Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout

សំណួរ ៖ នាងខ្ញុំអាយុ ២៧ឆ្នាំ ភេទស្រី កម្ពស់១,៧២ម៉ែត្រ ទម្ងន់ ៥០គីឡូក្រាមជាអាជីវករ និងបានរៀបការរួចហើយ។ ខ្ញុំមានអាការៈហើមទ្វារមាស ធ្លាក់សច្រើន រមាស់ និងក្រហាយ តែបាត់ទៅវិញ នៅពេលខ្ញុំប្រើប្រាស់ថ្នាំស៊ុលដែលណែនាំដោយមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំ។ តែមិនយូរប៉ុន្មាន អាការៈនេះ ក៏ត្រឡប់មកវិញ ហើយខ្ញុំពុំទាន់បានប្រើប្រាស់ឱសថណាមួយទៀតឡើយ គ្រាន់តែធ្វើការសម្អាតដោយទឹកអនាម័យតែប៉ុណ្ណោះ។ តើអាការៈនេះជារោគសញ្ញានៃជំងឺអ្វី? តើវាត្រូវបានព្យាបាលយ៉ាងដូចម្តេច?   ចម្លើយ ៖  ចំពោះករណីនេះ ប្អូនគួរតែទៅជួបពិគ្រោះជាមួយនឹងវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញផ្នែករោគស្ត្រី ដើម្បីធ្វើការពិនិត្យ តាមរយៈតេស្តផ្សេងៗរួមទាំងការសម្អាតប្រដាប់បន្តពូជសម្រាប់ការធ្វើតេស្តរកជំងឺដែលឆ្លងតាមការរួមភេទ (Sexually transmitted diseases ឬ STD)  រួចបន្តតាមដាននូវលទ្ធផលព្រមទាំងទទួលការព្យាបាលឲ្យបានត្រឹមត្រូវផងដែរ។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត Anna Roslyakova ឯកទេសផ្នែកសម្ភព និងរោគស្ត្រីនៃ Anna Women and Baby’s Center © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

សំណួរ ៖ នាងខ្ញុំមានអាយុ ៥៧ឆ្នាំ រស់នៅខេត្តពោធិ៍សាត់។ ខ្ញុំបានទទួលការព្យាបាលជំងឺមហារីកសុដន់រួចមកហើយ ម្យ៉ាងទៀត ជំងឺមហារីកក៏មិនបង្កជាបញ្ហាអ្វីទៀតនោះទេ ប៉ុន្តែលោកវេជ្ជបណ្ឌិតនៅតែឲ្យខ្ញុំបន្តធ្វើការពិនិត្យជាប្រចាំ។ ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំត្រូវធ្វើការពិនិត្យបន្តទៀត បើខ្ញុំបានធូរស្បើយពីជំងឺបន្ទាប់ពីការព្យាបាលរួចទៅហើយ? ចម្លើយ ៖ មហារីក ជាជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ ដែលអ្នកជំងឺមានដុំសាច់ប្រភេទកាច ស្ថិតនៅក្រោមការពិនិត្យតាមដានពីសំណាក់អ្នកឯកទេសក្នុងរយៈពេលយូរ ជាពិសេសកំឡុងពេល ៥ឆ្នាំបន្ទាប់ពីការព្យាបាលបានបញ្ចប់។ ការតាមដាននោះ គឺដើម្បីអាចធានាបាននូវគ្មានការលាប់ឡើងវិញនៃជំងឺ ដោយភាគច្រើនការប្រឈមនៃការរើឡើងវិញពាក់ព័ន្ធទៅលើប្រភេទ និងដំណាក់កាលនៃជំងឺមហារីក ពេលវេលា និងប្រសិទ្ធភាពនៃការព្យាបាល។   មានហេតុផល ៣យ៉ាងដែល អ្នកគួរតែទៅទទួលបានការតាមដាន បន្ទាប់ពីការព្យាបាល ដើម្បី៖ • រកមើលការត្រឡប់ឡើងវិញនៃជំងឺ ឬតើវាអាចរាលដាលដល់សុដន់ម្ខាងទៀតដែរ ឬយ៉ាងណា • រកមើលផលវិបាក និងបញ្ហានានា ដែលអាចនឹងកើតមានឡើងដោយសារឥទ្ធិពលនៃការព្យាបាល • អ្នកជំនាញអាចមានឱកាសផ្តល់នូវការប្រឹក្សាជាកម្លាំងចិត្តដល់អ្នកជំងឺ ពីព្រោះស្រ្តីអាចនឹងមានអារម្មណ៍បាក់ទឹកចិត្តកំឡុងពេលមួយ ឬពីរឆ្នាំ បន្ទាប់ពីដឹងថាខ្លួនមានជំងឺមហារីកសុដន់។   កំឡុងពេលតាមដាន អ្នកជំនាញនឹងធ្វើការពិនិត្យដោយ៖ • សួរពីសញ្ញា និងរោគសញ្ញានានា • ពិនិត្យដោយការស្ទាបផ្ទាល់ • ធ្វើតេស្តឈាមសម្រាប់វិភាគផ្សេងៗ ក៏ដូចជាការធ្វើ mammography, ultrasonography និងការថតឆ្លុះដោយ CT-scan  ឬ MRI-scan ដើម្បីកំណត់ពីប្រសិទ្ធភាពនៃការព្យាបាល និងរកមើលការរើឡើងវិញនៃជំងឺមហារីក។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត Turobova Tatiana ឯកទេសជំងឺមហារីកកុមារ និងមហារីកទូទៅ និងជាប្រធានផ្នែកមហារីកនៃមន្ទីរពេទ្យអន្តរជាតិសែនសុខ © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ​

