអ្នកអានទាំងអស់ឲ្យគាំទ្រស្នាដៃនិពន្ធរបស់កូនខ្មែរ ដើម្បីលើកស្ទួយឲ្យមានការលូតលាស់ទៅមុខទៀតនូវសមិទ្ធិផលល្អៗរបស់កម្ពុជាយើង ហើយក៏លើកទឹកចិត្តដល់សិស្សនិស្សិត ឲ្យស្រលាញ់ការអាន ការស្រាវជ្រាវ ដែលទាំងនេះជាគន្លឹះនៃការទទួលបាននូវចំណេះដឹងថ្មីៗ និងពង្រីកគំនិត ជាពិសេស សូមឲ្យចូលរួមបង្កើតអ្វីថ្មីៗដែលជាប្រយោជន៍ដល់អ្នកជំនាន់ក្រោយ។ ជាការបន្ថែមចុងក្រោយ យុវនិស្សិតរបស់យើងក៏សម្តែងការថ្លែងអំណរគុណដល់ហេលស៍ថាមដែលបានផ្តល់ឱកាសក្នុងការបង្ហាញពីស្នាដៃរបស់កូនខ្មែរដើម្បីខ្មែរ ក៏ដូចជាថ្លែងអំណរគុណដល់ការគាំទ្ររបស់មិត្តអ្នកអាន ព្រមទាំងសូមជូនពរទាំងអស់គ្នាឲ្យទទួលបានតែសេចក្តីសុខ និងជោគជ័យស្របតាមការខិតខំប្រឹងប្រែងផងដែរ។   ចំពោះគំរូដ៏ល្អ និងឆន្ទៈដ៏មុតមាំ របស់និស្សិតវ័យក្មេងរបស់យើង ជាសញ្ញាណបញ្ជាក់ថាតទៅមុខកម្ពុជានឹងពោរពេញទៅដោយធនធានមនុស្សសំខាន់ៗ និងសមិទ្ធិផលវិសេសៗជាច្រើនយ៉ាងពិតប្រាកដ។

• Apr 01, 2017 |
• 8 years ago |
• 18.4K views

ក្រោយដកធ្មេញ ត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ?

ការដកធ្មេញ តែងតែមានធ្វើចំពោះមនុស្សគ្រប់វ័យ មិនថាក្មេងឬចាស់នោះទេ ហើយក៏គ្មានអ្នកណាអាចចៀសបានដែរ។ ម្យ៉ាងទៀតការថែទាំក្រោយពេលដកធ្មេញរួចក៏ប្រជាជនយើងនៅមិនទាន់យល់ច្បាស់និងអនុវត្តមិនទាន់ល្អថែមទៀត។ ដោយហេតុនេះហើយ ហេលស៍ថាមបានធ្វើបទសម្ភាសន៍លើប្រធានបទការថែទាំសុខភាពមាត់ធ្មេញក្រោយពេលដកធ្មេញជាមួយលោក ហួត សុវណ្ណលាភ ទន្តបណ្ឌិតនៃមន្ទីរព្យាបាលធ្មេញម៉ាស្ទ័រឃែរ ដែលបានបញ្ចប់ការសិក្សាពីសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្រ្តសុខាភិបាលតាំងពីឆ្នាំ ២០០៩ និងបានបន្តការសិក្សាវគ្គខ្លីនៅក្រៅប្រទេស ព្រមទាំងបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលលើជំនាញព្យាបាលរន្ធឫស និងដាំបង្គោលក្នុងឆ្អឹង។ ការដកធ្មេញ ត្រូវបានចែកចេញជា២ប្រភេទ គឺការដកធ្មេញទឹកដោះដែលជាការដកធ្មេញធម្មតា ដើម្បីធ្វើការផ្លាស់ប្តូរពីធ្មេញទឹកដោះទៅជាធ្មេញអចិន្ត្រៃយ៍។ ជាទូទៅ ការដកធ្មេញនេះធ្វើឡើងចាប់ពីកុមារមានអាយុប្រហែល៦ឆ្នាំទៅ។ ការដកធ្មេញមួយទៀត គឺធ្វើទៅលើធ្មេញអចិន្ត្រៃយ៍។ វាអាចដោយសារតែធ្មេញនោះពុក បាក់បែក ឬមានមេរោគ (Infection)ខ្លាំងដែលមិនអាចព្យាបាលប៉ះប៉ូវទុកបាន។​ មួយផ្នែកទៀត ដោយសារបញ្ហារលាកអញ្ចាញ សណ្តកអញ្ចាញ បាត់បង់ឆ្អឹងជុំវិញឫសធ្មេញ ធ្វើឲ្យធ្មេញរង្គើលខ្លាំង។ មូលហេតុចម្បង គឺការសម្អាតមិនបានស្អាតនាំឲ្យមានកំបោរតាមជើងធ្មេញ។ លើសពីនេះទៅទៀត ការដកធ្មេញអចិន្ត្រៃយ៍មួយចំនួនអាចធ្វើឡើងដោយសារតែការពត់ធ្មេញ ព្រោះទន្តពេទ្យត្រូវការមានចន្លោះខ្លះដើម្បីអាចពត់ធ្មេញបាន។ ការដកធ្មេញទាំង២ប្រភេទនេះ គឺមានភាពខុសគ្នាពោលគឺ ការដកធ្មេញទឹកដោះមានភាពងាយស្រួលជាង ហើយជួនកាលពុំចាំបាច់ប្រើថ្នាំស្ពឹកឡើយ ផ្ទុយពីការដកធ្មេញអចិន្ត្រៃយ៍ដែលមានការពិបាក ហើយត្រូវប្រើប្រាស់ថ្នាំស្ពឹកទៀតរួមទាំងថ្នាំផ្សះ ថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់ ហើមក្រោយការដកធ្មេញ។ និយាយពីការថែទាំវិញ ត្រូវធ្វើរយៈពេល៣ទៅ៤ថ្ងៃ ឬអាចដល់១សប្តាហ៍ក្រោយការដកធ្មេញ។ ពេលដកធ្មេញរួចភ្លាមៗ អ្នកជំងឺមិនត្រូវញ៉ាំអាហារណា ដែលរឹងមិនត្រូវខាកស្តោះឬជញ្ជក់ខ្លាំងនោះទេ ក្នុងរយៈពេល ២៤ម៉ោងដំបូង។  ក្រោយពេល ២៤ម៉ោង ត្រូវប្រើទឹកខ្ពុរមាត់ ឬទឹកអំបិលក្តៅឧណ្ហៗ រួមទាំងខ្ពុរថ្នមៗ ក្នុងអំឡុងពេល៣ទៅ៤ថ្ងៃដំបូង។ អ្នកជំងឺត្រូវញ៉ាំថ្នាំតាមវេជ្ជបញ្ជាដែលទន្តបណ្ឌិតបានចេញឲ្យ។ ដើម្បីជំនួសធ្មេញដែលដករួច គេអាចប្រើប្រាស់ធ្មេញជំនួសដែលមាន៣ ជម្រើសគឺការដាំបង្គោលធ្មេញ(Implant) ការស្រោបធ្មេញ(Bridge) និងការដាក់ធ្មេញដោះដាក់។ ការដាំបង្គោលធ្មេញ មានលក្ខណៈល្អជាងគេ ព្រោះវាមិនប៉ះពាល់ដល់ធ្មេញផ្សេងទៀត​ ហើយកម្លាំងនៃការទំពារក៏ល្អផងដែរ តែវិធីសាស្ត្រនេះទាមទារឲ្យមានការវះកាត់ និងចំណាយថវិកាច្រើន។ បច្ចេកទេសនេះមានតាំងពីទសវត្សរ៍ទី៦០មកម្ល៉េះ នៅបរទេស ហើយត្រូវបានគេសិក្សាថាមិនមានការប៉ះពាល់ដល់សុខភាពទេ ហើយបើមានការថែទាំបានត្រឹមត្រូវ ធ្មេញនេះអាចប្រើប្រាស់បានរយៈពេលលើសពី ៣០ឆ្នាំ ឬអាចប្រើរហូតតែម្តង។ ម្យ៉ាងទៀត គេអាចធ្វើការជួសជុលបានចំពោះផ្នែកខាងលើដោយមិនប៉ះពាល់ដល់ជើងធ្មេញខាងក្នុង។ ឯធ្មេញស្រោបវិញ មានគុណភាពល្អគួរសម តែវាត្រូវឆាបធ្មេញសងខាងដើម្បីធ្វើបង្គោល តែវាចំណាយពេលតិច និងថវិកាសមរម្យ។ ចំពោះធ្មេញដោះដាក់វិញ ភាគច្រើនប្រើប្រាស់លើមនុស្សចាស់ដែលបាត់បង់ធ្មេញច្រើន តែវិធីនេះ មិនសូវមានសោភ័ណភាពទេ ហើយកម្លាំងទំពារក៏មិនល្អប៉ុន្មានដែរ ដោយសារតែវាពឹងផ្អែកទៅលើអញ្ចាញទាំងស្រុង។ ប្រសិនបើមិនមានការថែទាំឲ្យបានល្អ ធ្មេញដែលដាក់នេះនឹងខូចដូចជាធ្មេញធម្មជាតិរបស់យើងដែរ។ វានឹងបណ្តាលឲ្យមានបញ្ហារលាកអញ្ចាញសណ្តកអញ្ចាញ ឬសណ្តកធ្មេញ ដែលអាចធ្វើឲ្យធ្មេញដែលដាំបង្គោលនឹងខូចទៅលើឆ្អឹងរបស់វាឯធ្មេញដែលស្រោបនឹងរបូតចេញហើយខូចទាំងធ្មេញស្ពានទាំង២ថែមទៀត។ មួយវិញទៀតក៏អាចមានក្លិនផងដែរ ដោយសារតែការឆ្លងមេរោគ ហើយជាលទ្ធផលឆ្អឹងដែលនៅជុំវិញនោះនឹងបាត់បង់។ ជាចុងក្រោយ លោកទន្តបណ្ឌិតបានបញ្ជាក់ផងដែរថា បើទោះជាធ្មេញដាក់អាចប្រើប្រាស់បានដូចធ្មេញធម្មជាតិក៏ដោយក៏វាមិនអាចល្អដូចធ្មេញធម្មជាតិរបស់យើងដែរ។ ដូចនេះហើយ សូមព្យាយាមថែទាំធ្មេញរបស់អ្នក ដោយទៅធ្វើការសម្អាតធ្មេញជាមួយទន្តពេទ្យរៀងរាល់៦ខែម្តង។

