Loading...

Your cart (4)

Product thumb

Basic hooded sweatshirt in pink

  • Color: Pink
  • Size: S
$15.00 $31.00
Product thumb

Mid-rise slim cropped fit jeans

  • Size: M
$76.00
Product thumb

Men fashion gray shoes

  • Color: Gray
  • Size: 10.5
$84.00
Subtotal: $198.65
Checkout

  ជំងឺមហារីកពោះវៀនធំ សំដៅទៅលើដុំសាច់កាច ឬដុំសាច់មហារីក ដែលកើតនៅលើពោះវៀនធំផ្ទាល់។ យោងទៅតាមទិន្នន័យរបស់ Globocan ២០១៥ នៅទ្វីបអាស៊ីមានអ្នកជំងឺមហារីកពោះវៀនធំចំនួន ៦១ ២២៨នាក់ដែលជាករណីថ្មីហើយក្នុងនោះភាគច្រើនមានវ័យលើសពី ៦៥ឆ្នាំ។ តាមការសិក្សាបង្ហាញថា ប្រហែលត្រឹមតែ ២%ទៅ៥% ដែលមហារីកពោះវៀនធំបង្កឡើងដោយហ្សែនពីជំនាន់មួយមកជំនាន់មួយទៀត។ ផ្អែកទៅលើការសិក្សារបស់អង្គការសុខភាពពិភពលោកក្នុងឆ្នាំ ២០១៤ បានឲ្យដឹងថាពេលនោះប្រទេសកម្ពុជាយើងមានចំនួនប្រជាជនសរុប១៤ ៨៦៥ ០០០នាក់ ក្នុងនោះចំនួនអ្នកជំងឺមហា-រីកពោះវៀនធំ មានការកើតឡើងច្រើនគួរឲ្យកត់សម្គាល់ដែលបុរសមានចំនួន ៤៤៥ករណីថ្មី និងស្ត្រីមានចំនួន ៣៩៤ករណីថ្មី។ គេសង្កេតឃើញថា អត្រាមរណភាពក្នុងចំណោមជំងឺមហារីកគ្រប់ប្រភេទទាំងអស់ជំងឺមហារីកពោះវៀនធំមានរហូតដល់ ៥% ចំពោះបុរសនិយាយរួមច្រើនជាងនារី។ មូលហេតុ និងកត្តាប្រឈម • ការពិសាបារីច្រើន • ការពិសាស្រាច្រើន • កត្តាតំណពូជ • កត្តាលើសទម្ងន់ • អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម • អ្នកជំងឺរលាកពោះវៀនរ៉ាំរ៉ៃ • អ្នកដែលពុំធ្វើលំហាត់ប្រាណ។ រោគសញ្ញា អាការៈនៃជំងឺមហារីកពោះវៀនធំដែលច្រើនជួបប្រទះញឹកញាប់រួមមាន៖ • រាក និងទល់លាមករ៉ាំរ៉ៃ • ឈឺចាប់ក្នុងពោះរយៈពេលយូរ • ស្ថានភាពលាមកមានភាពមិនប្រក្រតី • បត់ជើងធំមានលាយឈាមក្នុងលាមក • មានហូរឈាមតាមផ្លូវលាមក។ យន្តការ ដោយសារមានបម្រែបម្រួលនៃហ្សែនទើបបណ្តាលឲ្យមានការខូចដល់កោសិការបស់ពោះវៀនធំ ហើយនេះជាកត្តាបង្កើតឡើងនូវដំបៅមហារីក។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យទៅលើជំងឺមហារីកពោះវៀនធំគឺផ្អែកទៅលើកត្តា៣យ៉ាង៖ • ការពិនិត្យលាមក ដោយបច្ចេកទេស FOBT(Faecal Occult Blood Test)៖ ដោយយកលាមកទៅពិនិត្យ ដោយមីក្រូទស្សន៍ នៅក្នុងមន្ទីរពិសោធន៍ ដើម្បីរកមើលគ្រាប់ឈាមក្រហម។ ក្នុងករណីឃើញមានគ្រាប់ឈាមក្រហម អ្នកជំងឺរូបនោះនឹងត្រូវតម្រូវឲ្យធ្វើការពិនិត្យម្យ៉ាងទៀតហៅថា ការពិនិត្យឆ្លុះពោះវៀនធំ Colonoscopy។ • ការពិនិត្យឆ្លុះពោះវៀនធំ Colonoscopy៖ ជាការពិនិត្យដោយប្រើម៉ាស៊ីនអង់ដូស្កូប (Endoscope) រកមើលដុំសាច់ក្នុងពោះវៀនធំ។ ដុំសាច់នោះនឹងត្រូវបានកាត់ ឬច្រឹបដើម្បីយកទៅវិភាគនៅមន្ទីរពិសោធន៍មួយទៀត ដែលមានឈ្មោះថា មន្ទីរពិសោធន៍វិភាគកោសិកា (Histopathology Laboratory)។ • ការវិភាគកោសិកា Histopathology៖  ជាការពិនិត្យទៅលើកោសិកា ដើម្បីកំណត់ថាជា សាច់ធម្មតា សាច់ស្លូត ឬសាច់កាច(មហារីក)។ ការព្យាបាលត្រឹមត្រូវ   ជំងឺមហារីកពោះវៀនធំត្រូវធ្វើការព្យាបាលទៅតាមដំណាក់កាល ដោយអាស្រ័យទៅនឹងស្ថានភាពអ្នកជំងឺ និងដុំសាច់មហារីក ដែលរួមមាន ២របៀប៖ • ការព្យាបាលនៅនឹងកន្លែង (local treatment)៖ ការវះកាត់ដែលធ្វើឡើងក្នុងករណីដុំតូច និងមិនទាន់រាលដាលទៅកន្លែងផ្សេងទៀត។ • ការព្យាបាលជារួម (systemic treatment)៖ការប្រើថ្នាំគីមី ដោយចាក់បញ្ចូលតាមសរសៃឈាម ឬដោយត្រូវពិសាថ្នាំគ្រាប់ ធ្វើឡើងក្នុងករណីដុំសាច់មហារីក រាលដាលទៅកាន់សរីរាង្គផ្សេងទៀត ឬដុំសាច់មានលក្ខណៈធំខ្លាំងពេក។ អ្នកជំងឺមួយចំនួនអាចទទួលយកការព្យាបាលបានទាំងពីររបៀប តែអ្នកជំងឺមួយចំនួនទៀតមិនអាចទទួលយកការព្យាបាលបានគ្រប់របៀបនោះទេ។ ផលវិបាក • ព្យាបាលដោយវះកាត់ អាចមានការឈឺចាប់ត្រង់មុខរបួស ការហូរឈាមច្រើនពេលកំពុងវះកាត់ អាចមានមេរោគចូលក្នុងខ្លួន។ល។ • ព្យាបាលដោយថ្នាំគីមី អាចមានដូចជា ក្អួតចង្អោរ មិនឃ្លានអាហារ ក្តៅខ្លួន (ដោយមានមេរោគចូលក្នុងខ្លួន ពេលគ្រាប់ឈាមសថយចុះច្រើន) ស្លេកស្លាំង អស់កម្លាំង ញ័រទ្រូង វិលមុខ (ពេលមានគ្រាប់ឈាមក្រហមថយចុះច្រើន) មានហូរឈាមតាមអញ្ចាញធ្មេញ តាមស្បែក ឬកន្លែងផ្សេងទៀត (ពេលប្លាកែតថយចុះច្រើន) និងអាចស្ពឹកដៃជើង។ល។ បើករណីអ្នកជំងឺមកព្យាបាលទាន់ពេលវេលា នោះការព្យាបាលនឹងទទួលបានលទ្ធផលល្អច្រើន ព្រោះដុំមហារីកមិនទាន់មានការវិវឌ្ឍធំឡើង ឬរីករាលដាលទៅដល់សរីរាង្គផ្សេងទៀតទេ និងមិនបង្កឲ្យមានផលលំបាកច្រើន មានភាពងាយស្រួលក្នុងការព្យាបាល និងចំណាយកម្រៃតិច។ ម៉្យាងវិញទៀត ជំងឺនេះមិនត្រឹមតែយាយីចំពោះអ្នកជំងឺម្នាក់ប៉ុណ្ណោះទេ តែវាប៉ះពាល់ទៅដល់សេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ និងសង្គមជាតិទាំងមូលផងដែរ។ បើអ្នកមាននូវរោគសញ្ញាដូចបានរៀបរាប់ខាងលើចាំបាច់ត្រូវទៅពិនិត្យ និងព្យាបាល ជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញ ឲ្យបានលឿនបំផុតដែលអាចធ្វើទៅបាន។ បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ហេង វីរដ្ឋឯកទេសជំងឺមហារីកនៃមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត  និងជាប្រធានបន្ទប់ពិគ្រោះ  និងព្យាបាលជំងឺវេជ្ជបណ្ឌិត ហេង វីរដ្ឋ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេង ឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

