• Mar 05, 2018 |
• 7 years ago |
• 12K views

ហេតុអ្វីបានជាយើងគួរធ្វើការសមាធិ?

    កាលពីមុន ការធ្វើសមាធិ ហាក់ដូចជាពុំមានការចាប់អារម្មណ៍ពីមនុស្សទូទៅឡើយដោយភាគច្រើនបានគិតថាការសមាធិគឺសម្រាប់តែ មនុស្សចាស់ ឬព្រះសង្ឃប៉ុណ្ណោះ តែបច្ចុប្បន្ន ការសមាធិ ហាក់ដូចជាបានក្លាយទៅជាចំណុចកណ្តាលនៃប្រធានបទដែលតែងតែត្រូវបានលើកយកមក និយាយ ក៏ដូចជាអនុវត្តជាញឹកញាប់នៅតាមព្រឹត្តិការណ៍ ព្រមទាំងវគ្គបណ្តុះបណ្តាលផ្សេងៗតាមសាលា និងស្ថាប័នការងារជាពិសេសក៏មានមនុស្ស មិនតិចហើយទេ ដែលបានចាប់យកការធ្វើសមាធិជាទម្លាប់មួយសម្រាប់ការរស់នៅទៀតផង។      “ជាការពិតណាស់ មនុស្សសព្វថ្ងៃបានស្វែងយល់អំពីព័ត៌មានជាច្រើន រួមទាំងបច្ចេកវិទ្យាដ៏ទំនើប ក៏ប៉ុន្តែពុំបានចំណាយពេលដើម្បី ស្វែងយល់អំពីអ្វីដែលជាសេចក្តីសុខពីខាងក្នុងឡើយ ដោយយល់ថាសម្ភារៈដែលនៅជុំវិញខ្លួន ជាចំណែកនៃសេចក្តីសុខរបស់ខ្លួន តែការពិតវាជា សេចក្តីសុខរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះ។ តាមរយៈការធ្វើសមាធិ វាធ្វើឲ្យយើងអាចយល់ពីសេចក្តីសុខពិតប្រាកដ ដែលចេញពីខ្លួនយើងបាន។” នេះបើតាមលោក នឺម ឈុន្នី នាយកប្រតិបត្តិនៃក្រុមហ៊ុនបណ្ដុះបណ្ដាល ANAKOT Asia Academy ជាស្ថាប័នបណ្តុះបណ្តាលដែលផ្តោតលើភាពជាអ្នកដឹកនាំ ដែលបញ្ជូលការរៀនសមាធិ និងហ្វឹកហាត់ផ្លូវចិត្ត ឬ Mind Fitness (Holistic)។ លោក ឈុន្នី បាន បញ្ចប់ការសិក្សាពីសាលាពុទ្ធសាសនាអន្តរជាតិ ឈៀងម៉ៃ ផ្នែកទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនា  និងមនុស្សសាស្ត្រ ជាមួយនឹងបទពិសោធន៍ការងារជាច្រើន ទាំងក្នុងនិងក្រៅប្រទេស ទាក់ទងនឹងការអភិវឌ្ឍ ធនធានមនុស្សតាមបែបព្រះពុទ្ធសាសនា ដែលរួមទាំងការបង្រៀនសមាធិផងដែរ ហើយលោកក៏បានចូលរួមចែករំលែកបន្តទៀតទាក់ទងនឹង ការធ្វើសមាធិ នេះដូចខាងក្រោម៖ ការសមាធិគឺជាអ្វី? សមាធិ ឬតាមភាសាបាលីហៅថា ភាវនា មានន័យថាការអភិវឌ្ឍផ្លូវចិត្ត ឬផ្នត់គំនិត ឬ ការតម្កល់ចិត្តអោយនឺង ការធ្វើចិត្តអោយត្រជាក់ ការធ្វើចិត្តស្ងប់ និងត្រូវបានចែកចេញជាពីរគឺ សមថកម្មដ្ឋាន និង វិប្បសនាកម្មដ្ឋាន ដែលសមថកម្មដ្ឋានគឺជាការហ្វឹកហាត់ចិត្តឲ្យស្ងប់ បង្កើនសន្តិភាពជាមួយខ្លួនឯង (របៀបគ្រប់គ្រងកំហឹង ឬចិត្ត) និងវិប្បសនាកម្មដ្ឋានគឺជាការរៀនដើម្បីបង្កើនបញ្ញាស្មារតី ពោលគឺ ដើម្បីកាត់ផ្តាច់នូវសេចក្តីទុក្ខ (ទោសៈ មោហៈ)។ តើការសមាធិមានសារប្រយោជន៍ដូចម្តេចខ្លះ? សមាធិពិតជាមានសារប្រយោជន៍ខ្លាំងណាស់ សមាធិគឺអាចជួយឲ្យយើងរស់នៅជាមួយខ្លួនឯង និងក្រុមគ្រួសារដោយមានក្តីសុខ កាត់បន្ថយភាពតានតឹង និងស្ត្រេសប្រចាំថ្ងៃ ហើយអាចរៀនគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍នៅពេលមានកំហឹង និងបង្កើនសុខភាពផ្លូវចិត្ត។ ជាពិសេសសមាធិអាចជួយធ្វើឲ្យយើងមាន ទំនុកចិត្តលើអ្វីដែលយើងកំពុងធ្វើផងដែរតាមរយៈការផ្តោតអារម្មណ៍លើការដកដង្ហើមឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ ស្របជាមួយនឹងការបង្ហាញអំពីអត្ថប្រយោជន៍នៃ ការសមាធិ លោក ឈុន្នី ក៏បានចែករំលែកផងដែរអំពីបទពិសោធន៍នៃការប្រសើរឡើងនៃគុណភាពជីវិតរបស់លោកផ្ទាល់រហូតឈានដល់ការជាសះស្បើយ ពីជំងឺតាមរយៈការធ្វើសមាធិនេះ។ គួរបញ្ជាក់ថា លោកធ្លាប់មានជំងឺតម្រងនោមនិងបានទទួលការព្យាបាលរយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំដែលឈានដល់ការទទួល ការវះកាត់ផងដែរ ក៏ប៉ុន្តែពុំទទួលបានលទ្ធផលល្អឡើយ។ រហូតដល់ឆ្នាំ ២០០៦ លោកបានទៅរៀនបន្តនៅប្រទេសថៃ ដែលជាពេលលោកបានអនុវត្ត ពិតប្រាកដលើការធ្វើសមាធិ និងក្រោយមកនៅចុងឆ្នាំ ២០០៧ ក្នុងព្រឹត្តិការណ៍មួយនៅប្រទេសថៃ លោកបានជំនះលើផលវិបាក និងភាពចុកចាប់នៃជំងឺ របស់លោកតាមរយៈការធ្វើការតាំងចិត្តសមាធិ រហូតអាចផ្តោតអារម្មណ៍ទៅលើប្រភពនៃភាពចុកចាប់ និងមានអារម្មណ៍ថាវាបានសាបរលាបទៅផងដែរ ហើយជាលទ្ធផលលោកក៏បានជាសះស្បើយរហូតដល់សព្វថ្ងៃ។ តែទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ លោកបានបញ្ជាក់ថាទាំងនេះគ្រាន់តែជាអ្វីដែលបានកើតឡើង ចំពោះលោកប៉ុណ្ណោះ ដូចនេះលោកនឹងមិនអះអាងឡើយថារឿងនេះនឹងអាចកើតមានចំពោះមនុស្សគ្រប់គ្នា តែលោកនៅតែចាត់ទុកថា សមាធិជាផ្នែក មួយនៃជីវិតរបស់លោក និងចាប់ផ្តើមចែករំលែកអត្ថប្រយោជន៍នេះតាមរយៈការបង្រៀនសមាធិទៅកាន់មនុស្សកាន់តែច្រើនតាមដែលអាចធ្វើបាន។ តើគួរធ្វើដូចម្តេចសម្រាប់ការទើបនឹងចាប់ផ្តើមសមាធិ? ដើម្បីទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ពីការសមាធិ យើងគ្រាន់តែត្រូវចាប់ផ្តើមធ្វើការសមាធិ(ត្រឹមត្រូវ) និងបន្តិចម្តងៗដោយមិនដាក់ការរំពឹងទុក ឬគ្រាន់តែ គិតថាអនុវត្តជាទម្លាប់ដើម្បីប្រយោជន៍ប្រចាំថ្ងៃ ក្នុងរយៈពេលពី ១ ទៅ ៧សប្តាហ៍ រហូតក្លាយជាទម្លាប់ យើងនឹងអាចសង្កេតឃើញពីការផ្លាស់ប្តូរ ជាបន្តបន្ទាប់។  ជំហានដំបូង យើងត្រូវផ្តោតលើការដកដង្ហើមចេញចូល ដែលមានន័យថាយើងបានចាប់ផ្តើមរៀនផ្តោតអារម្មណ៍លើអ្វីមួយដោយតម្រូវឲ្យ យើងមានសតិ និងរឮកជារឿយៗលើអ្វីដែលនៅជុំវិញខ្លួនឯងបានដូចជាការដកដង្ហើម ការគិត ការដើរ ការនិយាយស្តី និងអ្វីផ្សេងៗដែលធ្វើឡើងដោយ ខ្លួនយើង ដើម្បីអាចឲ្យយើងគ្រប់គ្រងលើខ្លួនឯងបាន។ គួរបញ្ជាក់ថា ការធ្វើសមាធិដ៏ត្រឹមត្រូវ និងមានប្រសិទ្ធភាព គឺមានការចាប់ផ្តើមពីសមថកម្មដ្ឋាន ដែលជាការរៀនតំកល់ចិត្តឲ្យ នឹងស្ងប់និងរឹងមាំ។ អ្នកអាចនឹងមានការគិតច្រើន ពិបាកក្នុងការផ្តោតក្នុងរយៈពេលដំបូង ប៉ុន្តែបន្តិចម្តងៗ អ្នកអាច សម្រួលការគិតឲ្យផ្តោតលើការដកដង្ហើម ឬលើអ្វីមួយបានកាន់តែល្អ។ បន្ទាប់ពីនោះ យើងអាចសួរការណែនាំពីរៀមច្បង ឬគ្រូដែលមានបទពិសោធន៏ ពីរបៀបដែលគួរអនុវត្តជំហានណាបន្តទៀត។ ក្រោយពេលដែលអ្នកបានយល់ដឹងអំពីការធ្វើសមាសមាធិ (បានត្រឹមត្រូវ) ហើយអ្នកអាចធ្វើការសមាធិនេះ ដោយខ្លួនឯងបានតាមរយៈការមើលសៀវភៅបន្ថែម និងអនុវត្តបន្តបាន។ ក្រោយពីរៀនអំពីសមថកម្មដ្ឋាន ដែលជាការគ្រប់គ្រងចិត្ត អ្នកអាចនឹងឈាន ដល់ជំហានបន្ទាប់គឺ វិប្បសនាកម្មដ្ឋាន ដែលជាការស្វែងយល់អំពីឬសគល់នៃបញ្ហាផ្លូវចិត្តដើម្បីអាចឈានដល់ការស្វែងរកដំណោះស្រាយបាន។ តើការសមាធិអាចនាំឲ្យមានផលវិបាកណាមួយដែរឬទេ? ក្នុងការធ្វើសមាធិពុំមានផលវិបាកអ្វីឡើយ រីឯការលើកឡើងថា ការចុករួយស្រពន់ដៃជើង ឬភាពធុញថប់នៅអំឡុងពេលសមាធិ ពុំមែនជាផលវិបាកពី ការសមាធិឡើយ វាជាផ្នែកមួយនៃការចុកចាប់ពីឥរិយាបទពីរូបរាងកាយរបស់យើង ដែលដូចនឹង ការដើរ ឈរ ឬអង្គុយរយៈពេលយូរដូច្នោះឯង ដែលផលវិបាកទាំងនេះ កើតឡើងទាល់តែការអនុវត្តសមាធិប្រព្រឹត្តទៅដោយមិនត្រឹមត្រូវ (មច្ឆាសមាធិដែលជាសមាធិដោយពុំមានគ្រូណែនាំត្រឹមត្រូវ ឬមិនទៅតាមអ្វីដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធបានបង្រៀន ពោលជាការស្រមើស្រមៃផ្តេសផ្តាស)។ ថ្វីត្បិតតែយើងអាចរៀនពីការសមាធិតាមរយៈការអានសៀវភៅ តែជាការល្អយើងគួរតែរៀនពីគ្រូបង្វឹក ឬរៀមច្បងជាមុនសិនដើម្បីចៀសផុតពីបញ្ហាមួយចំនួន ដែលជាក់ស្តែងមានមនុស្សមិនតិចទេដែលមាន ការរំពឹងទុកខ្ពស់ពេកលើការសមាធិនៅពេលដំបូងៗដោយគិតថាពួកគេនឹងទទួលបានសេចក្តីសុខផ្លូវចិត្តបានភ្លាមៗ។ ដើម្បីទទួលបានលទ្ធផល លើអ្វីក៏ដោយ រួមទាំងការសមាធិនេះផងដែរ ទាមទារឲ្យយើងមានឆន្ទះ ការប្តេជ្ញាចិត្ត និងពេលវេលាក្នុងការអង្កេតមើលលទ្ធផលបន្តិចម្តងៗ។ តើអ្នកណាខ្លះអាចធ្វើការសមាធិបាន? មនុស្សគ្រប់វ័យសុទ្ធតែអាចធ្វើសមាធិបាននៅគ្រប់ពេល និងកាលៈទេសៈ ប៉ុន្តែចំពោះអ្នកដែលកំពុងតានតឹងខ្លាំង ឬស្ត្រេសខ្លាំង យកល្អគួរតែកុំធ្វើ ការសមាធិ លុះត្រាតែមានគ្រូបង្ហាត់នៅជាមួយ ចៀសវាងការនៅម្នាក់ឯង ដែលអាចបង្កជាទុក្ខទោសទៅវិញ។ លក្ខខណ្ឌសម្រាប់ធ្វើការសមាធិបានល្អមានអ្វីខ្លះ? ដើម្បីធ្វើការសមាធិបានល្អ លក្ខខណ្ឌដំបូងគេគឺទីតាំងស្ងប់ស្ងាត់ល្មម និងចៀសវាងការស្លៀកពាក់តឹងពេកដែលពិបាកដល់ការធ្វើឥរិយាបថសមរម្យ ឬអ្នកអាចអង្គុយលើកៅអីជំនួសឲ្យការបត់ជើង ពែនភ្នែន។  រយៈពេលដែលល្អ គួរតែមួយថ្ងៃ ១០នាទី មុនពេលចូលគេង៥នាទី និងមុនពេលចេញ ទៅធ្វើការ ឬទៅរៀន៥នាទី ឬអាចចាប់ផ្តើមជាមួយការសមាធិត្រឹម ២ ទៅ ៣នាទីក្នុងពេលម្តងៗសិន តែត្រូវប្រាកដផងថាអ្នកបានរៀបចំខ្លួនទាំងកាយ និងចិត្តឲ្យបានរួចរាល់ និងមានពេលគ្រប់គ្រាន់មុនពេលសមាធិ។ តើយើងអាចរៀនពីការសមាធិនៅកន្លែងណាខ្លះ?  យើងអាចទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលទាក់ទងនឹងការធ្វើសមាធិ នៅកន្លែងមួយចំនួនដូចជានៅ បាត់ដំបង កំពង់ចាម និងភ្នំពេញ ដែលរួមមានដូចជា នៅ VIPASSA  ភូមិគ្រឹះអប់រំចិត្តផ្កាឈូក និងវត្តល័ង្ការជាដើម។ ជាក់ស្តែង នៅ VIPASSA ផ្ទាល់ តែងផ្តល់ថ្នាក់បង្រៀន ធម្មសិក្សា និងសមាធិដោយ ព្រះភិក្ខុ គូ សុភាព និង ខ្ញុំបាទ  ជារៀងរាល់ថ្ងៃច័ន្ទ ពីម៉ោង ៦ ដល់ ៧ កន្លះល្ងាច ដោយការចូលរួមគឺគ្រាន់តែបង់វិភាគទានចំនួន ១ ម៉ឺនរៀលសម្រាប់ថ្លៃ អាហារសម្រន់ និងទីកន្លែងតែប៉ុណ្ណោះ។     សរុបមកវិញ លោក ឈុន្នី បានលើកទឹកចិត្តដល់អ្នកដែលកំពុងអនុវត្តសមាធិហើយ ឲ្យគួរតែបន្តអនុវត្តឲ្យខ្ជាប់ខ្ជួន រីឯអ្នកដែលចង់ធ្វើ សមាធិ គួរតែចាប់ផ្តើមរៀន ព្រោះការធ្វើសមាធិជាផ្នែកមួយដែលជួយឲ្យជីវិតមានភាពរុងរឿង សេចក្តីសុខ សុភមង្គល និង សេចក្តីល្អចំពោះខ្លួនឯង សង្គម និងគ្រួសារ។ ក្រោយពីមានសេចក្តីសុខជាមួយនឹងខ្លួនឯងហើយ អ្នកក៏អាចចែករំលែកក្តីសុខនេះទៅកាន់អ្នកដទៃផងដែរ។ ការធ្វើសមាធិ កាន់តែច្រើន អ្នកក៏នឹងកើនបញ្ញា ព្រមទាំងអភិវឌ្ឍស្មារតី និងចិត្តគំនិតឲ្យដើរទាន់ការវិវឌ្ឍនៃបច្ចេកវិទ្យាផងដែរ។ បកស្រាយដោយ៖ លោក នឺម ឈុន្នី  នាយកប្រតិបត្តិនៃក្រុមហ៊ុន ANAKOT Asia Academy ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