• Apr 01, 2017 |
• 8 years ago |
• 12.1K views

អ្វីខ្លះជាកត្តាប្រឈមក្រោយអស់រដូវ?

វដ្តរដូវជាអ្វីដែលមិត្តស្រ្តីគ្រប់រូបមិនអាចចៀសបាន ហើយស្រ្តីខ្លះក៏ត្រូវជួបប្រទះនឹងអាការៈមួយចំនួនដែលមានការរំខានដល់សុខភាពផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្តរបស់ពួកគេផងដែរ។  ក្រោយពីឆ្លងកាត់នូវដំណាក់កាលមួយនេះក្នុងរយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ពួកគេក៏ត្រូវឈានចូលដល់វ័យអស់រដូវ ដែលជាវ័យមួយស្រ្តីអាចប្រឈមនឹងជំងឺមួយចំនួន ។ ហេលស៍ថាមបានធ្វើបទសម្ភាសន៍ជាមួយលោកសាស្រ្តាចារ្យ ប៉ូ ជិនសាមុត ជាសាស្រ្តាចារ្យផ្នែកសម្ភព និងរោគស្រ្ដីនៅសាកលវិទ្យល័យសុខាភិបាលភ្នំពេញ និងជាគ្រូបង្គោលនៅមជ្ឈមណ្ឌលជាតិគាំពារមាតា  និងទារកភ្នំពេញសម្រាប់សិក្ខាកាមតាមបណ្ដាខេត្តក្នុងវគ្គវិក្រិតការផ្សេងៗ។  គួរបញ្ជាក់ផងដែរថាលោកជាអតីតនិស្សិតនៅមហាវិទ្យាល័យវេជ្ជសាស្រ្តឱសថសាស្ត្រនិងទន្តវទនសាស្រ្ត និងធ្លាប់បម្រើការនៅមន្ទីរពេទ្យ២ធ្នូ និងមន្ទីរពេទ្យ៧មករា ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះលោកក៏បានទទួលការបណ្ដុះបណ្ដាលនៅប្រទេសជប៉ុនប្រទេសហ្វីលីពីនប្រទេសវៀតណាម ប្រទេសថៃ និងប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង។   ជាទូទៅ «ជំងឺក្រោយអស់រដូវ»ជាជំងឺទាំងឡាយណាដែលកើតមានក្រោយពីការបញ្ឈប់ជាអចិន្ត្រៃយ៍នៃមុខងាររបស់អូវែនៃស្រ្តីតាមធម្មជាតិ(WHO1996) ដែលគេអាចកត់សម្គាល់បាន លុះត្រាតែអំឡុងពេល១២ខែ ដែលស្រ្តីគ្មានមករដូវសោះ(ជាធម្មតា ស្រី្តអស់រដូវនៅជុំវិញអាយុ៤៥-៥៥ឆ្នាំ)។ គេថាស្រី្តម្នាក់អស់រដូវឆាប់ នៅពេលស្រ្តីនោះអស់រដូវមុនអាយុ៤០ឆ្នាំ។ ស្រ្តីទាំងឡាយក្រោយពីអស់រដូវ ពួកគេតែងតែប្រឈមនឹងជំងឺមួយចំនួនដូចជា៖ ១. ជំងឺទាក់ទងនឹងការរីករួមរបស់សរសៃឈាមមាន៖ ការភាយកម្ដៅ ដែលវាចាប់ផ្ដើមភ្លាមៗសព្វពេញខ្លួនរហូតទៅដល់ផ្ទៃមុខ រួចបន្តដោយការបែកញើសយ៉ាងខ្លាំងជាពិសេសនៅពេលយប់ (ហេតុការណ៍នេះអាចកើតមានមួយភ្លែតៗហើយបាត់ទៅវិញតែអាចមានច្រើនដង)។ ២. ជំងឺទាក់ទងនឹងប្រដាប់បន្តពូជ៖ ភាពរួញស្វិត និងស្ងួតនៃទ្វារមាស និងភាពពិបាកនោម។ ៣. ជំងឺផ្សេងៗដែលបណ្ដាលមកពីការបញ្ឈប់ការបញ្ចេញអឺស្រ្តូសែន៖ មានភាពរសឹបៗដូចស្រមោចវារលើស្បែក ឈឺសន្លាក់ដៃជើង ឈឺសាច់ដុំ ឈឺក្បាលវិលមុខ ពិបាកសម្រាន្ត ហត់ៗ ឆាប់ខឹង មួម៉ៅ និងជួនកាលអស់ជំនឿលើខ្លួនឯង ។ល។ ៤. មានជំងឺដទៃទៀតដែលអាចកើតមានបន្ទាប់ពីអស់រដូវក្នុងរយៈពេលវែងដូចជា៖ ជំងឺពុកឆ្អឹង ជំងឺបេះដូង និងសរសៃឈាម។ ជំងឺដែលសម្បូរជួបជាងគេ គឺការភាយកម្តៅ និងបែកញើសពេលយប់។ ចំពោះស្រ្ដីដែលអស់រដូវយូរ ស្រ្តីច្រើនកើតជំងឺពុកឆ្អឹង ជំងឺបេះដូង និងសរសៃឈាម។ ជំងឺទាំងអស់នេះសុទ្ធតែកើតឡើងដោយសារការបាត់បង់ទាំងស្រុងនូវការផ្ដល់អឺស្រ្តូសែន និងប្រូសេសស្តេរ៉ូន ដែលក្នុងនោះអឺស្រ្តូសែនមានតួនាទីខ្លាំងជាងគេ។  ដើម្បីកាត់បន្ថយគ្រោះថ្នាក់នៃជំងឺទាំងនោះ ស្រ្តីត្រូវ៖ + ចំពោះការឡើងភាយកម្តៅ និង បែកញើសពេលយប់ ៖ - ស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ស្ដើងៗធ្វើអំពីអំបោះ - ញ៉ាំទឹក ភេសជ្ជៈ ឬអាហារត្រជាក់ៗ - បន្ថយការជក់បារី កាហ្វេ ស្រា - បើអាច ធ្វើបន្ទប់ឲ្យត្រជាក់ និងមានផាសុកភាព - បន្ថយអាការៈស្រេ្តស ធ្វើចលនា ធ្វើការងារធម្មតា ឬហាត់កីឡាឲ្យបានជាប្រចាំយ៉ាងហោចណាស់ឲ្យបាន១៥០នាទីក្នុងមួយសប្ដាហ៍ - បន្ថយ ឬបញ្ចុះទម្ងន់ + ចំពោះជំងឺពុកឆ្អឹង ៖ - ប្រយ័ត្នកុំឲ្យដួល បុកទង្គិច ឬរអិល ព្រោះវាបណ្ដាលឲ្យបាក់ឆ្អឹង - ឲ្យស្រ្តីឧស្សាហ៍ត្រូវកម្តៅថ្ងៃ ពិសេសនៅពេលព្រឹក ពេលថ្ងៃចាប់ផ្ដើមរះ - ប្រើប្រាស់ចំណីអាហារបន្ថែមដែលមានជាតិកាល់ស្យូម និងវីតាមីនដេពេញមួយជីវិត បន្ទាប់ពីអស់រដូវភ្លាម (Calcium 1500mg + Vitamine D 800U.I each day) - ធ្វើលំហាត់សាច់ដុំ ហាត់ប្រាណ ដើម្បីឲ្យឆ្អឹងរឹងមាំល្អ - ឧស្សាហ៍ពិនិត្យមើលកំហាប់ឆ្អឹង + ចំពោះជំងឺបេះដូង និងសរសៃឈាម ៖ - បញ្ឈប់ការជក់បារី ប្រសិនបើចេះជក់ - រក្សាទម្ងន់រាងកាយឲ្យបានថេរ - ធ្វើឲ្យមានតុល្យភាពនៃការទទួលទានអាហារ មានន័យថាបន្ថយអាហារដែលមានជាតិខ្លាញ់ច្រើនបន្ថយពពួកសាច់ក្រហម បន្ថយការទទួលទានស្រា និងអាហារដែលមានរសជាតិផ្អែមពេក ឬប្រៃពេក។ ជំនួសដោយអាហារដែលជាបន្លែ ផ្លែឈើ និងត្រី។ - ហាត់កីឡា ឬធ្វើចលនា យ៉ាងតិច៣០នាទីក្នុងមួយថ្ងៃ - បន្ថយអាការៈស្ដ្រេស។   ក្រៅពីវិធីសាស្រ្តការពារ ស្រ្តីគួរមានវិធីថែទាំសុខភាពក្រោយអស់រដូវដូចជា៖ -    ទទួលទានអាហារដែលមានបន្លែ ផ្លែឈើ ត្រី និងសាច់មិនសូវមានខ្លាញ់។ -    ឧស្សាហ៍ញ៉ាំទឹកដោះគោ ឬផលិតផលដែលផលិតពីទឹកដោះគោ ព្រោះវាសម្បូរទៅដោយជាតិកាល់ស្យូម។ ចៀសវាងការញ៉ាំសុរាព្រោះការបន្ថយ ការញ៉ាំសុរាអាចចៀសផុតគ្រោះនៃការបាត់បង់កាល់ស្យូម។ -    គួរឈប់ជក់បារី ព្រោះវាបង្កឲ្យមានជំងឺបេះដូង និងសរសៃឈាម ហើយស្រ្ដីជក់បារីងាយនឹងឆាប់អស់រដូវមុនអាយុកំណត់ -    ឧស្សាហ៍ទទួលទានពួកសណ្ដែកសៀង ព្រោះវាសម្បូរ Isoflavane ដែលស្រដៀងនឹងអ័រម៉ូនស្រ្ដី។ សូមជម្រាបដល់ស្រី្តទាំងអស់ថា គ្រប់ស្ដ្រីត្រូវតែឆ្លងកាត់ដំណាក់កាលនេះទោះជាស្រ្តីនោះជានរណាក៏ដោយ។ ស្រ្តីទាំងអស់គួរត្រៀមខ្លួនជាស្រេចពេលឈានចូលវ័យ៤៥ឆ្នាំឡើងទៅ ព្រោះថាយើងម្នាក់ៗចេះតែរង់ចាំពេលវេលាថាឆ្នាំនេះ ឬឆ្នាំក្រោយ សឹមត្រៀមខ្លួន តែពេលវេលាមិនរង់ចាំនរណាម្នាក់នោះទេ។មានមធ្យោបាយ២យ៉ាងក្នុងការថែទាំ និងព្យាបាលស្រ្តី គឺអ័រម៉ូនជំនួស និងការព្យាបាលដោយមិនប្រើអ័រម៉ូន។ មធ្យោបាយទាំង២នេះធ្វើឲ្យមានភាពប្រសើរ ចំពោះគុណភាពនៃជីវិតរបស់ស្រ្ដី។ ការព្យាបាលដោយអ័រម៉ូនជំនួសមិនមែនសម្រាប់អនុវត្តដល់គ្រប់ស្ដ្រីនោះទេ ហើយវាក៏មិនមែនជាមធ្យោបាយសម្រាប់ការពារការអស់រដូវដែរ។ វាប្រើសម្រាប់ស្រ្តីដែលអស់រដូវហើយមានបញ្ហាហើយគុណភាពនៃជីវិតក៏មានភាពទ្រុឌទ្រោមខ្លាំង។ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការពិភាក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញជាការចាំបាច់ដែលលោកអ្នកមិនអាចរំលងបាន។

• Mar 31, 2017 |
• 8 years ago |
• 1.5K views

What Exactly is Entrepreneurship?