ចែករំលែក

  មហារីកថ្លើម ជាប្រភេទមហារីកកើតឡើងនៅលើកោសិកាសាច់ថ្លើមដែលវាត្រូវបានបែងចែកជា៣ផ្នែកធំៗ៖ • ជំងឺមហារីកថ្លើមកើតឡើងនៅកោសិកាថ្លើមផ្ទាល់ • ជំងឺមហារីកថ្លើមកើតឡើងពីការរាលដាលកោសិកាមហារីកពីកន្លែងផ្សេង • ជំងឺមហារីកថ្លើមកើតចេញពីប្រព័ន្ធទឹកប្រមាត់។ បើយោងតាមតួលេខរបស់ Globocan ឃើញថាចំនួននៃអ្នកជំងឺមហារីកថ្លើមក្នុងតំបន់អាស៊ីសិ្ថតនៅចំណាត់ថ្នាក់លេខ៣ បើធៀបនឹងមហារីកផ្សេងទៀត ប៉ុន្តែ វាមិនត្រូវបានចាត់ទុកជាជំងឺតំណពូជនោះទេ។ មូលហេតុនៃមហារីកថ្លើម ការរលាកថ្លើមរ៉ាំរ៉ៃជាមូលហេតុចម្បងដែលបង្កឲ្យមានជំងឺមហារីកថ្លើម ទាំងការរលាកថ្លើមប្រភេទBប្រភេទC ហើយកត្តាដែលធ្វើឲ្យមានការរលាកថ្លើមរ៉ាំរ៉ៃ រួមមាន ការទទួលទានសុរាច្រើន លើសជាតិដែក និងលើសជាតិពុលជាដើម។ លើសពីនេះទៀត អ្នកដែលងាយប្រឈមនឹងជំងឺមហារីកថ្លើមខ្ពស់ជាងគេគឺ អ្នកជំងឺក្រិនថ្លើម។ រោគសញ្ញា និងយន្តការ ដំណាក់កាលដំបូងអ្នកជំងឺមហារីកថ្លើមមិនស្តែងចេញជារោគសញ្ញាណាមួយទេ ប៉ុន្តែ អំឡុងពេលប្រហែល៦ខែបន្ទាប់ដែលជំងឺវិវឌ្ឍដល់ដំណាក់កាលធ្ងន់ធ្ងរ អាចនឹងមានលេចចេញជារោគសញ្ញាដូចជា៖ • ឈឺចាប់នៅត្រង់ពោះ ចុងដង្ហើម ឬក្រោមឆ្អឹងជំនីរខាងស្តាំ • ស្បែកឡើងលឿង រមាស់ បើដុំសង្កត់លើទឹកប្រមាត់ • អាចកើតទាចទឹក បើវាស្ទះសរសៃឈាម • អស់កម្លាំង និងបាត់បង់ចំណង់អាហារ។ យន្តការនៃមហារីកថ្លើម គឺបណ្តាលមកពីការរលាកថ្លើមរ៉ាំរ៉ៃបង្កឲ្យមានការប្រែប្រួលកោសិកាសាច់ថ្លើម (Mutation Oncogene) និង DNA នោះកោសិកាថ្លើមនឹងចាប់ផ្តើមវិវឌ្ឍ ឬលូតលាស់ដោយឯកឯង។ ករណីមេរោគរលាកថ្លើមប្រភេទBគឺវាធ្វើឲ្យមានការប្រែប្រួល DNA របស់កោសិកាថ្លើម ដែលវាខុសពីប្រភេទCធ្វើឲ្យកោសិកាថ្លើមក្រិន ទើបវិវឌ្ឍជាជំងឺមហារីកថ្លើម។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ និងព្យាបាល ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យជំងឺមហារីកថ្លើមត្រូវបែងចែកជា ២ផ្នែក៖ • ការរាវរក ដែលធ្វើឡើងក្នុងករណីអ្នកជំងឺមិនមានសញ្ញាសង្ស័យថាមានជំងឺមហារីកដោយគ្រាន់តែអេកូពោះ ជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីរកដុំនៃថ្លើម។ • ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យពិតប្រាកដបន្ទាប់ពីបានរកឃើញថាមានដុំគឺ ការថតស្កែន ឬMRI ដើម្បី បញ្ជាក់ឲ្យកាន់តែច្បាស់នូវដុំមហារីកថ្លើម។ប្រសិនបើ ក្នុងករណីដុំសាច់ថ្លើមខុសពីធម្មតាហើយការធ្វើអេកូសាស្ត្រ CT Scan និងMRI រួមនឹងការពិនិត្យឈាម (ការពិនិត្យមើលជាតិមហារីក AFP) នៅតែមិនអាចវិនិច្ឆ័យបាននោះទើបគ្រូពេទ្យចោះយកសាច់មកពិនិត្យបន្ថែម។ មហារីកថ្លើមត្រូវព្យាបាលទៅតាមដំណាក់កាលដោយផ្អែកលើដុំមហារីក និងជំងឺរបស់សាច់ថ្លើមផ្ទាល់៖ • ដំណាក់កាលដំបូង ឬចំពោះដុំតូច៖ ករណីអ្នកជំងឺដែលមានសាច់ថ្លើមនៅល្អគាត់នឹងតម្រូវឲ្យធ្វើការវះកាត់ ឬដុត។ ករណីអ្នកជំងឺដែលមាន សាច់ថ្លើមក្រិនខ្លាំង គាត់អាចនៅសល់ជម្រើសត្រឹមដុតនិងប្តូរថ្លើមតែម្តង។ • ដំណាក់កាលមធ្យម ឬចំពោះដុំធំ៖ អ្នកជំងឺអាចធ្វើការព្យាបាលដោយញ៉ុកសរសៃឈាម (TACE) ដោយការចាក់ទុយោចូលតាមក្រលៀន ឡើងរហូតចូលក្នុងសរសៃឈាមរបស់ថ្លើម បន្ទាប់មករកសរសៃឈាមដែលទៅចិញ្ចឹមដុំមហារីកនោះ ក្រោយមកបាញ់ថ្នាំគីមីចូលហើយញ៉ុកសរសៃឈាម។ ដុំមហារីកនឹងរលួយដោយសារជាតិគីមីដែលបានបាញ់ចូល ប៉ុន្តែអ្នកជំងឺត្រូវធ្វើការតាមដានរយៈពេល២ទៅ៣ខែក្រោយ រួចធ្វើការពិនិត្យ និងអាចធ្វើការដុតម្តងទៀត។ • ដំណាក់កាលចុងក្រោយ ឬធ្ងន់ធ្ងរ៖ ការព្យាបាលនៅដំណាក់កាលនេះមានជោគជ័យកម្រិតទាប ដែលអ្នកជំងឺអាចនឹងតម្រូវឲ្យប្តូរសរីរាង្គថ្លើម ឬព្យាបាលពន្យារ ដោយការញ៉ុកសរសៃឈាម រួមជាមួយការលេបថ្នាំគ្រាប់ជាដើម។ គួរបញ្ជាក់ថា ការព្យាបាលមហារីកថ្លើមដោយដុតអាចជួយអ្នកជំងឺឲ្យជាបាន១០០% ប្រសិនអ្នកជំងឺស្ថិតនៅដំណាក់កាលដំបូង ក្នុងនោះ៩៥% ជាលទ្ធផលនៃការដុតលើកដំបូង និង៥%ប៉ុណ្ណោះដែលនៅសល់ដុំ ហើយអ្នកជំងឺក៏អាចធ្វើការដុតម្តងទៀតបាន។ ផលវិបាក និងការការពារ ភាគតិចណាស់ដែលអ្នកជំងឺអាចរស់បានលើសពីមួយឆ្នាំករណីដែលគាត់មិនបានព្យាបាលឲ្យទាន់ពេលវេលា។ ជាទូទៅ ដើម្បីការពារពីជំងឺមហារីកថ្លើម ចាំបាច់ត្រូវការពារពីមូលហេតុដែលបង្កឲ្យមានការរលាកថ្លើមរ៉ាំរ៉ៃ រួមមាន៖ • ចាក់វ៉ាក់សាំងការពារជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទB • ចៀសវាងការប៉ះពាល់ឈាមរបស់អ្នកជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទC • បញ្ឈប់ការផឹកស្រា • ការពារកុំឲ្យប៉ះពាល់ជាតិពុល • ត្រូវព្យាបាលមេរោគឲ្យអស់ពីសាច់ថ្លើម។ មហារីកថ្លើមក៏អាចធ្វើការព្យាបាលនៅកម្ពុជាដូចនឹងប្រទេសដទៃទៀតដែរ ហើយនៅដំណាក់កាលដំបូង មានជោគជ័យរហូតដល់១០០%។ ដូចនេះ អ្នកជំងឺចាំបាច់ត្រូវធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឲ្យបាននៅដំណាក់កាលដំបូងដោយធ្វើការពិនិត្យសុខភាព និងធ្វើ Screening ឲ្យបានទៀងទាត់ រាល់៣ខែម្តង ចំពោះអ្នកជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទB និងអ្នកជំងឺក្រិនថ្លើម និងរាល់៦ខែម្តង ចំពោះអ្នកជំងឺរលាកថ្លើមប្រភេទC និងអ្នកលើសជាតិខ្លាញ់ជាដើម។ បកស្រាយដោយ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ជា ចាន់ឌី ឯកទេសវិទ្យុសាស្រ្ត រូបភាពវេជ្ជសាស្រ្ត  មានតួនាទីជានាយកនៃមន្ទីរសម្រាកព្យាបាល និងសម្ភព សានីន ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេង ឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