ចែករំលែក

សំណួរ ៖ ខ្ញុំបាទ អាយុ ៦០ឆ្នាំ រស់នៅខេត្តព្រះសីហនុ។ កូនខ្ញុំទិញទឹកដោះគោម្សៅសម្រាប់មនុស្សចាស់ឲ្យខ្ញុំផឹក ប៉ុន្តែឲ្យតែខ្ញុំផឹកទឹកដោះគោនោះម្តងៗស្រាប់តែរាកតែម្តង។ តើនេះបណ្តាលមកពីហេតុអ្វីដែរ?   ចម្លើយ ៖ ករណីនេះបណ្តាលមកពីការមិនត្រូវធាតុចំពោះសារធាតុណាមួយ។ ប្រសិនបើលោករាកតែពេលផឹកទឹកដោះគោមួយប្រភេទនេះទេ នោះប្រហែលជាលោកមានប្រតិកម្មជាមួយធាតុផ្សំណាមួយរបស់ផលិតផលមួយនេះហើយ។ ដូចនេះ លោកគ្រាន់តែចៀសវាងមិនផឹកទឹកដោះគោប្រភេទនេះទៅបានហើយ។  ប៉ុន្តែប្រសិនបើ លោករាករាល់ពេលផឹកទឹកដោះគោគ្រប់ប្រភេទ នោះបញ្ជាក់ថាលោកមានប្រតិកម្មជាមួយឡាក់តូសហើយ។ ដូចនេះ លោកត្រូវចៀសវាងពីការផឹកទឹកដោះគោ។ បកស្រាយដោយ ៖ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត សាន់ ចាន់ណា គ្រូពេទ្យឯកទេសជំងឺថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន និងឫសដូងបាត នៃមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

សំណួរ ៖ ខ្ញុំបាទ អាយុ៦០ឆ្នាំ ទម្ងន់៧០គីឡូក្រាមកម្ពស់១ម៉ែត្រ៦៧ ជាអតីតបុគ្គលិកបម្រើរាជការ សព្វថ្ងៃចូលនិវត្តន៍ហើយ។ ខ្ញុំមានឡើងនូវដុំសាច់តូចមួយរឹងនៅលើមុខ ទំហំប្រហែលមុនធំៗ មិនមានមុខ មិនរមាស់ ហើយក៏មិនឈឺដែរ។ ខ្ញុំបានសាកល្បងញេចដោយខ្លួនឯង តែញេចមិនចេញហើយវាបែរជារីកកាន់តែធំ។ ខ្ញុំមានដុះដុំសាច់នេះរយៈពេលជាង៣ខែមកហើយ។ ពេលនេះ ក៏កំពុងប្រើប្រាស់ថ្នាំលាបជាទឹក ដែលផ្តល់ឲ្យគ្រូពេទ្យដែលវិនិច្ឆ័យថាជាជំងឺឫស ក៏ប៉ុន្តែប្រើជាង២អាទិត្យទៅហើយ ពុំឃើញមានការប្រែប្រួលសោះ។ តើនេះបណ្តាលមកពីអ្វី? តើខ្ញុំគួរធ្វើយ៉ាងណាបន្តទៀត?   ចម្លើយ៖ តាមរយៈការរៀបរាប់របស់លោក វាពិតជាមានការពិបាកក្នុងការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យណាស់។ ចង់សួរទៅវិញថា តើដុំនោះមានពណ៌អ្វី? បើសិនជាមានពណ៌លឿង ហើយខូងកណ្តាលនោះ លោកប្រហែលជាអាច មានក្រពេញញើសរីកធំ(Sebaceous hyperplaria) ។  បើដុំនោះមានពណ៌ប្រផះ និងមានផ្ទៃគ្រើម នោះអាចនាំឲ្យយើងធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យថា ជាជំងឺឫស ឬអាចជា (Seborrheic keratosis) ។  តែបើដុំនោះមានពណ៌ខ្មៅ សូមលោកអញ្ជើញទៅពិនិត្យនៅមន្ទីរពេទ្យឯកទេស ដើម្បីឲ្យប្រាកដថា ដុំនោះមិនមែនជាមហារីកស្បែក។ បកស្រាយដោយ ៖ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ម៉ី ស៊ីថាច ឯកទេសជំងឺសើស្បែក និងជាប្រធានផ្នែកជំងឺសើស្បែកប្រចាំនៅមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈ © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ​

ចែករំលែក

សំណួរ ៖ ខ្ញុំបាទ អាយុ៤៦ឆ្នាំ ទម្ងន់៦៨គីឡូក្រាម កម្ពស់១ម៉ែត្រ៧៤ មានមុខរបរជាអ្នករកស៊ី។ មួយរយៈនេះ ខ្ញុំមានអាការៈរមាស់មុខឆៀបៗ ជាពិសេសនៅពេលយប់ ប្រហែលជាង២សប្តាហ៍មកហើយ។ ខ្ញុំគ្មានអាការៈរួមផ្សំអ្វីផ្សេងទៀតទេ។ ម៉្យាងទៀត ខ្ញុំក៏បានប្រើប្រាស់ថ្នាំទម្លាក់សត្វល្អិតហើយដែរ។ ខ្ញុំក៏គ្មានប្រវត្តិមានជំងឺធ្ងន់ធ្ងរណាមួយឡើយ ក្រៅពីជំងឺរលាកសួត ដែលបានជាសះស្បើយរយៈពេលជាង១៥ឆ្នាំមកហើយ។ តើអាការៈនេះទាក់ទងនឹងជំងឺណាមួយដែរឬទេ? តើខ្ញុំត្រូវធ្វើដូចម្តេចចំពោះបញ្ហានេះ?   ចម្លើយ ៖ តាមការរៀបរាប់ គឺលោកធ្លាប់មានជំងឺសួតពីមុនមក។ បញ្ហាលើសួតភាគច្រើនតែងតែអាចមានសញ្ញាលើស្បែក ដែលស្ថិតក្នុងចង្កោមរោគសញ្ញាមួយដែលគេឲ្យឈ្មោះថា atopic dermatitis និង seborrheic dermatitis ។ ជំងឺប្រភេទនេះអាចនាំឲ្យមានអាការៈរមាស់ដល់មុខ ជាពិសេសលើចិញ្ចើម ជុំវិញច្រមុះ និងលើតំបន់ពុកមាត់ ពុកចង្កា។ លើសពីនេះ ក៏មានរមាស់ផងដែរនៅត្រចៀក និងស្បែកក្បាល។ ប៉ុន្តែ លោកគួរទៅពិនិត្យមើលជាតិស្ករក្នុងឈាម ដែលអាចជាសញ្ញារួមផ្សំនៃការកើនឡើងជាតិស្ករ។ បន្ថែមពីនេះលោកមិនគួរពិសាបារី ស្រា ឬកាហ្វេ ឬសារជាតិហឹរច្រើនពេកទេ។ ចំពោះការព្យាបាលលោកអាចប្រើប្រាស់ថ្នាំលាបប្រភេទក្រែមប្រឆាំងនឹងផ្សិត ដូចជា ketoconazole miconazole និង econazole ។ បកស្រាយដោយ ៖ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត ម៉ី ស៊ីថាច ឯកទេសជំងឺសើស្បែក និងជាប្រធានផ្នែកជំងឺសើស្បែកប្រចាំនៅមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈ © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ​