Entrepreneurship starts since when you are in school, intern, work, how well are you doing?  Some people are not doing their best while they are in school, intern, in workplace and saying that they will do well when they start their own start up, how could that be possible if you never tried your best in things you do? Workplace is a great place to try your best, and you will realize a lot of things you have tried your best do not bring the result you want, but at least when you want to start up, you experienced more than you didn't try your best in work. Work with responsibilities and feeling of ownership, and start building your personal profile from today.

• Mar 31, 2017 |
• 8 years ago |
• 1.6K views

ការសិក្សាបឋមទៅលើការគ្រេចថ្លោះ ចំពោះប្រជាជនរស់នៅទីក្រុងភ្នំពេញ ឆ្នាំ២០១៥

• Mar 31, 2017 |
• 8 years ago |
• 12.4K views

យល់ដឹងពីបញ្ហាសាច់ដុះលើស្បែក

បុគ្គលមួយចំនួនមានការព្រួយបារម្ភ និងភ័យខ្លាចចំពោះបញ្ហាសាច់ដុះលើស្បែកដោយបារម្ភថាវាអាចជាសញ្ញាណនៃជំងឺមហារីក។ ប៉ុន្តែ តាមការពិតទៅ «បញ្ហាសាច់ដុះលើស្បែកភាគច្រើនមិនបង្កជាគ្រោះថ្នាក់នោះទេ!!! វាមិនជាប់ពាក់ព័ន្ធទៅនឹងជំងឺមហារីកដោយវាគ្រាន់តែជាដុំសាច់ដែលមិនបង្កជារោគសញ្ញាអ្វីទាំងអស់ ដរាបណាមិនមានការត្រដុស ឬប៉ះពាល់ជាមួយនឹងក្រណាត់ គ្រឿងអលង្ការ ឬវត្ថុមានមុខស្រួចផ្សេងៗ ជាច្រើនដងបន្តបន្ទាប់គ្នា» នេះបើយោងតាមសម្តីរបស់ Madam Barbiela ដែលជាស្ថាបនិករបស់ Lalune Beauty Careមជ្ឈមណ្ឌលថែរក្សាសម្ផស្សដែលជាទំនុកចិត្តរបស់មិត្តប្រុសស្រីដែលស្រលាញ់ភាពស្រស់ស្អាត។ ខណៈនេះ លោកអ្នកអាចស្រាយចម្ងល់ទាក់ទិននឹងបញ្ហានេះជាមួយនឹងអត្ថបទណែនាំដោយលោកស្រីខាងក្រោម៖ សាច់ដុះលើស្បែកជាអ្វី? វាប្រៀបបាននឹងបណ្តុំនៃសរសៃនិងបំពង់ស្នូល កោសិកាប្រសាទ កោសិកាជាតិខ្លាញ់  និងកោសិកាដែលគ្របដណ្តប់លើស្បែក។ បុគ្គលខ្លះអាចនឹងជួបប្រទះនឹងបញ្ហានេះ ហើយតែមិនបានចាប់អារម្មណ៍ ឬកត់សម្គាល់ ដោយដុំសាច់ដែលដុះទាំងនោះអាចនឹងត្រូវបានត្រដុស ឬជ្រុះបាត់ទៅ​ដោយមិនដឹងខ្លួន។ ប៉ុន្តែពេលខ្លះទៀតក៏នៅជាប់ជារៀងរហូត។ មនុស្សមួយចំនួនងាយប្រឈមនឹងបញ្ហាសាច់ដុះលើស្បែកនេះដោយសារតែបញ្ហាធាត់ហួសដែលបណ្តាលមកពីកត្តាតំណពូជ ឬមូលហេតុផ្សេងៗទៀត ដែលមិនទាន់ត្រូវបានរកឃើញ។ សម្រាប់អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងស្រ្តីមានផ្ទៃពោះជាក្រុមមនុស្សដែលមានការប្រឈមនឹងបញ្ហាសាច់ដុះនេះ។ ផ្ទៃនៃសាច់ដុះអាចនឹងមានសភាពរាបសើ្ម ឬរូបរាងមិនទៀងទាត់ហើយវាដុះចេញពីលើផ្ទៃនៃស្បែកដោយមានទងដុះជាប់នឹងស្បែកផ្ទាល់តែម្តង ដោយភាគច្រើនមានពណ៌ដូចសាច់យើងធម្មតា ឬក៏ត្នោតស្រាល។ ដំបូង វាមានទំហំតូច ហើយសំប៉ែតដូចក្បាលដែកគោលមួក។ វាអាចមានអង្កត់ផ្ចិតពី 2mmទៅ ហើយដុំសាច់ខ្លះក៏អាចមានដល់ 5cmផងដែរ។ តើអ្វីខ្លះជាហេតុបង្កឲ្យមានបញ្ហាសាច់ដុះលើស្បែកសាច់ដុះលើស្បែក? ជាបញ្ហាមួយសាមញ្ញហើយតែងកើតមានក្រោយពាក់កណ្តាលជីវិតរបស់មនុស្ស មូលហេតុដែលគេបានអះអាងនោះ គឺបណ្តាលមកពីចង្កោមនៃកូឡាជែន និងសរសៃឈាម ដែលត្រូវបានប្រមូលផ្តុំគ្នាហើយឃាំងជាប់នៅស្រទាប់ក្រាស់នៃស្បែក។ វាក៏ជាលទ្ធផលពីការត្រដុសស្បែក និងស្បែក ហើយជាហេតុបណ្តាលឲ្យវាកើតមានត្រង់ផ្នែកនៃស្បែក និងស្បែកដែលមានគន្លាក់។ មូលហេតុដែលបង្កបញ្ហានេះក៏មានខុសៗគ្នាទៅតាមប្រភេទមនុស្សផងដែរ៖ • អ្នកដែលធាត់ហួស ៖ អាចមកពីពួកគេមានស្បែកផ្នត់ និងគន្លាក់ច្រើន • ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ ៖  ភាគច្រើន បណ្តាលមកពីអ័រម៉ូនដែលត្រូវបានបញ្ចេញ • អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម •​​​ បុគ្គលដែលមានផ្ទុកវីរុសមហារីកស្បូន (ដែលមានហានិភ័យទាប ប្រភេទ 6 និង11) • ការប្រើប្រាស់ស្តេរ៉ូអ៊ីតដោយខុសច្បាប់ ៖ វាជ្រៀតចូលទៅក្នុង​សារពាង្គកាយ និងសាច់ដុំ ដែលបណ្តាលឲ្យសរសៃកូឡាជែនដែលនៅក្នុងស្បែកចងភ្ជាប់គ្នា ហើយក៏បង្កជាដុំសាច់ដុះនៅលើស្បែកតែម្តង។ តើអាចធ្វើការព្យាបាលដោយវិធីណាខ្លះ? សាច់ដុះលើស្បែកនេះភាគច្រើនមិនបង្កជាគ្រោះថ្នាក់អ្វីធំដុំនោះទេហើយអ្នកដែលកើតមានបញ្ហានេះធ្វើការដកវាចេញ ក៏ដើម្បីតែភាពស្រស់ស្អាត ក៏ដូចជាសម្ផស្សប៉ុណ្ណោះ។ ជួនកាល ដុំសាច់ធំជាពិសេសពួកដែលកើតមានត្រង់តំបន់ដែលងាយនឹងមានការប៉ះទង្គិច តាមរយៈការត្រដុសជាមួយនឹងសម្លៀកបំពាក់ គ្រឿងអលង្ការឬស្បែកងាយនឹងបាត់រូបរាងដោយសារតែវាមានការប៉ះពាល់ច្រើន។ បុគ្គលមួយចំនួនទៀតធ្វើការកំចាត់ដុំសាច់នោះចេញពីមុខ ឬក្រោមក្លៀករបស់ខ្លួន ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការកោរសម្អាតរោមរបស់ខ្លួន។ ប្រិយមិត្តអ្នកអានអាចធ្វើការអនុវត្តន៍តាមវិធីខាងក្រោម ដើម្បីធ្វើការសម្អាតសាច់ដុះលើស្បែក៖ • ការដុត(Cauterization)៖ សាច់ដែលដុះនឹងត្រូវបានដុតចេញដោយអគ្គិសនី • ការកាត់ ៖ សាច់ដែលដុះនឹងត្រូវបានកាត់ចេញដោយកាំបិតវះ។ សម្ផស្សជាអ្វីដែលមនុស្សប្រុសស្រីប្រាថ្នាចង់បានមិនថាសិ្ថតក្នុងវ័យណានោះទេនរណាៗក៏មានកូនចិត្តប្រាថ្នាឲ្យខ្លួនឯងមានភាពស្រស់ស្អាតក៏ដូចជាមន្តស្នេហ៍ប្រកបដោយភាពទាក់ទាញដែរ។ ប្រសិនបើលោកអ្នកជួបប្រទះនឹងបញ្ហាផ្សេងៗ ដែលបង្កជារូបភាពមិនល្អ ឬបញ្ហារំខានដល់ភាពស្រស់ស្អាត​របស់អ្នកនោះ សូមអញ្ជើញមកកាន់ LaluneBeauty Care ដែលមានអាសយដ្ឋាន៖ ផ្ទះលេខ 257B ផ្លូវ182 សង្កាត់ទឹកល្អក់ ខណ្ឌទួលគោក ឬក៏អាចធ្វើការទំនាក់ទំនងតាមទូរស័ព្ទលេខ 016 313 333/ 012 712 233។