• Mar 05, 2018 |
• 7 years ago |
• 2.6K views

អត្ថបទប្រចាំសប្ដាហ៍ទី៤ នៃខែកុម្ភៈ

មួយសប្ដាហ៍ទៅមូយសប្ដាហ៍ពិតជាលឿនណាស់ ហើយអត្ថបទប្រចាំសប្ដាហ៍ក៏នៅតែធ្វើការបង្ហាញជួនលោកអ្នកទាំងអស់គ្នា ចង់ដឹងទេថា អត្ថបទទាំងនោះមានចំណងជើង និងខ្លឹមសារយ៉ាងណានោះ តោះអានទាំងអស់គ្នា …  ឱសថអាំងស៊ុយលីន(Insulin) ចំពោះអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម លោកអ្នកកំពុងអនុវត្តជំហានដ៏សំខាន់ក្នុងការគ្រប់គ្រងជំងឺទឹកនោមផ្អែមដោយប្រើឱសថអាំងស៊ុយលីនតាមរយៈការចាក់ឬផាប់។អាំងស៊ុយលីនអាចជួយលោកអ្នកក្នុងការគ្រប់គ្រងជាតិស្ករក្នុងឈាមបានល្អប្រសើរឡើង និងរក្សាសុខភាពរយៈពេលវែង។ អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ 1 ត្រូវតែប្រើអាំងស៊ុយលីនដាច់ខាត ព្រោះកោសិកាបេតានៃលំពែងរបស់គាត់ត្រូវបានបំផ្លាញអស់។ ចំណែកអ្នកដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ2អាចគ្រប់គ្រងជំងឺទឹកនោមផ្អែមរបស់ពួកគេជាមួយនឹងថ្នាំគ្រាប់ប៉ុន្តែក៏ត្រូវការប្រើអាំងស៊ុយលីនផងដែរ.... តើការញេចមុនត្រឹមត្រូវទេ? យោងតាមការបកស្រាយពីវេជ្ជជំនាញផ្នែក សើរស្បែកផ្ទាល់លោកមានប្រសាសន៏ថា ការញេចមុនបែបនេះត្រូវមានជំនាញច្បាស់លាស់ព្រោះការញេចដោយខ្វះបច្ចេកទេសអាចនាំឲ្យមានការខ្ទាំជ្រៅហើយក្រោយខ្ទាំ វានឹងបន្សល់ទុកនូវស្នាមខ្មៅដែលអាចមានរយៈពេលយូរ។ លើសពីនេះ ការលាបម្សៅផ្សេងៗដើម្បីព្យាបាលមុនដោយខ្លួនឯងគួរតែចៀសវាងព្រោះម្សៅខ្លះធ្វើឲ្យមុខស ព្រោះវាមានផ្ទុកនូវសារធាតុ Steroid ដែលនាំឲ្យមុខទៅជាស្តើង កើតមុន និងទៅថ្ងៃក្រោយអាចឲ្យទៅជាជាំ។ ប្អូនស្រីមិនគួរញេចមុនដោយខ្លួនឯងដែលនាំឲ្យបន្សល់នូវស្នាមពណ៌ខ្មៅ ដូច្នេះ….. ស្រមោលខ្មៅមួយនោះ!!! ទម្រាំច្រានវាចោលបាន.. ធ្លាប់ទេ? មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងត្រូវបានគ្របដណ្តប់ដោយស្រមោលខ្មៅមួយ ក្នុងរយៈពេលមួយមិនខ្លី ហើយឲ្យតែនឹកឃើញដល់វាម្តងៗ ក៏សឹងតែនិយាយថា«បើសិនជាអាច គួរកុំស្គាល់គ្នាអី!!!»ធ្លាប់ទេ? មានអារម្មណ៍ថាអស់កម្លាំងណាស់ កាយក៏ទន់ខ្សោយ ចិត្តក៏លែងមានស្មារតីនឹងនរ អត្ថន័យជីវិតមិនដឹងថានៅទីណា? មានន័យយ៉ាងណា? ធ្លាប់ទេ? រស់មួយថ្ងៃដើម្បីតែមួយថ្ងៃ រហូតដល់ពេលខ្លះលែងចង់ឲ្យមានថ្ងៃស្អែក ក៏ព្រោះតែមិនចង់ឲ្យខ្លួនឯងជួបនឹងរឿងរ៉ាវផ្សេងទៀត… ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Mar 02, 2018 |
• 7 years ago |
• 32.7K views

ឱសថអាំងស៊ុយលីន(Insulin)​ ចំពោះអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម

លោកអ្នកកំពុងអនុវត្តជំហានដ៏សំខាន់ក្នុងការគ្រប់គ្រងជំងឺទឹកនោមផ្អែមដោយប្រើឱសថអាំងស៊ុយលីនតាមរយៈការចាក់ ឬផាប់។ អាំងស៊ុយលីនអាចជួយលោកអ្នកក្នុងការគ្រប់គ្រងជាតិស្ករក្នុងឈាមបានល្អប្រសើរឡើង និងរក្សាសុខភាពរយៈពេលវែង។ អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ 1 ត្រូវតែប្រើអាំងស៊ុយលីនដាច់ខាត ព្រោះកោសិកាបេតានៃលំពែងរបស់គាត់ត្រូវបានបំផ្លាញអស់។ ចំណែកអ្នកដែលមានជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទ2 អាចគ្រប់គ្រងជំងឺទឹកនោមផ្អែមរបស់ពួកគេជាមួយនឹងថ្នាំគ្រាប់ប៉ុន្តែក៏ត្រូវការប្រើអាំងស៊ុយលីនផងដែរ។  ចំណុចយល់ដឹងអំពីអាំងស៊ុយលីន - ចូរយកអាំងស៊ុយលីនតាមខ្លួនឱ្យជាប់លាប់ - ប្រសិនបើលោកអ្នកប្រើអាំងស៊ុយលីន លាយបញ្ចូលគ្នាដូចជា NPH ឬ ព្រីម៉ិចអាំងស៊ុយលីន(Premixed 30/70, 70/30, 50/50 ដូចជាប្រភេទ Mixtard) ដំបូងត្រូវរមៀលវាលើបាតដៃថ្នមៗអោយសព្វមុនពេលប្រើ - ពិនិត្យមើលរូបរាងអាំងស៊ុយលីនមុនពេលប្រើវា។ កុំប្រើវាប្រសិនបើមើលទៅខុសប្រក្រតី (បើមានដុំនៅក្នុងវា ឬ មើលទៅប្រែពណ៍កករនៅពេលវារងថ្លា) - រក្សាអាំងស៊ុយលីនឱ្យនៅកន្លែងត្រជាក់ស្ងួត (នៅសីតុណ្ហភាពបន្ទប់ កុំអោយត្រូវពន្លឺថ្ងៃដោយផ្ទាល់ ឬក្នុងទូទឹកកក មិនមែនកន្លែងកករឹង) - បោះចោលអាំងស៊ុយលីនបន្ទាប់ពីបើកប្រើបានមួយខែ បើទោះបីជាអាំងស៊ុយលីននៅសល់ក្នុងដបក៏ដោយ - នៅពេលធ្វើដំណើរសូមរក្សាអាំងស៊ុយលីនអោយជាប់លាប់ជាមួយ ដោយទុកក្នុងធុងទឹកក - ចាក់អាំងស៊ុយលីនក្នុងកន្លែងផ្សេងៗគ្នា (យ៉ាងហោចណាស់៥សង់ទីម៉ែតពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយចុងក្រោយគេ) - ប្រសិនបើលោកអ្នកមានសំណួរ ឬការព្រួយបារម្ភអំពីអាំងស៊ុយលីនសូមទូរស័ព្ទទៅគ្រូពេទ្យរបស់លោកអ្នក ឬអ្នកផ្តល់សេវាសុខភាព - កុំរំលងការចាក់អាំងស៊ុយលីនលុះត្រាតែមានការណែនាំរបស់គ្រូពេទ្យ ឬអ្នកផ្តល់សេវាសុខភាព។ តារាងពេលវេលាអាំងស៊ុយលីន -អាំងស៊ុយលីនបាសាល(Basal insulin): អាំងស៊ុយលីនទាំងនេះធ្វើការរយៈពេលពី 8 ទៅ 24 ម៉ោង ហើយអាចមិនត្រូវប្រើជាមួយអាហារនោះទេ។ -អាំងស៊ុយលីនបូលីស(Bolus insulin): អាំងស៊ុយលីនទាំងនេះចាប់ផ្តើមធ្វើការយ៉ាងលឿន និងមានសកម្មភាពខ្លី ហើយជាធម្មតាត្រូវបានគេប្រើជាមួយអាហារ(ចាក់ហើយហូប)ដើម្បីការពារការកើនឡើងខ្ពស់នៃជាតិស្ករនៅក្នុងឈាម។  គ្រូពេទ្យនឹងប្រាប់លោកអ្នកថា គួរប្រើអាំងស៊ុយលីនប្រភេទអ្វីខ្លះ ចំនួនប៉ុន្មាន ប្រើពេលណានិងប៉ុន្មានដងក្នុងមួយថ្ងៃ។ ពិនិត្យមើលប្រសិទ្ធភាពរបស់អាំងស៊ុយលីន លោកអ្នកមិនអាចគ្រប់គ្រងជាតិស្ករដោយមិនបានត្រួតពិនិត្យមើលថា តើអាំងស៊ុយលីនកំពុងធ្វើការ និងថាតើរាងកាយរបស់លោកអ្នកឆ្លើយតបទៅនឹងសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃដែរឬទេ។ សូមពិភាក្សាជាមួយគ្រូពេទ្យ ឬអ្នកផ្តល់សេវាថែទាំសុខភាពរបស់លោកអ្នក អំពីពេលណាដែលគួរពិនិត្យមើលជាតិស្ករក្នុងឈាម និងគោលដៅចង់បានចំនួនប៉ុន្មាន ហើយបន្ទាប់មកកត់ត្រាទុកក្នុងតារាងជាតិស្ករ ដែលមានកាលបរិច្ឆេទ និងពេលវេលា មានចំនួនប៉ុន្មានដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ មុនអាហារ ឬ២ម៉ោងក្រោយអាហារ អាចពេលព្រឹក ថ្ងៃ ល្ងាច ឬយប់មុនចូលគេង។ គោលដៅជាតិស្ករចង់បាន ព្រឹកមុនអាហារ ៖ -គោលដៅជាតិស្ករជាស្តង់ដា 80-130 mg/dl -គោលដៅជាតិស្កររបស់លោកអ្នក (ចូរសរសេរទីនេះ) ____________________ ២ម៉ោងក្រោយចាប់ផ្ដើមអាហារ -គោលដៅជាតិស្ករជាស្តង់ដា

• Mar 02, 2018 |
• 7 years ago |
• 5K views

ស្រមោលខ្មៅមួយនោះ!!! ទម្រាំច្រានវាចោលបាន..