ជំងឺឫសដូងបាត គឺការរីកធំ នៃសសៃឈាមវ៉ែន ដែលបណ្តាលពីការរលាក ឬ ដាច់ស្បែកការពារសសៃឈាមវ៉ែននៅក្នុងទ្វារលាមករបស់យើងហើយសសៃឈាមវារីកធំ បន្តិចម្តង ៗ រួចវាវិវត្តន៍ទៅជាជំងឺឫសដូងបាត ។  រោគសញ្ញា នៃជំងឺឫសដូងបាត៖ ១) កាលណាយើងមានជំងឺឫសដូងបាត វាធ្វើអោយ តឹងចង្អៀតទ្វារលាមកធ្វើអោយពិបាកបត់ជើងធំ ( ជួនទល់ ជួនរាគ ជួនធ្លាក់ឈម ) បត់ជើងមិន ចេះអស់ មានលាមកមូល ឬ សំប៉ែតតូចៗ ។ ២ ) ឧស្សាហ៍មានការឈឺចាប់ រមាស់ ក្រហាយ នៅជុំវិញទ្វារលាមក និងឫសដូងបាត មានការរីកប៉ោង នៅជុំវិញទ្វារលាមក ឬម្ខាងនៃទ្វារលាមក។ ៣) ឧស្សាហ៍ ហើមពោះ ឆ្អល់ពោះ ហើមពោះវៀន ក្រពះ ជាប្រចាំ ដោយសាទល់ផោមឧស្ម័នពុល ទល់លាមក កាកសំណល់ពុល បន្សល់ជាតិពុល និងមេរោគ នៅពេញ ពោះវៀន ក្រពះ និងក្នុងឈាម ហើយបង្កអោយកោសិកា ជាលិកាទូទៅ ពុល មានជំងឺរ៉ាំហើយ ព្យាបាលមិនជា ។ ៤ ) ឧស្សាហ៍មានជំងឺពោះវៀន ក្រពះ ថ្លើមរ៉ាំរ៉ៃ ហើយព្យាបាលមិនជា បើមិនបានព្យាបាលជំងឺឫសដូងបាត អោយជាមុនទេនោះ ។ ៥ ) ឧស្សាហ៍ ឈឺក្បាល វិលមុខ ងងិតមុខ សក់ឆាប់ជ្រុះ ឆាប់ស្កូវ ភ្នែកឆាប់ស្រវ៉ាំងងងិត ខួរក្បាល ប្រាជ្ញាស្មារតី បាត់ការចងចាំ មានការធុញទ្រាន់​ និងមួម៉ៅច្រើន ។ ៦ ) ឧស្សាហ៍ឈឺចង្កេះខ្នង ចុករោយដៃជើង រសេះរសោះអស់កំលាំង ដេកមិនបានសម្រាន្តមិនលក់ស្រួល ហូបចុកមិនដឹងរស់ជាតិឆ្ញាញ់ អាការៈដូចចង់ខ្យល់រាល់ថ្ងៃ ។ ៧) ឧស្សាហ៍ តឹងទ្រូង ថប់ៗដង្ហើម ឆាប់ហេវ ឆាប់ហត់ ចលនាឈាមរត់មិនមិនទៀងទាត់ ជួនលើសជួនខ្វះ ជួនស្ទះៗដង្ហើម បេះដូង សួត ប្រឹងច្របាច់ហើយចុះខ្សោយ ឆាប់ភ័យ ឆាប់តក់ស្លុត ឆាប់ខឹង ឆាប់រំជួលចិត្ត ។ ៨ ) ពិបាកបត់ជើងតូច