• Mar 31, 2017 |
• 8 years ago |
• 12.8K views

អាហារមួយចំនួនបង្កឲ្យកើតមុន​ ឯអាហារខ្លះទៀតជាអ្នកការពារនិងព្យាបាល​​

បើទោះជាការកើតមុន  អាចបណ្តាលមកពីបម្រែបម្រួលអ័រម៉ូនក្នុងរាងកាយក៏ដោយតែក៏នៅមានកត្តាផ្សេងៗ រួមផ្សំជាមួយដែរ។ ក្នុងនោះអាហារដែលយើងបរិភោគប្រចាំថ្ងៃ ក៏បានដើរតួយ៉ាងសំខាន់ទាំងការជួយព្យាបាល​ និងការពារ ហើយខ្លះក៏ផ្តល់ជាទុក្ខទោសដល់ស្បែកមុខដែលបង្កកើតមុនដែរ។ ការបកស្រាយខាងក្រោមនេះអាចឲ្យអ្នកស្វែងយល់បន្ថែម លើសារធាតុចិញ្ចឹមមានឥទ្ធិពលលើមុខ៖ អាហារដែលបង្កឲ្យកើតមុន៖   1.    កាហ្វេ ញ៉ាំកាហ្វេរាល់ថ្ងៃអាចជួយអ្នកពីការងងុយគេងបាន តែវាក៏អាចបង្កជាបញ្ហាមុនបានផងដែរ។ កាហ្វេមានសារជាតិធ្វើឲ្យអ័រម៉ូន Cortisolចេញមកច្រើន ដែលជាអ័រម៉ូនបណ្តាលឲ្យស្ត្រេស ហើយវាទៅភ្ញោចក្រពេញសេបូមរបស់ស្បែក និងបង្កឲ្យមានការរលាក។ 2.    នំបុ័ង ក្នុងម្សៅនំបុ័ងមានសារធាតុម្យ៉ាងឈ្មោះថា Gluten ដែលធ្វើឲ្យអ្នកបន្ថយចំណង់អាហារ និងបង្កើនការរលាករបស់ស្បែក។ 3.    ម្ទេស ការញ៉ាំអាហារដែលមានរសជាតិហិរខ្លាំងមិនត្រឹមតែអាចបង្កឲ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់ប្រពន្ធ័រំលាយអាហារនោះទេតែក៏ធ្វើឲ្យកើនឡើងចរន្តឈាមរត់ជាហេតុធ្វើឲ្យមុខរបស់អ្នកឡើងក្រហម និងអាចឈានដល់ការកើតមុន។ ដូចនេះអ្នកកំពុងកើតមុនគួរតែញ៉ាំក្នុងបរិមាណសមស្រប។ 4.  ពោតលីង វាសម្បូរទៅដោយ ខ្លាញ់មិនឆ្អែត អាមីដុង និងមានលាយជាមួយផលិតផលទឹកដោះគោ  ដែលសុទ្ធតែជាភ្នាក់ងារបង្កឲ្យកើតមុន។ 5.    ទឹកដោះគោ ឬផលិតផលទឹកដោះគោ វាជាប្រភពផ្តល់កាល់ស្យូម   ដល់រាងកាយដ៏សំខាន់។ វាសម្បូរទៅដោយ អ័រម៉ូនលូតលាស់  និងធ្វើឲ្យការផលិតខ្លាញ់កើនឡើង។ 6.    ភេសជ្ជៈ ភេសជ្ជៈកំប៉ុងមានជាតិស្ករច្រើន និងមិនមានកាកសរសៃ ដែលធ្វើឲ្យជាតិស្ករក្នុងឈាមកើនឡើង បង្កឲ្យកើតជាមុន។ 7.    ខ្លាញ់សត្វ ការបរិភោគអាហារដែលមានសារជាតិខ្លាញ់ ដូចជាខ្លាញ់ជ្រូក ឬគោ អាចធ្វើឲ្យក្រពេញសេបូម មានភាពរាំងស្ទះ និងបង្កឲ្យកើតជាមុន។ អាហារដែលជួយព្យាបាលមុន៖​   1.    អយស្ទ័រ ជាប្រភេទគ្រឿងសមុទ្រ សម្បូរសារធាតុស័ង្កសីជួយដល់ការធ្វើមេតាបូលីសបានល្អ ក៏ជាសារធាតុប្រឆាំងនឹងការរលាក ដែលអាចព្យាបាលជំងឺមុនបាន។ សារធាតុស័ង្កសីក៏មានក្នុងសាច់គោ គ្រាប់ស្វាយចន្ទី ឬគ្រាប់ល្ពៅដែរ។ 2.    បន្លែពណ៌បៃតង វាសម្បូរទៅដោយ ក្លរ៉ូភីល ដែលមានសមត្ថភាពសម្លាប់មេរោគ និងបំផ្លាញជាតិពុលក្នុងឈាម ហើយក៏ជាអ្នកព្យាបាលមុនផងដែរ។ 3.    រមៀត វាជាអ្នកប្រឆាំងនឹងការរលាក    ជួយឲ្យស្បែកស្រស់ស្អាត និងអាចសម្លាប់បាក់តេរីដែលបង្កមុនបាន។ 4.    ការ៉ុត វាជាប្រភពវីតាមីនA ដ៏សំខាន់ដែលមានមុខងារប្រឆាំងនឹងការកើតមុន  និងជួយព្យាបាលមុនបានឆាប់រហ័ស។ 5.    ត្រី ត្រីដែលសម្បូរពពួក  អូមេហ្គា៣ ដូចជាត្រីសាលម៉ុនធូណាជាដើម ជាប្រភពប្រូតេអ៊ីនជួយឲ្យស្បែកបង្កើតកូឡាជែន ជួយស្បែកពីការរលាក និងប្រឆាំងពីការរីករាលដាលនៃជំងឺមុន។ 6.    យាអ៊ួ វាជាប្រភេទ Probiotic ល្អបំផុត សម្រាប់ព្យាបាលមុនដែលបណ្តាលមកពីការរលាកចូលរួមបន្ថយការផលិតជាតិខ្លាញ់លើស្បែកនិងការពារការស្ទះរន្ធញើស។ អាហារដែលអាចការពារកុំឲ្យកើតមុន៖ •  អាហារគួរញ៉ាំ ញ៉ាំទឹកឲ្យបានច្រើន៖ វាជាមូលដ្ឋានសំខាន់សម្រាប់សុខភាពល្អ  និងជួយឲ្យស្បែកស្រស់ស្អាត។ ញ៉ាំតែបៃតង៖    ជួយឲ្យស្បែកមានអុកស៊ីហ្សែនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ដកដង្ហើម និងជួយឲ្យឈាមរត់បានល្អ។ ការពារពីការកើតសម្លាក៖ បន្លែពណ៌បៃតង ដំឡូង ម្ទេសហាវៃ និងគ្រាប់អាល់មុនមានសមត្ថភាពការពារសម្លាកក្រោយពីកើតមុន។ •  អាហារគួរចៀសវាង ស្ករ៖ ជាអ្នកផ្តើមឲ្យមានការរលាក ដែលជំងឺមុនគឺកើតឡើងពីការរលាកក្រពេញនៅក្រោមស្បែក។ មិនមែនថា មិនឲ្យញ៉ាំស្ករនោះទេ តែអាចជំនួសដោយញ៉ាំផ្លែឈើ ឬទឹកឃ្មុំវិញ។ ប្រេងដូង៖ ការញ៉ាំអាហារដែលធ្វើឡើងពីប្រេងដូង អាចបង្កឲ្យស្ទះរន្ធរោម បង្កជាការរលាក ឬកើតជាមុននៅលើថ្ពាល់ និងចង្កា។ តែកត្តានាំឲ្យមានបញ្ហានេះ គឺមកពីប្រេងដូងខូចគុណភាព ដូចនេះគួរតែពិនិត្យមើលមុនពេលទទួលទាន។ ការញ៉ាំគ្រឿងស្រវឹង៖ ព្រោះការញ៉ាំគ្រឿងស្រវឹង ធ្វើឲ្យសរីរាង្គរងការបំផ្លាញរួមទាំងស្បែកផងដែរ។ ពេលកើតមុន គឺធ្វើឲ្យេស្រ្តស និងមានអារម្មណ៍ឆេវឆាវ ដូចនេះគួរតែយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអាហារដែលញ៉ាំរាល់ថ្ងៃដែលជាផ្នែកមួយនៃបញ្ហា ក៏ដូចជាដំណោះស្រាយនៃការកើតមុនរបស់អ្នក។

• Mar 31, 2017 |
• 8 years ago |
• 21.9K views

ត្រូវធ្វើយ៉ាងណាជាមួយផ្កាស្បូន?