ធ្លាប់ទេ? មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងត្រូវបានគ្របដណ្តប់ដោយស្រមោលខ្មៅមួយ ក្នុងរយៈពេលមួយមិនខ្លី ហើយឲ្យតែនឹកឃើញដល់វាម្តងៗ ក៏សឹងតែនិយាយថា«បើសិនជាអាច គួរកុំស្គាល់គ្នាអី!!!» ធ្លាប់ទេ? មានអារម្មណ៍ថាអស់កម្លាំងណាស់ កាយក៏ទន់ខ្សោយ ចិត្តក៏លែងមានស្មារតីនឹងនរ អត្ថន័យជីវិតមិនដឹងថានៅទីណា? មានន័យយ៉ាងណា? ធ្លាប់ទេ? រស់មួយថ្ងៃដើម្បីតែមួយថ្ងៃ រហូតដល់ពេលខ្លះលែងចង់ឲ្យមានថ្ងៃស្អែក ក៏ព្រោះតែមិនចង់ឲ្យខ្លួនឯងជួបនឹងរឿងរ៉ាវផ្សេងទៀត… កាលនោះ…បើកុំតែរឹងមាំបន្តិច ប្រហែលជាមិនមានថ្ងៃបានមកសរសេររឿងរ៉ាវនេះសម្រាប់គ្រប់គ្នាអានឡើយ… ចាំបានថា…អារម្មណ៍ដែលស្រលាញ់ការងារជាងអ្វីទាំងអស់ ដោយចាត់ទុកថាជាចំណែកសំខាន់មួយនៃជីវិត ប្រែក្លាយជាអារម្មណ៍ដែលបំពេញការងារព្រោះវាជាកាតព្វកិច្ច…មានTo-do list ប៉ុណ្ណា ក៏ធ្វើតែប៉ុណ្ណឹង… ទម្លាប់ដែលចូលចិត្តនិយាយលេងសើចច្រើន នាំស្នាមញញឹមដល់អ្នកគ្រប់គ្នា នាំភាពវិជ្ជមានចូលក្នុងជីវិតអ្នកដទៃ ក៏ក្លាយជាអារម្មណ៍លែងចង់និយាយស្តី ត្អូញត្អែរតែរឿងអវិជ្ជមាន និងភាពស្មុគស្មាញដែលមាននៅក្នុងចិត្តប្រាប់គេឯង(សូមទោសពិតមែន ដល់អ្នកដែលត្រូវទ្រាំស្តាប់កាលហ្នឹង ប្រហែលជាធុញទ្រាន់ខ្លាំងហើយ) ដល់ម៉ោងញ៉ាំបាយ ក៏ញ៉ាំបានតែបន្តិច គេងក៏មិនលក់ មិនស្កប់ស្កល់ ជួនកាល ក៏មិនអាចបែងចែកបានរវាងការពិត និងរឿងដែលកើតឡើងក្នុងពេលយល់សប្តិ… ក្បាលវិញ…ឈឺប្រកាំងស្ទើររាល់ថ្ងៃ ជាពិសេសពេលយប់…ចូលគេង បើមិនបានយកដៃគោះ និងអង្អែលត្រង់កន្លែងដែលឈឺទេ គឺមិនបានគេងឡើយ… ក្នុងចិត្តវិញ? មិនដឹងគិតអ្វីខ្លះ ដឹងត្រឹមតែគ្រប់យ៉ាងជារឿងខ្មៅងងឹតនៃជីវិតនៅគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់…ការងារ? ចាប់ផ្តើមគិតថា ខ្លួនឯងមិនបានការណ៍…ធ្វើអ្វីក៏នាំទុក្ខដល់គេ…ចង់ឈប់ខ្លាំងណាស់ ដើម្បីសម្រាលសម្ពាធពីមិត្តរួមការងារ…គ្រួសារ? មានរឿងរ៉ាវជាច្រើនដែលមានតែខ្ញុំដែលដឹង…ការសម្រេចចិត្តមួយនោះ មិនប្រាកដថាខុស ឬត្រូវនោះទេ ដឹងត្រឹមថា ពេលនោះ ចង់ត្រឡប់ក្រោយណាស់…មិត្តភាព? ពិបាកនិយាយណាស់…រាល់លើក តែងតែលើកទឹកចិត្តគេគ្រប់គ្នាដែលផុសអ្វីមិនសប្បាយចិត្ត តែដល់ពេលខ្លួនឯងវិញ មិនហ៊ានផុសទេ…សុខចិត្តយំម្នាក់ឯង ហើយក៏មិនសូវហ៊ានរំខានគេដែរ ព្រោះអារម្មណ៍មួយហ្នឹងកើតមានស្ទើររាល់ថ្ងៃទៅហើយ…នរណាទៅមានអារម្មណ៍លួងលោមយើងរាល់ថ្ងៃនោះ? គេក៏ចេះហត់ដែរ… ខ្ញុំជាខ្ញុំធម្មតា ចាប់ពីពេលភ្ញាក់ពីគេង រហូតដល់មុនចូលបន្ទប់គេង…គ្រាន់តែចូលក្នុងបន្ទប់ភ្លាម ស្រោមមុខនៃការញញឹមក៏ត្រូវបានដោះចេញ…អ្វីដែលមាន គឺទឹកភ្នែក និងការគិតដ៏ស្មុគស្មាញ ហើយទម្លាក់កំហុសលើខ្លួនឯងលើរឿងគ្រប់យ៉ាង…ធ្លាប់បានលឺច្រើនហើយរឿង«ធ្លាក់ទឹកចិត្ត»ហ្នឹង ក៏ធ្លាប់បានអានច្រើនដែរ ក៏ព្យាយាមអនុវត្តតាមវិធីខ្លះៗ…តែ…ហាក់ដូចជាមិនមានប្រសិទ្ធភាពសោះ ដោយសារតែខ្ញុំមិនទាន់ឈានបានជំហានទីមួយ… និយាយពាក្យក្នុងចិត្ត? ក៏បាននិយាយប្រាប់សឹងតែទាំងអស់ទៅកាន់មិត្តជិតស្និទ្ធមួយចំនួន តែក៏បានត្រឹមតែធូរមួយរយៈ...ថ្ងៃបន្ទាប់ ក៏ប្រែជាដូចដើមវិញ… ធ្វើអ្វីដែលខ្លួនឯងចូលចិត្ត? ពិតជាគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលណាស់…ខ្ញុំស្រលាញ់ការសរសេរបំផុតហើយ រាល់លើក ឲ្យតែកាន់ប៊ិចសរសេរនូវសាច់រឿងដែលនឹកឃើញ គឺញញឹមឯង…តែកាលហ្នឹង អត់ទេ!!! មិនសូម្បីតែបន្តិច… ដើរលេង? ក៏បានដើរដែរ…ដើរកន្លែងមិនធ្លាប់ទៅទៀត តែសប្បាយបានតែពេលដើរហ្នឹង មកដល់ផ្ទះវិញ នៅដដែល… ស្តាប់ការអប់រំសុខភាពផ្លូវចិត្ត? បានព្យាយាមស្តាប់មុនពេលចូលគេងដែរ ទទួលស្គាល់ថាចិត្តបានស្ងប់ច្រើន ប៉ុន្តែការគិតនៅតែច្របូកច្របល់… នៅមានវិធីខ្លះទៀត ដែលបានសាកល្បងដែរ…តែជួយបានតែមួយភ្លែត… ក្រោយមក…ទើបដឹងថាមកពីអ្វី? ព្រោះតែខ្ញុំរំលងជំហានទីមួយ!!! គឺ…«ការយកឈ្នះលើចិត្តខ្លួនឯង» បើមិនឈ្នះខ្លួនឯងផង ធ្វើម៉េចឈ្នះស្រមោលខ្មៅនោះបាន? ចាំទេ? ដឹងហើយមែនទេ? ថា…ដរាបណា អ្នកអាចយកឈ្នះលើខ្លួនឯងបាន ទើបអាចយកឈ្នះលើអ្វីផ្សេងទៀតបាន… មិនមានអ្វីច្រើនទេ…គឺត្រឹមតែ…ដំបូង គ្រាន់តែទទួលស្គាល់ការពិតថា ខ្លួនឯងកំពុងតែស្ថិតក្នុងស្ថានភាពមួយដែលមិនអាចមាននរណាមកជួយសង្គ្រោះអ្នកបានឡើយ បើយើងមិនព្រមជួយខ្លួនឯងជាមុនសិន…ប្រាប់ខ្លួនឯងថា បើមិនងើបឈរឡើងទេ ភាពប្រសើរនឹងមិនមានឡើយ គឺមានតែស្ថានភាពអាក្រក់ជាងនេះ…និយាយទាល់តែខ្លួនឯងយល់ព្រមថា មិនថាវិធីដែលខ្លួនឯង ឬអ្នកដទៃជួយនោះទេ គឺត្រូវតែបើកចិត្តទទួលយក និងប្រឹងប្រែងជាមួយគ្នា…ស្ម័គ្រចិត្តជួយខ្លួនឯង រួមជាមួយនឹងការបើកចិត្តទទួលជំនួយពីអ្នកដទៃ ហើយក្រោកឈរឡើង បន្តដំណើរទៅមុខទៀត… ស្ថានភាពក៏ប្រសើរឡើងបន្តិចម្តងៗ…រឿងវិជ្ជមានក៏ចាប់ផ្តើមលុបលើភាពអវិជ្ជមានទាំងឡាយ…រហូតអាចក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ដូចពីមុនវិញ…អរគុណមែនទែន!!! សម្រាប់អ្នកដែលទ្រាំស្តាប់រឿងខ្ញុំ និងមិនបោះបង់ខ្ញុំចោល ពេលនោះ… ហើយគ្រាន់ចង់ប្រាប់អ្នកដែលបានបន្តអានដល់ត្រង់នេះ ថា«សូមយកឈ្នះលើចិត្តខ្លួនឯងជាមុនសិន» ហើយកុំភ្លេចផងដែរថា«ជីវិតមិនមែនមានតែភាពស្រស់បំព្រងរហូតឯណា…» តែកុំស្រពោនយូរពេក…ធ្វើឲ្យជីវិតដែលមានតែមួយនេះ ពោរពេញដោយការចងចាំល្អៗ ទើបពេលយើងចាស់ទៅ មានអ្វីល្អៗច្រើនចែករំលែកដល់កូនចៅយើង 