បត់ជើងតូច មិនចេះអស់ដូចនោមទាស់ ធ្វើអោយចុះ ខ្សោយចំណង់ផ្លូវភេទ និងការបន្តពូជ ហើយវាចំលងជំងឺឫសដូងបាតទៅកូននៅក្នុងផ្ទៃ ដោយស្វ័យប្រវត្តិ។ ៩) ឧស្សាហ៍មានជំងឺសើស្បែក កន្ទួលរមាស់ កន្ទាលត្រអាកជាដើម ស្បែកឆាប់ជ្រីវជ្រួញ ឆាប់ចាស់មុនអាយុ ស្បែកមានពណ៏សម្បុរមិនល្អ ។ ១០) កាលណាឫសដូងបាត ដល់ដំណាក់កាលទី ២ ឫសដូងបាតកាន់តែធំ រាល់ពេលបត់ជើងធំម្តងៗ ឫសដូងបាតវាលូនចេញមកក្រៅជាមួយលាមកដែរ តែក្រោយពេលបត់ជើងធំរួច វាលូនចូលវិញដោយខ្លួនឯង ។ ១១) កាលណាដល់ដំណាក់កាលទី៣ ឫសដូងបាត វាកាន់តែធំ វាកាន់តែធ្វើ អោយតឹងចង្អៀតទ្វារលាមក ផលលំបាក ផលប៉ៈពាល់កាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ ហើយរាល់ពេលបត់ជើងធំ ឫសដូងបាតវាលូនចេញមកជាមួយលាមកដែរតែក្រោយពេលបត់ជើងធំរួច ឫសដូងបាត មិនអាចចូលវិញខ្លួនឯងបានទេលុះត្រាតែ យកម្រាមដៃជួរុញ ជួយច្រានវា ទើបចូលវិញបាន ទាំងឈឺចាប់ជួនមានហូរឈាមទៀតផង ។ ១២) កាលណាឫសដូងបាតដល់ដំណាក់ទី៤ គឺជាដំណាក់កាលចុងក្រោយ ជាដំណាក់កាលទុំ ឫសដូងបាតវាលូនចេញមកក្រៅដោយឯងៗ ហើយមិនអាចរុញអោយវាចូលវិញបានទេ ទោះបីខំរុញ ច្រានប៉ុណ្ណាក៏មិនអាចចូលវិញបានឡើយ ត្រូវរកកន្លែងព្យាបាលជាបន្ទាន់ ព្រោះវាមានការឈឺចាប់ហើយហូរឈាម ធ្ងន់ធ្ងរ ។ *** ចំណាំ បើសម្តេច ទ្រង់ ឯកឧត្តម មានជំងឺពោះវៀន ក្រពះ ថ្លើម រ៉ាំរ៉ៃហើយព្យាបាលមិនជា សូមងាកមកគិតពីជំងឺឫសដូងបាតវិញម្តងពីព្រោះឫសដូងបាត វាជាប្រភពបង្ក អោយពោះវៀន ក្រពះ ថ្លើមឈឺហើយព្យាបាលមិនជា ជាដាច់ខាតបើមិនបានព្យាបាល ជំងឺឫសដូបាតអោយ ជាមុនទេនោះ ។ ចែករំលែកដោយ គ្លីនិក តូច យ៉ាន​ ព្យាបាលជំងឺ ឫសដូងបាត