ដុំពកតូចៗដែលច្រើនសង្កេតឃើញនៅលើផ្ទៃមុខរបស់អ្នកជាពិសេសគឺនៅជុំវិញភ្នែក និងត្របកភ្នែកតែងតែជាកង្វល់ និងភាពរំខានមួយរបស់មនុស្សជាច្រើនដោយសារវា មិនត្រឹមតែបន្ថយភាពស្រស់ស្អាតនៅលើផ្ទៃមុខរបស់អ្នកប៉ុណ្ណោះទេ តែវាក៏មានរឿងពាក់ព័ន្ធមួយចំនួនដែលអ្នកមិនធ្លាប់បានដឹងផងដែរ។ ចង់ដឹងដែរឬទេថា ដុំពកតូចៗទាំងនេះកើតឡើងដោយសារអ្វី? តើអ្នកអាចបំបាត់វាបានដែរឬទេ? ស្រាយចម្ងល់របស់អស់លោកអ្នកជាមួយលោកសាស្ត្រាចារ្យ វេជ្ជបណ្ឌិត សឿ ច័ន្ទថន អតីតនិស្សិតពីសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាលភ្នំពេញ ជាមួយនឹងសញ្ញាប័ត្រជំនាញសើស្បែក និងកាមរោគពីប្រទេសថៃដែលក្រៅពីបម្រើការងារនៅគ្លីនិកជាតិសើស្បែកនិងកាមរោគបច្ចុប្បន្ន លោកក៏មានតួនាទីជាសាស្រ្តាចារ្យមួយរូបផងដែរ។ ១.    អ្វីជាជំងឺផ្កាស្បូន? ផ្កាស្បូន ឬហៅថា Syringoma ជាជំងឺម្យ៉ាងដែលច្រើនកើតលើស្បែកជាពិសេសគឺផ្ទៃមុខហើយជាញឹកញាប់មាននៅក្រោមភ្នែក លើត្របកភ្នែក លើថ្ងាសឬក៏លើទ្រូង និងជួនកាលថែមទាំងអាចកើតដល់សរីរាង្គភេទផងដែរ។ លក្ខណៈសម្គាល់របស់វា គឺជាដុំសតូចៗដែលមានទំហំប្រហែលជា១-៣មីលីម៉ែត្រ និងពណ៌របស់វាជាទូទៅមានលក្ខណៈដូចស្បែករបស់យើង ឬក៏មានពណ៌លឿង។ ២.    តើមូលហេតុអ្វីដែលនាំឲ្យកើតផ្កាស្បូន? ជំងឺនេះពុំមានមូលហេតុណាមួយជាក់លាក់ទេតែមានកត្តាពាក់ព័ន្ធមួយចំនួនដែលអាចជម្រុញឲ្យកើតជំងឺនេះឡើងក្នុងនោះរួមមាន ភាពខុសប្រក្រតីនៃសកម្មភាពក្រពេញញើស ឬក្រពេញទឹករបស់មនុស្សដែលនៅក្រោមស្បែក ជំងឺមួយចំនួនដូចជាទឹកនោមផ្អែម និងវិបត្តិនៃជំងឺមួយចំនួនទៀតដែលហៅថាDown syndrome សុទ្ធតែជាកត្តាជម្រុញឲ្យកើតផ្កាស្បូននេះឡើង។ ក្រៅពីនោះកត្តាតំណពូជក៏ជាកត្តាពាក់ព័ន្ធនៃជំងឺនេះផងដែរ។ ដោយឡែក ចំពោះអ្នកដែលមានទម្លាប់បរិភោគអាហារប្រៃក៏អាចបង្កើនឱកាសក្នុងការប្រឈមមុខនឹងការកើតមានផ្កាស្បូនដូចគ្នា។ សូមបញ្ជាក់ថា ជំងឺនេះគឺកើតឡើងក្រោយពីស្បែករបស់យើងមានការរលាកតែមិនសំដៅដល់ការរលាកធ្ងន់ធ្ងរដែលធ្វើឲ្យឡើងដំបៅទឹករងៃនោះទេគ្រាន់តែជាការរលាកដោយសារអ្វីមួយដែលធ្វើឲ្យស្បែកឡើងក្រហម ដែលបន្ទាប់មកក៏ឲ្យកើតជាជំងឺផ្កាស្បូននេះឡើងតែម្តង ឧទាហរណ៍ដូចជាការរលាកដោយសារកម្តៅថ្ងៃជាដើម។ ៣.    អ្នកណាខ្លះប្រឈមមុខនឹងការកើតមានផ្កាស្បូននេះ? ការពិតផ្កាស្បូនអាចកើតមានចំពោះមនុស្សគ្រប់ស្រទាប់វ័យតែម្តង ក៏ប៉ុន្តែគេសង្កេតឃើញថាវាកើតជាពិសេសទៅលើស្ត្រីជាងបុរស និងជាទូទៅ គឺកើតនៅពេលមនុស្សជិតពេញវ័យឬក៏នៅដំណាក់កាលពេញវ័យ ដោយវាទាក់ទងទៅនឹងបម្រែបម្រួលអ័រម៉ូន។ ៤.    ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យត្រូវធ្វើដូចម្តេច? ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យអាចធ្វើឡើងតាមវិធីសាស្ត្រពីរ គឺរបៀបគ្លីនិកដែលជាការត្រួតពិនិត្យមើលផ្ទាល់នឹងភ្នែកទៅលើលក្ខណៈរបស់ដុំពកដោយផ្អែក លើលក្ខណៈចំណាំក្រោមរូបភាពជាគ្រាប់ពណ៌ដូចស្បែក ឬក៏ពណ៌លឿងដែលមានទំហំតូចៗហើយច្រើនកើតនៅតំបន់ជុំវិញភ្នែកឬក៏ត្របកភ្នែក។ ឯវិធីសាស្ត្រមួយទៀតគឺប៉ារ៉ាគ្លីនិកដែលផ្អែកទៅលើការយកស្បែកទៅវិភាគ (ជាលិកាសាស្ត្រ)ដើម្បីអាចបញ្ជាក់បន្ថែមថាវាពិតជាជំងឺផ្កាស្បូន ដោយសារការលេចឡើងនូវភាពមិនធម្មតានៃ ក្រពេញញើស។ ៥.    