ចែករំលែក

សំណួរ ៖ នាងខ្ញុំ រស់នៅខេត្តមណ្ឌលគិរី។ ខ្ញុំមានកូនប្រុសម្នាក់អាយុ២ខួប។ គាត់មិនដឹងជាហេតុអ្វីបានជាមិនទាន់ចេះហៅ ប៉ាឬម៉ាក់សោះ តែគាត់យំមានសំឡេង។ តើពេលណាគាត់អាចនិយាយបាន? តើខ្ញុំត្រូវធ្វើដូចម្តេច?   ចម្លើយ ៖ ជាទូទៅ ក្មេងអាយុ២ឆ្នាំអាចហៅប៉ា-ម៉ាក់ខ្លះហើយ បើទោះជាគាត់មិនទាន់ចេះនិយាយច្រើនក៏ដោយ។ ករណីកូនរបស់លោកស្រី យើងត្រូវមើលថា  តើកូននេះមានការលូតលាស់យឺតឬក៏អត់ ដូចជា ក្រចេះញញឹម ក្រចេះវារឬដើរ ហើយបើប្រៀបធៀបជាមួយបងប្អូនបង្កើត មានលក្ខណៈយឺតជាងគេឬអត់។  ម្យ៉ាងទៀត ត្រូវសិក្សាលើប្រវត្តិជុំវិញការសម្រាល និងស្ថានភាពក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានខែដំបូងនៃជីវិតថា តើមានឈឺធ្ងន់ឬអត់។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើរកមិនឃើញថា មានអ្វីខុសធម្មតាទេ ហើយការលូតលាស់របស់គាត់ល្អទៀតនោះ ការយឺតយ៉ាវតិចតួចរបស់គាត់ ដែលនៅមិនទាន់និយាយបានអាចជារឿងធម្មតា។ ប៉ុន្តែបើគាត់លូតលាស់យឺតជាងបងប្អូនដទៃតាំងពីតូច នោះគាត់អាចមានបញ្ហាទាក់ទងនឹងការលូតលាស់យឺតផ្នែកផ្លូវកាយនិងផ្លូវចិត្ត ដែលជារឿងត្រូវស្រាវជ្រាវរកមើលមូលហេតុ ឬអាចដោយសារគាត់ធ្លាប់មានជំងឺធ្ងន់ធ្ងរពីតូចដែលត្រូវសម្រាកក្នុងមន្ទីរពេទ្យ ដូចជារលាកស្រោមខួររលាកខួរក្បាល។  ការរីកលូតលាស់យឺតផ្នែកបញ្ញាអាចជាផលវិបាកនៃជំងឺទាំងនោះ។   ដូចនេះ ដើម្បីឲ្យច្បាស់ក្នុងការវាយតម្លៃពីផលប៉ះពាល់ប៉ុណ្ណានៅពេលកូនលោកស្រីធំ និងគាត់អាចនិយាយបាននៅពេលណា មានតែការមកជួបគ្រូពេទ្យ ដើម្បីធ្វើការវាយតម្លៃនិងចាត់វិធានការជួយកូន លោកស្រី។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត គឹម អាង ប្រធានផ្នែកជំងឺផ្លូវដង្ហើម និងអាល្លែកហ្ស៊ី ព្រមទាំងជាអនុប្រធានការិយាល័យបច្ចេកទេសនៃមន្ទីរពេទ្យកុមារជាតិ © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ​

ចែករំលែក

សំណួរ៖ នាងខ្ញុំមានចម្ងល់មួយ សូមជម្រាបសួរអ្នកគ្រូពេទ្យថា ហេតុអ្វីបានជានៅរាល់អំឡុងពេលមានរដូវម្តងៗ នាងខ្ញុំតែងមានអាការៈឈឺក្បាល(១-២ ថ្ងៃជាប់គ្នាក៏មាន)។ តើវាបណ្តាលមកពីមូលហេតុអ្វីដែរ? ហើយនាងខ្ញុំត្រូវដោះស្រាយយ៉ាងណាដែរ ដើម្បីចៀសវាងបញ្ហានេះ?   ចម្លើយ៖ អាការៈឈឺក្បាលនៅពេលមានរដូវនេះ គឺបណ្តាលមកពីប្អូនមានការចុះថយនៃអ័រម៉ូនអឺស្ត្រូសែន។ ចំពោះដំណោះស្រាយរបស់វា ជាទូទៅ បើប្អូនធ្លាប់លេបថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់ ដែលអាចធ្វើឲ្យធូរស្រាលបាន សូមបន្តប្រើថ្នាំនោះជាធម្មតាចុះ ប៉ុន្តែបើសិនជាមិនបាត់ទេ គឺចាំបាច់ត្រូវមកជួបវេជ្ជបណ្ឌិតជំនាញរោគស្រ្តី ដើម្បីឲ្យគាត់ពិនិត្យឲ្យបានត្រឹមត្រូវពីអាការៈរោគនេះ។ ខ្ញុំសូមបញ្ជាក់ថាជួនកាល ករណីខ្លះ កាលណាប្អូនប្រើប្រាស់ថ្នាំមិនត្រឹមត្រូវ វាអាចបណ្តាលឲ្យមានផលវិបាកដល់សុខភាព។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេស គី ស៊ីវ៉ាន់ថា នាយអគាររោគស្រ្តី និងសម្ភពនៅមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈ © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ​