• Mar 02, 2018 |
• 7 years ago |
• 5.5K views

ក្តីបារម្ភនៃបញ្ហាទល់លាមកពេលមានផ្ទៃពោះ

សំណួរ ៖ នាងខ្ញុំមានអាយុ ៣៣ ឆ្នាំ កម្ពស់ ១- ម៉ែត្រ ៥៦ ទម្ងន់ ៦៣  គីឡូក្រាម ជាអ្នកលក់ដូរ។ នាងខ្ញុំមានទម្ងន់៦ខែហើយ ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ថា ខ្ញុំមានបញ្ហាទល់លាមកញឹកញាប់ដែលជួនកាលអាចរហូតដល់ ៥ថ្ងៃ ទៅមួយអាទិត្យ។ នាងខ្ញុំចង់សួរថាតើនេះបណ្តាលមកពីមូលហេតុអ្វី? ក្នុងករណីនេះ តើខ្ញុំគួរប្រើប្រាស់ថ្នាំឬទេ? តើថ្នាំប្រភេទណាដែលខ្ញុំអាចប្រើប្រាស់បានដើម្បីចៀសវាងផលប៉ះពាល់? ចម្លើយ ៖ ការទល់លាមក គឺជាបញ្ហាទូទៅមួយដែលកើតមានអំឡុងមានផ្ទៃពោះ។ ជាធម្មតា ការព្រួយបារម្ភ ភ័យខ្លាច និងការមានសកម្មភាពរាងកាយតិច ក៏ដូចជារបបអាហារដែលមិនសូវមានជាតិសរសៃអាចបង្កឲ្យមានការទល់លាមកនេះឡើង។    មូលហេតុមួយទៀតនៃការទល់លាមក អំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះគឺបណ្តាលមកពីការកើនឡើងនៃអ័រម៉ូនប្រូសេស្តេរ៉ូន ដែលធ្វើឲ្យសាច់ដុំរលោងនៃរាងកាយសម្រាក រួមទាំងសាច់ដុំនៅបំពង់រំលាយអាហារផងដែរ។ នេះមានន័យថាអាហារត្រូវធ្វើដំណើរក្នុងពោះវៀនតូចដោយយឺតៗ។ ខាងក្រោមគឺជាគន្លឹះខ្លះៗដែលអាចជួយការពារការទល់លាមក ឬជួយសម្រួលអាការៈប្រសិនបើអ្នកបានកើតមានបញ្ហាទល់លាមកនេះហើយ៖ 1. ញ៉ាំអាហារមានជាតិសរសៃខ្ពស់ ៖ ផ្លែឈើ បន្លែ អាហារពេលព្រឹកប្រភេទធញ្ញជាតិ នំបុ័ងពីគ្រាប់រុក្ខជាតិ ផ្លែឈើក្រៀមជាដើម (prunes- and bran)។ 2. បំពេញជាតិទឹកឲ្យបានច្រើន ៖ ផឹកទឹក និងសារធាតុរាវផ្សេងៗឲ្យបានច្រើនគឺជាការសំខាន់ ពិសេសនៅពេលដែលអ្នកបង្កើនការបរិភោគជាតិសរសៃ។ ការបន្ថែមជាតិទឹកឲ្យបាន ១០ ទៅ ១២ កែវក្នុងមួយថ្ងៃត្រូវបានណែនាំ។ ការរួមបញ្ចូលរវាងអាហារសម្បូរជាតិសរសៃ ជាមួយនឹងសារធាតុរាវក្នុងបរិមាណច្រើនគួរសម ជាជម្រើសល្អបំផុតក្នុងការជួយអ្នកបញ្ចេញកាកសំណល់ពីក្នុងរាងកាយ។ គួរបញ្ជាក់ថា ការបែកញើស អាកាសធាតុក្តៅសើម និងការហាត់ប្រាណអាចបង្កើនតម្រូវការសារធាតុរាវរបស់អ្នកផងដែរ។ 3. ហាត់ប្រាណជាប្រចាំ ៖ បើអ្នកមិនសូវសកម្មអ្នកងាយប្រឈមនឹងការទល់លាមកជាងធម្មតា។ការដើរ ហែលទឹក និងហាត់ប្រាណកម្រិតមធ្យម អាចជួយភ្ញោចឲ្យពោះវៀនតូចដំណើរការល្អ។ អ្នកគួររៀបកាលវិភាគហាត់ប្រាណឲ្យបាន ៣ដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ និង ២០ទៅ ៣០នាទីក្នុងមួយដងទើបជាការល្អ។ 4. កាត់បន្ថយថ្នាំបំប៉នជាតិដែក ៖ ថ្នាំជាតិដែកអាចនាំឲ្យប្រឈមនឹងបញ្ហាទល់លាមកផងដែរ។ ការពិត សារធាតុចិញ្ចឹមល្អៗក្នុងអាហារ ជាទូទៅអាចបង្គ្រប់ជាតិដែកដែលអ្នកត្រូវការអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះរួចហើយ។ ដូចនេះ អ្នកអាចជួបពិគ្រោះនឹងអ្នកផ្តល់សេវាសុខភាពរបស់អ្នកអំពីកម្រិតសារធាតុរ៉ែដែលអ្នកត្រូវការ និងដំបូន្មានអំពីការគ្រប់គ្រងការប្រើប្រាស់ជាតិដែកនៅក្នុងពេលមានផ្ទៃពោះរបស់អ្នក។ ជាទូទៅ ការទល់លាមកនៅអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ មិនមែនជាបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ និងចាំបាច់ឲ្យមានការព្យាបាលដោយឱសថឡើយ ប៉ុន្តែក្នុងករណីខ្លះ អាការៈនេះអាចជារោគសញ្ញានៃបញ្ហាសុខភាពផ្សេងទៀត។ ដូចនេះ ប្រសិនបើអ្នកមានអាការៈទល់លាមកធ្ងន់ធ្ងរ រួមជាមួយការឈឺចាប់ក្នុងពោះ ឬឆ្លាស់គ្នាជាមួយការរាក ឬក៏មានមកជាមួយនូវសារធាតុរំអិល ឬឈាម អ្នកត្រូវទាក់ទងទៅកាន់វេជ្ជបណ្ឌិតរបស់អ្នកឲ្យបានឆាប់រហ័ស។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត Anna Roslyakova ឯកទេសផ្នែកសម្ភព និងរោគស្ត្រីនៃ Anna Women and Baby’s Center ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Mar 02, 2018 |
• 7 years ago |
• 2.6K views

ខែកុម្ភៈ ក្នុងគេហទំព័រហេលស៍ថាម…តើអត្ថបទណាមានអ្នកច្រើនជាងគេ?

ខែនៃក្តីស្រលាញ់ក៏បានបញ្ចប់ទៅ អ្វីដែលបន្សល់នូវ គឺក្តីស្រលាញ់ចំពោះសុខភាព និងការអានចំណេះអានចំណេះដឹងសុខភាពដែលមានប្រិយមិត្តរឹតតែច្រើនចូលទស្សនា និងអាចនៅក្នុងបណ្ណាល័យសុខភាពក្រោមការចែករំលែកពីសំណាក់សមាជិកនៃសហគមន៍ ហេលស៍ថាម និងក្រុមការងារអ្នកនិពន្ធផ្ទាល់។ មិនខុសពីខែកន្លងមក អត្ថបទប្រចាំខែចំនួន៣ដែលមានចំនួនអ្នកចូលអានច្រើនជាងគេ ត្រូវបានជ្រើសរើសយកមកបង្ហាញនៅលើទំព័រដ៏ពិសេសនេះ។ ក្នុងចំណោមអត្ថបទដែលត្រូវបានចេញផ្សាយក្នុងអំឡុងខែកុម្ភៈនេះផងដែរ អត្ថបទទាំង៣នោះរួមមានដូចខាងក្រោម… 1.ជីវិតគេ ស្ថិតនៅលើ ដៃយើង»ជាអ្វីដែលត្រូវរំលឹកប្រាប់ខ្លួនឯងជាប្រចាំ… «តាមការពិតទៅ រៀនអីក៏មិនស្រួលដែរ និយាយរួមទៅ ពាក្យថា«រៀន»មួយម៉ាត់ គឺមិនសំដៅចំពោះមុខវិជ្ជាពេទ្យតែមួយមុខនោះទេ គឺគ្រប់មុខវិជ្ជាសុទ្ធតែពិបាកទាំងអស់» នេះបើយោងតាមសម្តីដ៏មានអត្ថន័យរបស់ កញ្ញា អ៊ិត ម៉ូលីកា ដែលជានិសិ្សតវេជ្ជសាស្រ្តនៃសាកលវិទ្យាល័យពុទ្ធិសាស្រ្ត(UP) និងជាអតីតសមាជិកស្ម័គ្រចិត្តនៃក្លឹបសិក្សារបស់សាលាផ្ទាល់ដែលមានឈ្មោះថា UP-Med ដែលមានតួនាទីជាអ្នកបង្ហាត់បង្ហាញផ្នែកPhysiology រយៈពេល២ឆ្នាំផងដែរ។ ស្របពេលជាមួយគ្នានេះផងដែរ កញ្ញាក៏មានបទពិសោធន៍ខ្លះៗទាក់ទិននឹងការសិក្សាផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត ដើម្បីជាការចែករំលែកជូនដល់និស្សិតជំនាន់ក្រោយ ជាពិសេសអ្នកដែលមានបំណងចូលសិក្សាផ្នែកនេះដែរ… 2.ប៊ុន ច័ន្ទវិចិត្រ«និស្សិតពេទ្យគួររៀនដើម្បីចេះ កុំរៀនដើម្បីតែជាប់» ដើម្បីជាគន្លឹះដល់ការសិក្សានៃនិស្សិតជំនាន់ក្រោយ យុវនិស្សិត ប៊ុន ច័ន្ទវិចិត្រ ដែលសព្វថ្ងៃជានិស្សិតនៃសាកកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាលឯកទេសផ្នែកទន្តវទនសាស្ត្រ ក៏បានចូលរួមចែករំលែកនូវបទពិសោធន៍ និងមតិយោបល់របស់ខ្លួន…ក្នុងនោះ វិចិត្របានធ្វើការបង្ហាញអំពីមូលហេតុនៃការជ្រើសរើសផ្នែកដែលខ្លួនកំពុងសិក្សារួមជាមួយនឹងឧបសគ្គ និងភាពលំបាក ព្រមទាំងវិធីសាស្រ្តក្នុងការជម្នះ ទង្វើគួរធ្វើ និងមិនគួរធ្វើ និងសារដ៏មានអត្ថន័យខ្លឹមសារផងដែរ…   3.តើស្ថានភាពសេវាកម្មសុខាភិបាលនៅកម្ពុជាដើរដល់កម្រិតណាហើយ? តាមការសង្កេតកន្លងមក គឺសេវាកម្មសុខាភិបាលនៅកម្ពុជា ត្រូវបានប្រជាជនកម្ពុជាជាច្រើនមើលរំលង ពោលគឺអ្នកមធ្យមទៅស្វែងរកការព្យាបាលនៅប្រទេសវៀតណាម ឬប្រទេសថៃ រីឯអ្នកមានជីវភាពធូរធារព្យាបាលនៅសិង្ហបុរី និងប្រទេសជាច្រើនផ្សេងៗទៀត ដោយភាគច្រើនគិតថាសេវាកម្មសុខាភិបាលនៅប្រទេសកម្ពុជានៅមានកម្រិត ទាំងសមត្ថភាពវេជ្ជបណ្ឌិត ទាំងបច្ចេកវិទ្យា ទាំងសេវាកម្ម។ ជាក់ស្តែង ម្នាក់ៗតែងតែលឺការរអ៊ូរទាំនេះនោះទាក់ទងនឹងសេវាកម្មមួយនេះ សំណួរសួរថា «តើស្ថានភាពសេវាកម្មសុខាភិបាលនៅកម្ពុជាដើរដល់កម្រិតណាហើយ? ការអះអាងខាងលើ មានភាពពិតជាក់ស្តែងប៉ុណ្ណាដែរ?»  ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Feb 26, 2018 |
• 7 years ago |
• 6.3K views