ផ្កាស្បូនត្រូវព្យាបាលតាមរបៀបណា? មានវិធីមួយចំនួនក្នុងការព្យាបាលជំងឺផ្កាស្បូនដែលទីមួយគឺ ការវះកាត់ ដើម្បីយកដុំតូចៗនោះចេញ។ វិធីទីពីរគឺ Cauterisation ដែលជាការដុតបំបាត់ដុំពកនោះ ឬធ្វើការព្យាបាលដែលពេញនិយមដោយកាំរស្មីឡាស៊ែរដោយប្រើប្រាស់នូវចរន្តភ្លើងដូចគ្នា។ ក្រៅពីនោះក៏អាចធ្វើការព្យាបាលតាមរយៈ Dermabrasion ដែលជាវិធីសាស្ត្រ​ ក្នុងការខាត់ជម្រុះដុំពកៗនោះតែម្តង។ សូមបញ្ជាក់ផងដែរថា ការព្យាបាលតាមវិធីខាងលើទាមទារនូវពេលវេលាមួយសមរម្យ និងតម្រូវឲ្យធ្វើច្រើនដង ម្យ៉ាងទៀត ការព្យាបាលទៀតសោតក៏អាចបន្សល់នូវសម្លាកឬផ្លែ និងអាចមានការលាប់ឡើងវិញផងដែរ។ ដោយឡែកចំពោះអ្នកដែលមិនទទួលការព្យាបាល ត្រឹមត្រូវជាពិសេសគឺការញេចដោយខ្លួនឯងអាចបណ្តាលឲ្យមានផលវិបាកជាច្រើនដូចជាធ្វើឲ្យជំងឺកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ រីករាលដាលច្រើន ឬកើតជាបញ្ហាផ្សេងៗទៀតជាបន្តបន្ទាប់។ ដូចនេះ អ្នកជំងឺដែលមានបញ្ហានេះត្រូវណែនាំឲ្យចៀសវាងការញេចកេះ និងអេះជាដាច់ខាត។ ៦.    មានវិធីអ្វីអាចការពារកុំឲ្យកើតមានជំងឺផ្កាស្បូន? ក្នុងករណីដែលជំងឺមានទាក់ទងនឹងបញ្ហាតំណពូជនោះការការពារមានការពិបាកខ្លាំង។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយមានវិធីសាស្ត្រខ្លះដែលអ្នកអាចធ្វើបាន ដើម្បីបង្ការផ្កាស្បូនបានរួមមានការសម្អាតស្បែកឲ្យបានស្អាតជារៀងរាល់ថ្ងៃ ចៀសវាងការរលាកផ្សេងៗជាពិសេសគឺការរលាកដោយសារកម្តៅថ្ងៃ ចៀសវាងការពិសាស្រា បារី និងគួរត្រួតពិនិត្យ តាមដានកម្រិតជាតិស្ករនៅក្នុងខ្លួនជាប្រចាំដោយសារវាអាចពាក់ព័ន្ធនឹងការកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលជាកត្តាជម្រុញមួយនៃជំងឺផ្កាស្បូន កាត់បន្ថយការហូបប្រៃ កុំប្រឈម ឬនៅកៀកទៅនឹងបរិយាកាសដែលមានជាតិពុលឬជាតិគីមីច្រើនព្រោះវាអាចជាមូលហេតុនៃការកើតជំងឺផ្កាស្បូននៅថ្ងៃក្រោយ។  “ប្រសិនបើអ្នកមានបញ្ហាស្បែក ឬក៏មានរោគសញ្ញាណាមួយនៅលើស្បែកគួរតែទៅជួបជាមួយនឹងវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសសើស្បែកឲ្យបានឆាប់រហ័ស និងសូមរំលឹកម្តងទៀតថាអ្នកជំងឺទាំងអស់ គប្បីចៀសវាងការញេច និងកេះផ្តេសផ្តាសដោយខ្លួនឯង ក៏ដូចជាប្រើប្រាស់ផលិតផលផ្សេងៗដែលគ្មានការជឿទុកចិត្តច្បាស់លាស់ដែលទាំងនេះជាករណីដែលតែងជួបប្រទះជាញឹកញាប់ ហើយវាអាចឲ្យលោកអ្នកប្រឈមមុខនឹងហានិភ័យនៃការរលាកស្បែកក៏ដូចជាធ្វើឲ្យមានជំងឺផ្កាស្បូននេះកើតឡើងផងដែរ”  នេះបើតាមប្រសាសន៍របស់លោកវេជ្ជបណ្ឌិត សឿ ច័ន្ទថន៕ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Mar 31, 2017 |
• 8 years ago |
• 7.2K views