ចែករំលែក

+ ការទល់លាមក ឬ ការពិបាកបន្ទោរបង់ គឺជាបញ្ហាដែលមនុស្សជាច្រើនតែងតែបានជួបប្រទះនៅក្នុងជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃស្ទើរគ្រប់ៗគ្នា ។ បញ្ហាមួយនេះអាចជាការរំខានដល់សុខភាពទាំងផ្លូវកាយ និង ផ្នែកអារម្មណ៍ផងដែរ ។ + ជម្ងឺទល់លាមក អាចជាបញ្ហាដែលអ្នកជំងឺតែងតែគិតថាគ្រាន់តែជារឿងធម្មតាប៉ុណ្ណោះ ក៏ប៉ុន្តែការពិតដែលនៅពីខាងក្រោយបញ្ហាមួយនេះគឺមានកត្តា និង មូលហេតុជាច្រើនទៀតដែលមានពេលខ្លះត្រូវទាមទារការពិគ្រោះ និង ពិនិត្យរុករកឫសគុលដែលបង្ករអោយមានជាជំងឺនេះកើតឡើងមកបាន ឧទាហរណ៍ដូចជា ការឆ្លុះក្រពះ, ការធ្វើអេកូពោះ, ការធ្វើតេសឈាម ជាដើម ......។ + មូលហេតុដែលអាចបង្កអោយមានបញ្ហាទល់លាមកនេះកើតឡើង មានដូចជា:  - ជម្ងឺដុំសាច់ដុះនៅក្នុងពោះវៀនធំ (ជាពិសេសជម្ងឺមហារីកពោះវៀនធំ)  - ជម្ងឺខ្សោយពោះវៀនធំ (Irritable bowel syndrome)  - ជម្ងឺខ្សោយក្រពេញមេអំបៅ នៅបំពុងក (Hypothyroidism)  - ជម្ងឺរលាកពោះវៀនធំរាំរៃ  - គេប្រើប្រាស់ថ្នាំពេទ្យមួយចំនួន (Morphine or Amitriptyline.....)  - និង មានជំងឺប្រចាំរាងកាយផ្សេងៗទៀត ដូចជា ទឹកនោមផ្អែម, Stroke, Sclerodermie និង ជម្ងឺដែលបណ្តាលអោយខូច ឫ ខ្សោយនៃប្រពន្ធ័បញ្ជារបស់ចលនារបស់ពោះវៀនធំ ។ល។ + កត្តាដែលរួមផ្សំផ្សេងៗក៏មានដូចជា :  - ការគិតច្រើន ឬ Stress និង ពិបាកចិត្តច្រើន សំពាធការងារ និង ការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ  - ការបរិភោគអាហារមិនបានត្រឹមត្រូវ (ខ្វះជាតិសរសៃរ Fiber និង ការហូបទឹកមិនបានគ្រប់គ្រាន់ ......)  - មិនបានធ្វើលំហាត់ប្រាណបានគ្រប់គ្រាន់ .....។ + ផលវិបាកនៃជម្ងឺទល់លាមក :  - អាចបង្កទៅជាជម្ងឺឫសដូងបាទ ដែលអាចបង្កអោយមានការឈឺចុកចាប់ ឆ្លាក់ឈាម...  - អាចអោយមានការដាច់រហែកភ្នាសរបស់បាទ និង បង្កជាការធ្លាក់ឈាម និង មានការឈឺចាប់ពេលបន្ទោរបង់  - បើសិនជាមានការទល់លាមកនេះមានការរាំរ៉ៃយូរវាក៏អាចបណ្តាលអោយទៅជាបញ្ហាខ្សោយពោះវៀនធំ និង ជាការប្រឈមមុខទៅនឹងជម្ងឺមហារីកពោះវៀនធំផងដែរ ។ ជាការផ្ដាំផ្ញើរចុងក្រោយនេះ គឺយើងទាំងអស់គ្នាអាចជៀសវាង និង កាត់បន្ថយបញ្ហាមួយនេះបានដោយការកែប្រែរបៀបរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ (កាត់បន្ថយការ Stress និង គិតពិបាកចិត្តច្រើន, របបអាហារត្រឹមត្រូវ និង ធ្វើលំហាត់ប្រាណបានទៀតទាត់ .......) ។ ក្នុងករណីធ្ងន់ធ្ងរដូចជា ការទល់លាមកលើសពី 2 ថ្ងៃឡើងទៅ, មានការស្រកចុះទម្ងន់លឿន និង ខុសពីធម្មតា, មានការស្លេកស្លាំង, មានការធ្លាក់ឈាមពេលបន្ទោរបង់ និង មានការឈឺចុកចាប់ក្នុងពោះរាំរ៉ៃ ។ល។ ដូចនេះបើសិនជាមានបញ្ហារទាំងអស់ដូចបានរាបរាប់ខាងលើ ជាចំបាច់គឺត្រូវតែមកធ្វើការ ពិគ្រោះ និង ពិនិត្យ​ជាមួយ​វេជ្ជ​បណ្ឌិតឯកទេសជំនាញ គឺជាការល្អ និង ដើម្បីបង្ការសភាពធ្ងន់ធ្ងរ និង គ្រោះថ្នាក់ដល់អាយុជីវិតយើងបាន ។ ជាពិសេសគឺសំខាន់បំផុតសំរាប់អ្នកជម្ងឺមានវយ័ចាស់ អាយុលើសពី 45ឆ្នាំ ឡើងទៅ ។ គ្លីនិក អេគីប ឯកទេសជម្ងឺក្រពះ ពោះវៀន ថ្លើម និង ឫសដូងបាត អាស័យដ្ធាន​​​៖ ផ្ទះលេខ 94 D&E ផ្លូវលេខ 70 សង្កាត់​​ ស្រះចក ខ័ណ្ឌ ដូនពេញ រាជធានី ភ្នំពេញ យើងខ្ញុំ និងរង់ចាំទទួលស្វាគមន៍ និង ព្យាបាលពុកម៉ែបងប្អូនទាំងអស់គ្នាយ៉ាងរួសរាយរាក់ទាក់​​ ។ ទំនាក់ទំនងមកកាន់យើងខ្ញុំសំរាប់ពត៌មានបន្ថែម : Tel : 066/ 070/ 017- 553317 សូមអគុណ