ចែករំលែក

តើអ្វីជា ការគេងស្រមុក? ស្រមុក គឺជារោគសញ្ញានៃវិបត្តិក្នុងការដកដង្ហើម មានន័យថាវាជាសញ្ញាមួយនៃជំងឺដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីការដកដង្ហើមចូលសួតមានការរំខានដោយការត្បៀតនៃផ្លូវដង្ហើម។​ ការត្បៀតនេះអាចមាននៅក្នុងច្រមុះ ឬ​បំពង់ក ដោយសារមានការរីកសាច់ ឬមានដុះសាច់ច្រមុះ បំពង់ក ឬការមិនផ្តល់សញ្ញាពីខួរក្បាល ដែលធ្វើឲ្យខ្យល់អុកស៊ីសែនចូលក្នុងសួតមិនបានគ្រប់គ្រាន់និងខ្យល់ដែលឆ្លងកាត់ផ្លូវតូចចង្អៀត បង្កជាការលាន់ស្រមុក។ សញ្ញានៃការស្រមុកនេះ អាចឈានដល់ជំងឺមួយហៅថា ស្ទះដង្ហើម​នៅពេលគេងយប់ ឬObstructive Sleep Apnea។ តាមការសិក្សាមួយចំនួនបាន រកឃើញថា ស្រមុកអាចជារោគសញ្ញា ដែលមានលក្ខណៈតពូជ ដែលវាអាចឆ្លងពីជំនាន់ មួយទៅជំនាន់មួយទៀត តាមរយៈហ្សែន រួមជាមួយកត្តាខាងក្រៅដូចជា ចំណីអាហារ បរិស្ថាន ពិសេសរូបរាង។ មូលហេតុ កត្តាដែលបង្កឲ្យមានការគេងស្រមុកមានច្រើន រួមមាន៖ •    ទម្រង់រូបរាងមាត់ ៖ ទម្រង់មាត់ខុសពីធម្មតាដូចជាចង្កាខើចខ្លី ឬករួញ ឬអ្នកធាត់អាចធ្វើឲ្យសាច់នៅក្នុងបំពង់ក ឬមាត់មានការរីកធំ ហើយនៅពេលគេង ធ្វើឲ្យសាច់នោះទៅបិទនៅផ្លូវដង្ហើមបង្កឲ្យរន្ធនៅផ្លូវដង្ហើមស្ទះបណ្តាលឲ្យគេងស្រមុក។ •    អ្នកទទួលទានស្រាច្រើន ៖ កាលណាផឹកនូវជាតិអាល់កុល ឬស្រាច្រើន បង្កឲ្យសាច់ដុំនៅត្រង់ បំពង់ក និងមាត់ទន់ ជាហេតុនាំឲ្យសាច់នោះអាចទៅបិទផ្លូវដង្ហើម។ •    បញ្ហាច្រមុះមាត់ ៖ ករណីមានដុះសាច់ច្រមុះ ឬបំពង់ក កាលណាវាវិវឌ្ឍកាន់តែធំទៅៗ វានឹង សង្កត់រន្ធច្រមុះ ធ្វើឲ្យពិបាកក្នុងការដកដង្ហើម ហើយបង្កឲ្យមានសំឡេងស្រមុកឡើង។ •    គេងមិនបានគ្រប់គ្រាន់ ៖ កាលណាគេងមិនបានគ្រប់គ្រាន់ធ្វើឲ្យសាច់ដែលស្ថិតនៅត្រង់បំពង់កមានលក្ខណៈទន់ ឬយឺត និងបង្កការរំខានដល់ផ្លូវដង្ហើម។ •    ទម្រង់នៃការគេង ៖ ចំពោះអ្នកធាត់ កាលណាគេងផ្ងារធ្វើឲ្យសាច់ធ្លាក់ទៅបិទផ្លូវដង្ហើម បង្កជាសំឡេងស្រមុក។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ •    ការសាកសួរប្រវត្តិអ្នកជំងឺ មើលលើទម្រង់រូបរាង ជំងឺប្រចាំកាយ ដូចជា ទឹកនោមផ្អែម ខ្សោយបេះដូង វិបត្តិចង្វាក់បេះដូង លើសសម្ពាធឈាម។ •    ការធ្វើតេស្តភាពរងៀម ឬចេះតែងងុយគេង ពេលថ្ងៃ ឆាប់មួម៉ៅ ខឹង ថប់ទ្រូង ឈឺក្បាល ពេលព្រឹក បត់ជើងតូចច្រើនពេលយប់ គេងមិន ស្កប់ស្កល់ និងឡើងទម្ងន់។ •    ការធ្វើតេស្តម៉្យាងហៅថា Polygraphy៖ ឃើញ Apnea Hypopnea Index (AHI)> ៥ដងក្នុងមួយម៉ោង នោះរោគវិនិច្ឆ័យជាជំងឺស្ទះដង្ហើមនៅពេលគេង។ ការព្យាបាល ជាទូទៅ ការព្យាបាលបញ្ហាស្រមុកដែលបង្កឲ្យមានការស្ទះដង្ហើមនៅពេលគេងយប់ អាស្រ័យទៅតាមប្រភេទនៃការស្ទះ រួមមាន៖ •    Central Sleep Apnea ៖ ជាការស្ទះដង្ហើម​នៅពេលគេងមានមណ្ឌលនៅខួរក្បាល មានន័យ​ថាការបញ្ជារបស់ខួរក្បាលលើផ្លូវដង្ហើមលែង​ដំណើរការជាហេតុនាំឲ្យចង្វាក់នៃការដកដង្ហើមត្រូវបានបាត់។ •    Obstructive Sleep Apnea ៖ ជាការ ស្ទះនៅបំពង់ក ដែលវាអាចមានមូលហេតុច្រើន