ញ៉ាំកាហ្វេច្រើន អាចបង្កឲ្យមិនមានកូន?

សំណួរ ៖ នាងខ្ញុំរស់នៅរាជធានីភ្នំពេញ។ នាងខ្ញុំធ្លាប់ឮគេថា ការញ៉ាំកាហ្វេច្រើនប៉ះពាល់ដល់សុខភាព ពិសេសប៉ះពាល់លើការបង្កកំណើតរបស់ស្ត្រីតែម្តង។ តើវាជាការពិតឬទេ? ចម្លើយ ៖ ការសិក្សាខ្លះបានរកឃើញនូវទំនាក់ទំនងរវាងការប្រើប្រាស់កាហ្វេអ៊ីន និងសមត្ថភាពក្នុងការមានផ្ទៃពោះរបស់ស្រ្តី ប៉ុន្តែក៏មានការសិក្សាខ្លះមិនបានរកឃើញលទ្ធផលនេះដែរ។ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រភាគច្រើនបាននិយាយថា វាគ្រាន់តែមិនមានភស្តុតាងគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការបញ្ជាក់ឲ្យច្បាស់ពីទំនាក់ទំនងនៃកាហ្វេអ៊ីន និងសមត្ថភាពបន្តពូជ។ បើទោះបីជាអ្នកស្រាវជ្រាវនៅមិនទាន់អាចរកឃើញទំនាក់ទំនង រវាងការផឹកកាហ្វេអ៊ីនក្នុងបរិមាណច្រើនគួរសម និងបញ្ហាបន្តពូជក៏ដោយេះ ការប្រើប្រាស់កាហ្វេអ៊ីនត្រឹម២០០ទៅ៣០០ម.ក្រ.ក្នុងមួយថ្ងៃ ត្រូវបានចាត់ទុកថាមិនមានបញ្ហាលើសមត្ថភាពមានផ្ទៃពោះឡើយ។ ប្រសិនបើអ្នកផឹកកាហ្វេច្រើនជាងនេះ វាជារឿងល្អ ប្រសិនបើអ្នកកាត់បន្ថយវា។ បកស្រាយដោយ ៖ លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Anna Roslyakova ឯកទេសផ្នែកសម្ភព និងរោគស្ត្រីនៃ Anna Women and Baby’s Center

• Mar 31, 2017 |
• 8 years ago |
• 6.3K views

ចំណាប់អារម្មណ៍ និស្សិតឯកទេស ថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន ចំពោះការជ្រើសរើសជំនាញ!

លោក រ៉ូ គីមឆាយ ជានិស្សិតឯកទេស ថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន ឆ្នាំទី១ជំនាន់ទី ៦ នៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាល។ មូលហេតុដែលនាំឲ្យលោក ជ្រើសរើសអាជីពជាគ្រូពេទ្យ ហើយរើសយកជំនាញមួយនេះទៀតនោះ គឺជំនាញថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន ជាជំនាញវេជ្ជសាស្រ្តផង និងបច្ចេកទេសផង ដែលសម្បូរបែបទាំងប្រភេទជំងឺ និងទាំងវិធីសាស្ត្រព្យាបាលទៅលើប្រដាប់រំលាយអាហារដែលមានសរីរាង្គជាច្រើន។  ដើម្បីក្លាយខ្លួនជានិសិ្សតឯកទេសមួយនេះ គីមឆាយបានរៀបរាប់ថា“សំខាន់គឺការអត់ធ្មត់និងឧស្សាហ៍ព្យាយាមព្រោះថាការសិក្សាមានការលំបាក និងមានរយៈពេលយូររហូតដល់៤ឆ្នាំ បន្ថែមលើការសិក្សាបរិញ្ញាប័ត្រវេជ្ជសាស្ត្រ៦ឆ្នាំសរុបមកគឺ ១០ឆ្នាំ។ មួយវិញទៀត និស្សិត គួររៀនភាសាបារាំង និងអង់គ្លេសឲ្យបានច្រើន ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការធ្វើការសិក្សាស្រាវជ្រាវបន្ថែម”។  និយាយពីការលំបាកដែលលោកបានជួបក្នុងការសិក្សាមាន ការត្រូវចំណាយថវិកា កម្លាំង និងពេលវេលាច្រើន។ ក្រៅពីរៀននៅសាលាគីមឆាយ ត្រូវយកទ្រឹស្តីដែលរៀនរួចមកផ្សារភ្ជាប់ការអនុវត្ត ដោយត្រូវចុះកម្មសិក្សាតាមមន្ទីរពេទ្យ ក្រោមការជួយណែនាំពីសិស្សច្បង និងវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញៗ ហើយត្រូវឧស្សាហ៍អានអត្ថបទស្រាវជ្រាវថ្មីៗ ឬក៏ចូលរួមស្តាប់បទបង្ហាញរបស់វេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញៗដើម្បីស្វែងយល់ពីរបៀបព្យាបាលថ្មីៗនិងមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់។  លោកបានប្រាប់ផងដែរថា បញ្ហាក្រពះពោះវៀននេះមានជួបប្រទះច្រើនណាស់ នៅកម្ពុជាយើងពិសេសគឺជំងឺរលាកក្រពះនិងរលាកថ្លើម។ ឯការយល់ដឹងពីការថែទាំសុខភាពប្រដាប់រំលាយអាហារ នៅមានលក្ខណៈតិចតួចនៅឡើយ ហើយសេវាថែទាំសុខភាពក្រពះពោះវៀន ក៏នៅមិនទាន់មានគ្រប់គ្រាន់ដែរ។  ជាចុងក្រោយ ខ្ញុំសូមផ្តាំផ្ញើដល់អ្នកមានបព្ហាថ្លើម ក្រពះ ឬពោះវៀន ថាពួកគាត់ គួរឆាប់មកជួបគ្រូពេទ្យជំនាញ ព្រោះថាជំងឺខ្លះអាចនឹងប៉ះពាល់ដល់ជីវិត ឬក៏មានផលវិបាករ៉ាំរ៉ៃប្រសិនបើមកជួបគ្រូពេទ្យមិនទាន់ពេលវេលា។