ចែករំលែក

អ្នកដែលចាប់អារម្មណ៍ដែរឬទេថាមានមនុស្សមួយចំនួនហាក់បីដូចជាមានអាការៈដូចផ្តាសាយរយៈពេលយូរ និងមិនបានធូរស្បើយបើទោះបីជាបានប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្តាសាយហើយក៏ដោយ? បើដូច្នោះ ឫសដូងច្រមុះជាជំងឺមួយដែលគួរតែត្រូវបានគិតដល់។ យ៉ាងណាមិញរោគសញ្ញាផ្សេងៗមួយចំនួនទៀតអាចឲ្យធ្វើរោគវិច្ឆ័យបានទៅលើជំងឺនេះផងដែរ។ ការពិតអ្នកអាចនឹងមានឫសដូងច្រមុះដោយមិនដឹងខ្លួនដោយសារជាញឹកញាប់វាមិនបង្ហាញនូវរោគសញ្ញាណាមួយឡើយ។ តើឫសដូងច្រមុះគឺជាអ្វី? តើវាសម្គាល់បានដោយរោគសញ្ញាអ្វីខ្លះ? ឫសដូងច្រមុះ (Nasal polyps) គឺជាដុំសាច់ធម្មតាមិនមែនមហារីកដែលដុះនៅក្នុងច្រមុះ ឬប្រហោងឆ្អឹងមុខហើយដូចដែលបានបញ្ជាក់ពីខាងលើជាទូទៅដុំសាច់នេះមិនបង្ហាញជារោគសញ្ញាអ្វីគួរកត់សម្គាល់ឡើយពីព្រោះដុំសាច់នោះមានសភាពទន់ និងមិនបង្កឲ្យមានការឈឺចាប់ទេជាពិសេសនៅពេលសាច់ដុះនោះតូច។ ប៉ុន្តែករណីដែលដុំសាច់នេះធំឬមានចំនួនច្រើនវាអាចបិទទៅលើរន្ធឆ្អឹងមុខ (Sinus) ហើយបង្កឲ្យមានការស្ទះ និងការប្រមូលផ្តុំនៃសារធាតុអន្ធិលរបស់ប្រហោងឆ្អឹងមុខអាចបង្កឲ្យមានការឆ្លងរោគធ្ងន់ធ្ងរដែលសម្គាល់បានដោយការឡើងខាប់នៃសារធាតុអន្ធិល និងការប្តូរពណ៌របស់វា។ ក្នុងខណៈពេលនោះ រោគសញ្ញាមួយចំនួនអាចនឹងសង្កេតឃើញមានដូចជាតឹងច្រមុះ ហៀរសំបោរ កណ្តាស់ ស្លេស្ម៍នៅក្នុងបំពង់ក ឈឺមុខ ឈឺក្បាលការថយចុះឬបាត់បង់តែម្តងនូវសមត្ថភាព ក្នុងការហិតក្លិនបាត់បង់ការដឹងរសជាតិ រមាស់ឆៀបនៅជុំវិញភ្នែក មានអារម្មណ៍ធ្ងន់នៅថ្ងាសឬមុខ គេងស្រមុក បាត់ដង្ហើមពេលគេង ដកដង្ហើមតាមមាត់ជាដើម។ ក្រៅពីនេះអ្នកជំងឺខ្លះអាចនឹងមានការវិវឌ្ឍនូវរោគសញ្ញានៃជំងឺហឺត ដូចជាថប់ដង្ហើម និងខ្លះទៀតក៏អាចមានការកើតឡើងនូវការប្រតិកម្មជាមួយថ្នាំមួយចំនួន ពិសេសគឺអាស្ពីរីនតែម្តង។ មូលហេតុអ្វីបានជាមានឫសដូងច្រមុះ? ទោះបីជាមូលហេតុនៃការដុះសាច់ច្រមុះនៅមិនទាន់បានកំណត់ឲ្យច្បាស់លាស់នៅឡើយតែការរលាកច្រមុះរ៉ាំរ៉ៃ និងប្រវត្តិគ្រួសារ (តំណពូជ) ហាក់មានទំនោរបង្កឲ្យមានឫសដូងច្រមុះនេះកើតឡើង។ ជាក់ស្តែង មនុស្សមួយចំនួនអាចកើតមានឫសដូងច្រមុះដោយគ្មានមូលហេតុ ប៉ុន្តែកត្តាមួយចំនួនត្រូវបានរកឃើញថាចូលរួមចំណែកបង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺដែលក្នុងនោះរួមមានអ្នកជំងឺហឺត ភាពខុសប្រក្រតីនៃប្រព័ន្ធភាពស៊ាំ ការរលាកប្រហោងឆ្អឹងមុខរ៉ាំរ៉ៃឬក៏រើឡើងវិញ  និងការអាលែ្លកហ្ស៊ីជាមួយថ្នាំអាស្ពីរីនឬប្រភេទថ្នាំមួយចំនួនទៀតជាដើម។ អ្នកណាខ្លះងាយនិងប្រឈមនឹងជំងឺនេះ? ថ្វីត្បិតមនុស្សគ្រប់វ័យអាចវិវត្តនូវឫសដូងច្រមុះនេះក៏ប៉ុន្តែអ្នកដែលស្ថិតក្នុងវ័យកណ្តាល ឬលើសពីអាយុ៤០ឆ្នាំត្រូវបានសង្កេតឃើញថាមានការប្រឈមខ្ពស់ជាងគេហើយក្នុងនោះផងដែរបុរសមានភាគរយកើតខ្ពស់ជាងស្រ្តី។ មានករណីកម្រណាស់ដែលកុមារអាយុក្រោម១០ឆ្នាំមានកើតនូវជំងឺនេះ។ ផលវិបាកអ្វីខ្លះដែលអាច នឹងកើតឡើងដោយសារឫសដូងច្រមុះ? ផលវិបាកនៃជំងឺគឺការប្រឈមនឹងហានិភ័យខ្ពស់នឹងការរលាកប្រហោងឆ្អឹងមុខរ៉ាំរ៉ៃ និងការកើនឡើងនូវការរើឡើងនៃអាការៈជំងឺហឺតជាដើម។ ក្រៅពីនោះការព្យាបាលដោយការវះកាត់នឹងផ្តល់នូវផលរំខានមួយចំនួនផងដែររួមមានការហូរឈាមច្រមុះការឆ្លងរោគផ្សេងៗ និងអាចឈានទៅដល់ការរលាកស្រោមខួរទៀតផង។ រីឯការប្រើប្រាស់ថ្នាំប្រភេទ Corticosteroid យូរក៏អាចបង្កឲ្យរាងកាយមានការថយចុះនូវភាពធន់ទៅនឹងការឆ្លងរោគផងដែរ។ ឫសដូងច្រមុះត្រូវព្យាបាលដោយរបៀបណា? គួរបញ្ជាក់ជាមុនថាគោលដៅនៃការព្យាបាលគឺដើម្បីកាត់បន្ថយទំហំ ឬបង្រួញ និងបំបាត់ដុំសាច់ដុះនោះចេញ។ ការប្រើប្រាស់ថ្នាំជាជម្រើសទីមួយក្នុងការព្យាបាលហើយប្រភេទថ្នាំដែលត្រូវយកមកប្រើប្រាស់រួមមាន៖ • ស្ព្រៃយន៍បាញ់ច្រមុះប្រភេទ Corticosteroid អាចជួយកាត់បន្ថយការរលាកនៅក្នុងច្រមុះហើយក៏ត្រូវបានប្រើក្នុងរយៈពេលយូរសម្រាប់ការពារការលាប់ឡើងនូវឫសដូងច្រមុះផងដែរ • ថ្នាំគ្រាប់និងថ្នាំចាក់ប្រភេទ Corticosteroid នឹងត្រូវបានយកមកប្រើប្រាស់តែឯង ឬរួមផ្សំជាមួយស្ព្រៃយន៍បាញ់ច្រមុះក្នុងករណីដែលការប្រើប្រាស់ស្ព្រៃយន៍បាញ់ច្រមុះតែឯងពុំមានប្រសិទ្ធភាព។ ដោយឡែក ចំពោះប្រភេទថ្នាំចាក់នឹងត្រូវប្រើតែក្នុងករណីដែលរលាកធ្ងន់ធ្ងរប៉ុណ្ណោះ រីឯការប្រើប្រាស់ថ្នាំគ្រាប់ក៏ត្រូវប្រើក្នុងរយៈពេលខ្លីផងដែរដោយសារតែផលរំខានធ្ងន់ធ្ងររបស់វា • ថ្នាំមួយចំនួនទៀតដែលអាចនឹងត្រូវបានប្រើប្រាស់បន្ទាប់បន្សំដើម្បីព្យាបាលនិងការពារការលាប់ឡើងវិញរួមមានដូចជា ថ្នាំ Antihistamine (ប្រឆាំងអាលែ្លកហ្ស៊ី) ថ្នាំផ្សះ (ប្រឆាំងបាក់តេរី)។ • ថ្នាំសម្រាប់ព្យាបាលអាស្រ័យនឹងរោគសញ្ញាខ្លះត្រូវបានប្រើសម្រាប់សម្រួលអាការៈរបស់អ្នកជំងឺ រួមមាន ថ្នាំបំបាត់ការតឹងច្រមុះ ហៀរសំបោរ និងបំបាត់ការឈឺចាប់ជាដើម។ • ចុងក្រោយគឺការព្យាបាលដោយការដកភាពស៊ាំ (Desensitization) ទៅនឹងថ្នាំអាស្ពីរីន ឬសារធាតុណាមួយក៏ត្រូវបានពិចារណាផងដែរក្នុងករណីដែលមូលហេតុពិតប្រាកដនៃការរលាកទាក់ទងនឹងការឆ្លើយតបយ៉ាងខ្លាំងនៃប្រពន្ធ័ភាពស៊ាំទៅនឹងសារធាតុឬថ្នាំទាំងនោះ។ បន្ទាប់មក ការវះកាត់ជាជម្រើសមួយទៀតក្នុងការព្យាបាលនៅដំណាក់កាលដែលឫសដូងច្រមុះរីកធំ ឬបង្កការស្ទះដល់ការជ្រាបទៅដល់របស់ថ្នាំ នាំឲ្យការប្រើប្រាស់ថ្នាំមិនមានប្រសិទ្ធភាព។ ការវះកាត់ធ្វើឡើងដើម្បីកាត់ដុំសាច់ចេញ ឬកែតម្រូវបញ្ហាដែលមានមូលហេតុទាក់ទង នឹងប្រហោងឆ្អឹងមុខជាដើម។ អ្វីដែលអ្នកគួរកត់សម្គាល់បំផុតនោះគឺការងាយនឹងកើតឡើងវិញបន្ទាប់ពីការព្យាបាលដោយជោគជ័យទៅលើឫសដូងច្រមុះដូចនេះអ្នកជំងឺជាទូទៅត្រូវបន្តប្រើស្ព្រៃយន៍បាញ់ច្រមុះប្រភេទ Corticosteroid ដើម្បីប្រឆាំងនឹងការរលាកឬការលាប់ឡើងវិញ។ ក្រៅពីនោះការលាងច្រមុះដោយទឹកសាលីន(ស៊ីរ៉ូមប្រៃ) ក៏ត្រូវបានណែនាំផងដែរដើម្បីឲ្យរបួសពីការវះកាត់ឆាប់បានជាសះស្បើយ។ លើសពីនេះអ្នកជំងឺក៏គួរធ្វើការត្រួតពិនិត្យ ឬថតឆ្លុះសាច់ច្រមុះឲ្យបានទៀតទាត់ដើម្បីតាមដាននិងការពារការកកើតឡើងវិញ។ ជាមួយគ្នាផងដែរការគ្រប់គ្រងជំងឺហឺត ឬអាលែ្លកហ្ស៊ីដែលមានស្រាប់របស់អ្នកជំងឺក៏អាចកាត់បន្ថយហានិភ័យនេះមួយភាគធំ។ ពេលណាអ្នកជំងឺគួរទៅជួបជាមួយគ្រូពេទ្យជាបន្ទាន់? សញ្ញាគ្រោះថ្នាក់ដែលអាចឲ្យប្រឈមមុខនឹងគ្រោះថ្នាក់មានដូចជា៖ • ការពិបាកដកដង្ហើមខ្លាំង • ភាពវិវត្តទៅជាធ្ងន់ធ្ងរយ៉ាងឆាប់រហ័សនៃអាការៈជំងឺ • ការមើលឃើញពីការថយចុះសមត្ថភាពក្នុងការមើល ឬការរេចុះឡើងនៃភ្នែក • ការហើមធ្ងន់ធ្ងរនៅជុំវិញភ្នែក • ការឈឺក្បាលខ្លាំងក្លារួមជាមួយនឹងកម្តៅក្នុងខ្លួនកើនឡើងឬពិបាកក្នុងការឱនក្បាលទៅមុខ។ មានវិធីសាស្ត្រ អ្វីខ្លះក្នុងការបង្ការឫសដូងច្រមុះ? • គ្រប់គ្រងជំងឺហឺត និងអាការៈអាលែ្លកហ្ស៊ីឲ្យបានត្រឹមត្រូវ • ចៀសវាងនូវសារធាតុដែលធ្វើឲ្យរលាកដល់ច្រមុះ ដូចជាផ្សែង បារី ថ្នាំជក់ ធូលីដី លម្អងផ្កាជាដើម • ត្រូវអនុវត្តអនាម័យស្អាត និងត្រឹមត្រូវដើម្បីចៀសវាងនូវការឆ្លងរោគផ្សេងៗ • ផ្តល់សំណើមដល់បរិយាកាសក្នុងផ្ទះដើម្បីសម្រួលដល់ចរន្តចេញចូលនៃសារធាតុអន្ធិលរបស់ប្រហោងឆ្អឹងមុខនិងការពារការកកស្ទះរបស់វា • ប្រើប្រាស់ទឹកលាងច្រមុះ(ស៊ីរ៉ូមប្រៃ)សម្រាប់ឲ្យមានចរន្តចេញចូលស្រួលនៃសារធាតុអន្ធិលរបស់ប្រហោងឆ្អឹងមុខព្រមទាំងលាងសម្អាតចេញនូវសារធាតុដែលបង្កឲ្យរលាកផ្សេងៗចេញផងដែរ។ ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។