[វីដេអូ] ស្វែងយល់ពី បញ្ហារលាកពោះវៀន

បញ្ហារលាកពោះវៀន មិនខុសគ្នាពីបញ្ហាផ្សេងទៀតដែលកើតមានលើផ្នែក​ខាងក្នុងពោះទេ។ អ្នកជំងឺ មិនអាចដឹងថាខ្លួនមានបញ្ហារលាកពោះវៀននោះទេ ដោយគ្រាន់តែមានអាការៈឈឺពោះ ឆ្អល់ពោះ លាមកមានពណ័ខ្មៅ ឬមានឈាម។ ការរលាកពោះវៀនចែកចេញ ជា២ ការរលាក​ដោយមានមេរោគ(មានអាការៈគ្រុនក្តៅជាដើម)​​ និងមិនមានមេរោគ (អ្នកជំងឺមានភាពស្លេកស្លាំង ឬលាមកមានឈាម)​។ ជាទូទៅការរលាកពោះវៀន ធ្វើឲ្យអ្នកជំងឺបាត់បង់គ្រាប់ឈាម ហេតុនេះដើម្បីធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឲ្យបានត្រឹមត្រូវ គឺត្រូវពិនិត្យឈាមរកមើលប្រភេទមេរោគ ឬសុងពោះវៀនដើម្បីមើលពីស្ថានភាពនៃការរលាក។ ការព្យាបាលគឺអាស្រ័យលើការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យបានត្រឹមត្រូវ ដែលប្រសិទ្ធភាព នៃការព្យាបាលអាចបានដល់ទៅ៩០%។   ចូលរួមស្តាប់ការបកស្រាយពីជំងឺរលាកពោះវៀន ដែលបកស្រាយពីវេជ្ជបណ្ឌិត ឱ វឌ្ឍនៈ នាយកគ្លីនិក ព្រីនសេស នៅទីនេះ។​   

• Feb 26, 2018 |
• 7 years ago |
• 5.3K views

ឲ្យតែពេលដុសធ្មេញ ឈាមហូរមកតាមអញ្ចាញតែម្តង!

សំណួរ ៖ ខ្ញុំបាទមានអាយុ ៤០ឆ្នាំ រស់នៅខេត្តកំពត។ ខ្ញុំបាទខានទៅពិនិត្យសុខភាពមាត់ធ្មេញជាមួយទន្តបណ្ឌិតយូរមកហើយ។ បច្ចុប្បន្ន រាល់ពេលខ្ញុំដុសសម្អាតធ្មេញម្តងៗ តែងមានឈាមហូរមកតាមអញ្ចាញ។ តើនេះជាបញ្ហាដែរឬទេ? តើខ្ញុំគួរធ្វើដូចម្តេច? ចម្លើយ ៖ ការហូរឈាមនេះអាចបណ្តាលមកពីការរលាកអញ្ចាញធ្មេញ ដែលភាគច្រើនកើតឡើងពីការតោងជាប់នៃជាតិកំបោរនៅចន្លោះធ្មេញក្នុងរយៈពេលយូរ។ ដោយឡែក ចំពោះអ្នកជំងឺដែលមានវ័យជាង ៤០ឆ្នាំ មូលហេតុផ្សេងៗទាក់ទងនឹងសុខភាពទូទៅ ជំងឺទឹកនោមផ្អែម ឬការប្រើប្រាស់ថ្នាំប្រភេទណាមួយ ក៏អាចត្រូវបានយកមកពិចារណាផងដែរក្នុងការបង្កឲ្យរលាកអញ្ចាញធ្មេញ បើទោះបីជាគាត់ពុំមានជាតិកំបោរជាប់ធ្មេញក៏ដោយ។ ដូចនេះ អ្នកជំងឺត្រូវទៅជួបពិគ្រោះនឹងទន្តបណ្ឌិត ដើម្បីតាមដានរកមូលហេតុ និងដោះស្រាយឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ បកស្រាយដោយ ៖ សាស្ត្រាចារ្យ យិន ស៊ីថន នាយកមន្ទីរព្យាបាលធ្មេញ ប្រាយ ស្មាល និងជាប្រធានគ្រប់គ្រងគ្លីនិកទន្តវទនសាស្ត្រនៃសាកលវិទ្យាល័យវិទ្យាសាស្ត្រសុខាភិបាល ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Feb 26, 2018 |
• 7 years ago |
• 5.9K views

ជីវិត២៤ម៉ោងដំបូងរបស់ទារកទើបកើតមានអ្វីគួរឲ្យកត់សម្គាល់ខ្លះ?