ចែករំលែក

ជំងឺ Labyrinthitis (រលាកត្រចៀកខាងក្នុង) គឺជាជំងឺដែលរលាកនៅត្រង់កន្លែងណាមួយនៃត្រចៀកខាងក្នុងដែលមានរោគសញ្ញាដូចជា ៖ វិលមុខ គ្រាប់ភ្នែករេទៅម្ខាងដោយឯកឯង ពោល គឺទៅខាងដែលរលាក (Nyst-agmus) ចង្អោរ ក្អួតជាដើម ថយចុះនូវការស្តាប់ ឬស្តាប់មិនលឺតែម្តង (សម្រាប់ករណីធ្ងន់ធ្ងរ)។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា ជំងឺនេះមាន៣កម្រិត រួមមាន៖ -កម្រិតទី ១ ហៅថា Circumscribed labyrinthitis : កើតនៅតែមួយកន្លែងនៃត្រចៀកខាងក្នុង ហើយអាចព្យាបាលជាដោយធ្វើការវះកាត់ និងប្រើជេលហ្វូម រួមទាំងកម្ទេចឆ្អឹងទៅបិទនៅនឹងកន្លែងប្រហោងដែលបណ្តាលឲ្យរលាកនោះ។បន្ទាប់មកត្រចៀកម្ខាងទៀតរបស់អ្នកជំងឺ នឹងធ្វើការប៉ះប៉ូវនូវមុខងាររបស់ត្រចៀកដែលរលាកដោយឯកឯង នៅពេលនោះអ្នកជំងឺនឹងមិនមានអាការៈវិលមុខបន្តទៀតទេ ហើយការរលាកនេះនឹងជាសះស្បើយបន្តិចម្តងៗ។ -កម្រិតទី ២ ហៅថា Diffuses serous labyrinthitis: ការរលាកបានសាយភាយពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងផ្សេងទៀតរបស់ត្រចៀកខាងក្នុងរួចទៅហើយ ហើយមានការ ពិបាកក្នុងការព្យាបាល។ -កម្រិតទី ៣ ហៅថា  Diffuse suppurative labyrinthitis: វត្តមានខ្ទុះបានលេចឡើងនៅក្នុងត្រចៀកខាងក្នុង ហើយបានសាយភាយទៅដល់ស្រោមខួរ ដែលការព្យាបាល មានការពិបាក និងអាចបណ្តាលឲ្យអ្នកជំងឺបាត់បង់ជីវិត។  ករណីដែលអ្នកជំងឺមិនបានមកជួបគ្រូពេទ្យ ដើម្បីធ្វើការព្យាបាលឲ្យទាន់ពេលវេលានោះ ជំងឺនេះនឹងវិវឌ្ឍបន្តិចម្តងៗទៅដំណាក់កាលចុងក្រោយ ហើយក៏អាចបណ្តាលឲ្យកើតជំងឺរលាកស្រោមខួរ និងអាចឈានដល់អាប់សែខួរក្បាលថែមទៀត។ បកស្រាយដោយ ៖ លោកសាស្ត្រាចារ្យ វេជ្ជបណ្ឌិត ប៉ូ រដ្ឋា ឯកទេសវះកាត់ និងព្យាបាលជំងឺ ត្រចៀក ច្រមុះ បំពង់ក ដែលបានបញ្ចប់ការសិក្សាថ្នាក់ឯកទេសពីប្រទេសថៃ  និងជាប្រធានផ្នែកត្រចៀក ច្រមុះបំពង់កនៃមន្ទីរពេទ្យព្រះអង្គឌួង អនុប្រធាននៃគ្លីនិកលុច្ស និងជាអនុប្រធានសមាគមជាតិ ត្រចៀក ច្រមុះ បំពង់ក សល្យសាស្ត្រក្បាលនិងកម្ពុជា យល់ដឹងបន្ថែមពី ជំងឺរលាកត្រចៀកខាងក្នុង  © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាងដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ​

ចែករំលែក

Q : ខ្ញុំបាទអាយុ៣០ឆ្នាំ រស់នៅខេត្តសៀមរាប។ តើជំងឺមហារីកនេះបណ្តាលមកពីមូលហេតុអ្វី? តើវាកើតឡើងដោយសារវីរុស បាក់តេរី ឬមេរោគផ្សេងទៀត? A : មានកត្តាមួយចំនួនដែលអាចបង្កឲ្យកើតជំងឺមហារីក ដែលមូលហេតុទាំងនោះមានជាគោលដូចជា៖ •វីរុស ឬបាក់តេរី៖ -    វីរុសរលាកថ្លើមប្រភេទបេ និងសេ ឲ្យកើតជំងឺមហារីកថ្លើម។ -    វីរុស Human papillomavirus (HPV) ឲ្យជាជំងឺមហារីកមាត់ស្បូន។ -    វីរុស Epstein-Barr virus ឲ្យកើតជំងឺមហារីកត្រចៀក ច្រមុះ បំពង់ក និងជំងឺមហារីកកូនកណ្តុរ។ -    បាក់តេរី Helicobacter Pylori ឲ្យជាជំងឺមហារីកក្រពះ។ •កត្តាខ្លួន និងឥរិយាបថខ្លួនឯង៖ មិនសូវហាត់ប្រាណ ធាត់ខ្លាំង អនាម័យខ្លួនប្រាណ ការបរិភោគអាហារដែលសម្បូរខ្លាញ់ និងស្ករ ឬប្រៃខ្លាំង។ •ការចុះខ្សោយប្រព័ន្ធភាពស៊ាំដូចជា៖ អ្នកជំងឺអេដស៍។ •កត្តាតំណពូជ៖ BACR1 or 2 gene mutation, Li-Fraumeni syndrome។ល។ ក្នុងករណីនេះ ឧទាហរណ៍ ក្នុងគ្រួសារមានអ្នកជំងឺមហារីកក្នុងតំណទី១របស់អ្នក (ឳពុក ម្តាយ ពូ មីង)នោះអ្នកអាចនឹងមានឱកាសកើតជំងឺនេះ២០% លើសអ្នកដែលមិនមានប្រវត្តិគ្រួសារកើតជំងឺនេះ។ •បរិស្ថានជុំវិញ៖ បារី ស្រា ឬសារធាតុដែលផ្ទុកដោយជាតិដែលអាចបង្កជាមហារីកបាន (Carcinogene)។ល។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ទូច សុជាតិ ឯកទេសមហារីកនៃមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត ©2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ។​

ចែករំលែក

Q: នាងខ្ញុំរស់នៅ ទីក្រុងភ្នំពេញ។ សមាជិកគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ គាត់មានអាការៈខ្សោយផ្លូវដង្ហើមរ៉ាំរ៉ៃ ដោយមានរោគសញ្ញាក្អក ពិបាកដកដង្ហើម និងមានអារម្មណ៍តឹងទ្រូង តែគាត់មិនមានប្រវត្តិក្នុងការជក់បារីនោះទេ។ ខ្ញុំសង្ស័យថាគាត់អាចមានបញ្ហាអាល្លែកហ្ស៊ី តើលោកវេជ្ជបណ្ឌិតអាចជួយណែនាំ ពីរបៀបក្នុងការព្យាបាល និងការការពារពីជំងឺនេះយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ? A : តាមការរៀបរាប់សញ្ញានៃអ្នកជំងឺ សង្កេតឃើញថាមូលហេតុដែលបង្កឲ្យមានរោគសញ្ញាខ្សោយផ្លូវដង្ហើមរ៉ាំរ៉ៃនេះ អាចទាក់ទងនឹងជំងឺច្រើន។  -ទីមួយ គឺជំងឺរលាកទងសួតរ៉ាំរ៉ៃ (bronchite chronique) ដែលអ្នកជំងឺមាន អាការៈ ក្អក ស្លេស្ម រយៈពេល ៣ ខែ ក្នុងអំឡុងរយៈពេល ២ ឆ្នាំ បន្តបន្ទាប់គ្នា។  -ជំងឺទីពីរ ដែលបណ្ដាលឲ្យមានខ្សោយផ្លូវដង្ហើមរ៉ាំរ៉ៃដែរនោះ គឺ ជំងឺហឺត (Asthme) បង្កមកពីអាល្លែកហ្ស៊ី(ភាពចាញ់) របស់ផ្លូវដង្ហើម ច្រើនកើតឡើងចាប់ពីវ័យកុមារហើយក៏កើតមានលើមនុស្សចាស់ផងដែរ។  -ជំងឺទីបី គឺ ជំងឺខ្យល់ដក់ស្ទះក្នុងផ្លូវដង្ហើម(em physèm e pulmonaire) ដែលកើតឡើងលើមនុស្សចាស់ភាគច្រើន និង បង្កមកពីការជក់បារីច្រើនក្នុងរយៈពេលយូរ (ជក់បារី លើសពីមួយកញ្ចប់ក្នុងមួយថ្ងៃ រយៈពេលលើសពី ១០ឆ្នាំឡើងទៅ) ដែលរោគសញ្ញារបស់វាច្រើនតែស្ដែងចេញជាការស្ទះ និង ថប់ ដង្ហើម។ ភាគច្រើននៃអ្នកជំងឺនេះ គេសង្កេតឃើញថាតែងតែប្រឈមមុខនឹងការធ្វើការងារជាមួយឧស្ម័នពុល ឬ ការស្រូបផ្សែងបារីលើសលប់។  -ជំងឺទីបួននោះ គឺជំងឺរីកទងសួត (dilatation des bronches) គឺ ជាជំងឺ ដែលបណ្ដាលមកពីផលវិបាកនៃជំងឺផ្សេងៗដូចជាផលវិបាកនៃជំងឺរបេង ជំងឺក្អកមាន់ ឬ ជំងឺមកពីវីរុសមួយចំនួន និងមកពីកត្តាតំណពូជ ដែលកើតមានតាំងពីកុមារដែលធ្វើឲ្យមានការចុះខ្សោយប្រព័ន្ធផ្លូវដង្ហើម។  -ចុងក្រោយគឺ ជំងឺរបេងសួតរ៉ាំរ៉ៃ(tuberculose pulmonaire) ដែលបណ្ដាលមកពីការព្យាបាលមិនបានដិតដល់ ឬផលវិបាកនៃជំងឺរបេងខ្លួនឯង ក៏អាចបណ្ដាលឲ្យមានជំងឺរ៉ាំរ៉ៃផ្នែកផ្លូវដង្ហើមដែរ។  សរុបមក រោគសញ្ញាទាំងអស់នេះ (ក្អក ពិបាកដកដង្ហើម តឹងទ្រូង ហត់ក្នុងរយៈពេលយូរ) ក៏មិនអាចប្រាកដថា មកពីបញ្ហាអាល្លែកហ្ស៊ី ឬ មកពីការជក់បារី ឬ ផ្សែងពុលនោះឡើយ ដូចនេះ អ្នកជំងឺគួរមកពិគ្រោះនឹងគ្រូពេទ្យជំនាញឯកទេស ដើម្បីឲ្យគ្រូពេទ្យសួរដេញដោលបន្ថែម ត្រួតពិនិត្យ និងធ្វើតេស្តផ្សេងៗ ដើម្បីទទួលបានរោគវិនិច្ឆ័យពិតប្រាកដ។ បកស្រាយដោយ ៖ សាស្រា្តចារ្យវេជ្ជបណ្ឌិត គុយ ណូ វេជ្ជបណ្ឌិតសល្យសាស្រ្ត នៃមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត និងជាវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសបម្រើការនៅមន្ទីរពេទ្យសម្រាកព្យាបាលអាយ ស៊ី យូ ធ្លាប់បានបណ្តុះបណ្តាលនៅប្រទេសបារាំង និងប៊ែលសិក © 2017 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Health Time Corporation ​​​​ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក
Top