នាទីដំបូងនៃជីវិតរបស់ទារកទើបកើត អាចធ្វើឲ្យអ្នកម្តាយមានភាពអស់កម្លាំងខ្លាំងជាងគេ។ ស្របពេលជាមួយគ្នា វាក៏ជាពេលវេលាក៏រំភើបមួយសម្រាប់ក្រុមគ្រួសារដែរ។ ខាងក្រោមនេះ ជាព៍ត៌មានទូទៅរបស់ទារកទើបកើតសម្រាប់អ្នកម្តាយដែលមានសុខភាពល្អពេញលេញ (ពី២៧សប្តាហ៍ទៅ៤២សប្តាហ៍)។ បន្ថែមពីនេះ អ្នកម្តាយអាចដឹងពីរបៀបការគ្រប់គ្រងលើសុក និងទងសុកផងដែរ។ ១. សភាពទូទៅរបស់ទារកទើបកើត សភាពធម្មតារបស់ទារកទើបកើតភ្លាមៗ មានដូចជាសម្បុរស្បែកពណ៌ខៀវស្រាលៗ (ឬអាចមានពណ៌ចម្រុះ) ស្បែកទារកក៏មានប្រលាក់ដោយទឹកភ្លោះលាយឡំជាមួយឈាម និងមានសារធាតុខ្លាញ់ពណ៌សស្អិត (Vernix) តោងជាប់លើស្បែកទារកផងដែរ។ Vernix ជាសារធាតុម៉្យាងដែលជួយការពារស្បែកទារកពីការបង្ករោគក្រោយសម្រាលរូច។  នៅអំឡុងមួយនាទីដំបូងនៃជីវិត ទារកចាប់ផ្តើមដកដង្ហើមដោយខ្លួនឯងដែលធ្វើឲ្យស្បែកប្រែទៅជាផ្កាឈូក ជាការបង្ហាញថាទារកទទួលបានអុកស៊ីសែនគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការដកដង្ហើម ហើយសរីរាង្គផ្សេងទៀតមានដូចជាដៃ និងជើងមានចលនារស់រវើកជាមួយគ្នាផងដែរ។ ទាំងនេះ ជាសញ្ញាបញ្ជាក់ថា ទារកដែលទើបនឹងកើតនោះមានសុខភាពល្អប្រសើរ។ ២. សភាពម្តាយក្រោយសម្រាលរួចភ្លាមៗ រយៈពេល៥ ទៅ១៥នាទីក្រោយសម្រាលកូនរួច ស្បូនរបស់ស្ត្រីនឹងការមានកន្ត្រាក់ម្តងទៀត ដើម្បីរុញច្រានសុក និងស្រោមទឹកភ្លោះចេញពីស្រទាប់ក្នុងបង្អស់នៃស្បូន។ ការកាត់ទងសុក និងទម្លាក់សុក ត្រូវបានធ្វើឡើងដោយឆ្មបជំនាញ ឬវេជ្ជបណ្ឌិត។ ៣. ស្បែកប៉ះស្បែក សម្រាប់ការសម្រាលកូនដោយធម្មជាតិ (Vaginal Birth) ទារកទើបកើតត្រូវការមានទំនាក់ទំនងជាមួយម្តាយភ្លាមៗតាមរយៈស្បែកប៉ះស្បែកផ្ទាល់ (ការដាក់ទារកលើទ្រូងម្តាយ)។ ទារកនឹងទទួលបានភាពកក់ក្តៅ និងសុវត្ថិភាព បូករួមទាំងអាចបៅទឹកដោះដំបូងពីម្តាយរបស់គេផងដែរ។ សារប្រយោជន៍នៃស្បែកប៉ះស្បែកភ្លាមៗក្រោយសម្រាលរួមមមានដូចជា៖ •កាត់បន្ថយការយំរបស់ទារក ធ្វើឲ្យទារកមានភាពកក់ក្តៅ និងគេងបានគ្រប់គ្រាន់ •ជួយគាំទ្រក្នុងការចាប់ផ្តើមបំបៅកូនដោយទឹកដោះម្តាយ •ជួយរក្សាសីតុណ្ហភាពក្នុងខ្លួនរបស់ទារកឲ្យមានស្ថិរភាព។ ៤. ការថ្លឹង និងវាស់ប្រវែង បន្ទាប់ពីការប៉ះពាល់ស្បែក នឹងស្បែក ព្រមទាំងការបំបៅដោះកូនលើកដំបូងរួច ឆ្មបជំនាញអាចយកទារកថ្លឹងទម្ងន់ វាស់ប្រវែងខ្លួន និងវាស់ប្រវែងរង្វង់ក្បាលរបស់គេ។ ការថ្លឹង និងវាស់ប្រវែងនេះ អាចបង្ហាញពីសភាពធម្មតា ឬមិនធម្មតាពីកំណើតរបស់ទារកបាន ។ យ៉ាងណាមិញ ទារកទើបកើតអាចងូតសម្អាតខ្លួនបានក្រោយសម្រាលហើយ២៤ ម៉ោង។ ៥. ការចាក់ថ្នាំវីតាមីនកា (Vitamin K) ស្របពេលការវាស់ និងថ្លឹងទម្ងន់ ទារកនឹងទទួលបានការចាក់វីតាមីនកា ព្រោះវីតាមីននេះ អាចជួយការពារទារកពីការហូរឈាមនៅក្នុងខួរក្បាល និងតាមទងសុកក្រោយសម្រាលរួច។ ៦. ការស្តាប់ និងការមើល ទារកអាចស្តាប់លឺសម្លេងរបស់ម្តាយតាំងពីពាក់កណ្តាលចុងក្រោយនៃការមានផ្ទៃពោះ ហើយនឹងទទួលដឺងសម្លេងទាំងនោះនៅពេលអ្នកឧស្សាហ៍និយាយទៅកាន់ពួកគេបន្ទាប់ពីកំណើត។ សម្រាប់សម្លេងអ្នកនៅជិតវិញ ក៏ប្រហែលជាទទួលបានផងដែរ ប្រសិនបើអ្នកទាំងនោះបាននិយាយ និងនៅជិតពួកគេជាប្រចាំ។ ទារកនឹងមានអារម្មណ៍សុវត្ថិភាពនៅពេលពួកគេលឺសម្លេងរបស់ម្តាយ ហើយអាចឆ្លើយតបដោយងាកទៅរកសម្លេងហៅ។ គំហើញរបស់ទារកមានសភាពព្រិលៗនៅពេលកើតរួចភ្លាមៗ ប៉ុន្តែពួកគេនឹងអាចផ្តោតលើផ្ទៃមុខរបស់អ្នកបានចម្ងាយប្រហែល 30 សង់ទីម៉ែត្រ។ វាគឺប្រហែលចម្ងាយពីសុដន់របស់អ្នកទៅមុខរបស់អ្នក។ ទារកនឹងបង្កើតទំនាក់ទំនងរវាងម្តាយនូវអ្វីដែលពួកគេបានឮ និងអ្វីដែលពួកគេបានឃើញ។ ៧. ទឹកនោម និងអាចម៍ព្រៃ ក្នុងរយៈពេល 24 ម៉ោងដំបូងទារកអាចបញ្ចេញទឹកនោម និងអាចម៍ព្រៃ (Meconium--- លាមកដែលទើបកើត) យ៉ាងហោចណាស់បានម្តង។ Meconium គឺមានសភាពខ្មៅនិងស្អិត ហើយនឹងផ្លាស់ប្តូរពណ៌ក្នុងរយៈពេលពីរបីថ្ងៃខាងមុខនេះ៕ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Feb 26, 2018 |
• 7 years ago |
• 1.8K views

បទចម្រៀងគួរស្តាប់ ពេលធ្លាក់ទឹកចិត្ត

• Feb 26, 2018 |
• 7 years ago |
• 6.1K views

១២​យ៉ាងដើម្បីភាពរឹងមាំនៃសុខភាព និងជីវិត ណែនាំដោយអង្គការសុខភាពពិភពលោក(WHO)

នរណាក៏ប្រាថ្នាចង់បានជីវិតដែលមានក្តីសុខសុភមង្គល ប្រកបដោយសុខភាពរឹងមាំដែរ…ហើយក៏មានមនុស្សមិនតិចដែរ ដែលបានដឹងអំពីគន្លឹះនៃការរស់នៅ ដើម្បីឲ្យសម្រេចឲ្យបាននូវគោលដៅនោះ ប៉ុន្តែមិនប្រាកដថាមានមនុស្សច្រើននាក់នោះទេ ដែលបាន និងកំពុងអនុវត្តឲ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួននោះ… ខាងក្រោមនេះ ជាគន្លឹះទាំង១២ ដែលត្រូវបានណែនាំដោយអង្គការសុខភាពពិភពលោក(World Health Organization) ដែលលោកអ្នកអាចស្វែងយល់បានខាងក្រោមនេះ… 1-មានរបបអាហារដែលត្រឹមត្រូវ 2-ធ្វើឲ្យខ្លួនឯងសកម្មជារៀងរាល់ថ្ងៃ 3-ចាក់វ៉ាក់សាំងបង្ការ 4-ចៀសឲ្យឆ្ងាយពីគ្រឿងញៀន 5-ចៀសវាង ឬទទួលទានគ្រឿងស្រវឹងក្នុងកម្រិតទាប 6-គ្រប់គ្រងស្ត្រេសសម្រាប់សុខភាពផ្លូវកាយ និងចិត្ត 7-អនុវត្តអនាម័យល្អ 8-កុំបង្កើនល្បឿន ឬបើកបរពេលស្រវឹង  9-ដាក់ខ្សែក្រវាត់ និងពាក់មួកសុវត្ថិភាព រាល់ពេលបើកបរ 10-អនុវត្តសុខភាពផ្លូវភេទដែលមានសុវត្ថិភាព 11-ពិនិត្យសុខភាពឲ្យបានទៀងទាត់ 12-ឲ្យទារកបៅទឹកដោះដំបូង បានយល់បានដឹងហើយ កុំភ្លេចអនុវត្តផងណា៎!!! ទើបបានដឹងថាមានប្រសិទ្ធភាពឬអត់? ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

• Feb 26, 2018 |
• 7 years ago |
• 1.7K views

អត្ថបទប្រចាំសប្តាហ៍ ទី៤ នៃខែកុម្ភៈ