ដូចបានរៀបរាប់ខាងលើ។ ដូចនេះ ប្រសិនបើស្ទះផ្លូវដង្ហើមនៅបំពង់ក ដោយមានសាច់ដុះ គ្រូពេទ្យនឹងអាចណែនាំឲ្យធ្វើការ កាត់សាច់នោះចេញ ឬធ្វើការពិចារណាលើការ ប្រើប្រាស់ម៉ាស៊ីនហៅថា CPAP ពាក់នៅពេល គេងយប់ និងវះកាត់ប្តូរទម្រង់ ប្រសិនបើអ្នកជំងឺមានសញ្ញាស្រមុកបង្កឲ្យស្ទះដង្ហើមដោយសារចង្កាខើចខ្លីជាដើម។ ផលវិបាក គួរបញ្ជាក់ថា អ្នកជំងឺនឹងអាចមានគ្រោះថ្នាក់ដល់អាយុជីវិតដោយសារវិបត្តិចង្វាក់បេះដូង ខូចសាច់ដុំបេះដូង និងការដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាល (Stroke) បើអាការៈស្រមុករបស់គាត់មានការស្ទះដង្ហើមនៅពេលគេងយប់ ហើយមិនបានទទួលការព្យាបាលជាមួយវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសឲ្យបានទាន់ពេលវេលា។ ក្រៅពីនេះ ការស្ទះដង្ហើមនៅពេលគេងយប់ អាចប៉ះពាលសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃ ដូចជា៖ •    គ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ •    កាន់តែលើសទម្ងន់ •    ប្រឈមការកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែម ឬបន្ថយប្រសិទ្ធភាពព្យាបាល បើគាត់មានជំងឺទឹកនោមផ្អែមស្រាប់ •    ងាយប្រឈមនឹងការឡើងសម្ពាធឈាម​ ឬបន្ថយប្រសិទ្ធភាពព្យាបាលបើគាត់មានជំងឺលើសឈាម •    មានវិបត្តិផ្លូវចិត្ត បាក់ទឹកចិត្ត •    ឡើងខ្លាញ់ និងវិបត្តិមេតាបូលិក ជាដើម។ ការការពារ •    កាត់បន្ថយការទទួលទានគ្រឿងស្រវឹង •    ចៀសវាងការប្រើប្រាស់ថ្នាំងងុយគេងច្រើន •    ប្តូររបៀបរបបក្នុងការរស់នៅ ដើម្បីបន្ថយទម្ងន់ •    ប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ជំនួយនៅពេលគេង (CPAP) •    ធ្វើការវះកាត់សាច់ដែលសល់នៅក្នុងមាត់។ ស្រមុក ជាសញ្ញាអាសន្នដែលអាចវិវឌ្ឍទៅរកការមានជំងឺស្ទះដង្ហើមនៅពេលគេងយប់ និងជាមូលហេតុនៃជំងឺធ្ងន់ធ្ងរជាច្រើនដែលគ្រប់គ្នាត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ន។ ដូច្នេះ ប្រសិនមានសញ្ញាសង្ស័យគួរធ្វើការណាត់ជួបគ្រូពេទ្យ ដើម្បីធ្វើតេស្តស្រមុក រកបញ្ហានៃការស្ទះដង្ហើមពេលគេងយប់ និងធ្វើការព្យាបាលឲ្យបានទាន់ពេលវេលា។ បកស្រាយដោយ​ ៖ សាស្ត្រាចារ្យ មហាបរិញ្ញា វ៉ាន់ មិច ឯកទេសវេជ្ជសាស្ត្រទូទៅ និងជំងឺសួត នៃមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត និងជាប្រធានសមាគមគ្រូពេទ្យសួត កម្ពុជា ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូលប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែត ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិក អាត់ជាសំឡេង ឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

មនុស្សភាគច្រើនយល់ច្រឡំ និងតែងនិយាយថាពោះវៀនដុះខ្នែង តែតាមពិតទៅមនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានខ្នែងពោះវៀនទាំងអស់ ហើយនៅពេលមានការរលាកត្រង់ខ្នែងនោះ ទើបគេហៅថារលាកខ្នែងពោះវៀន។ និយមន័យ ជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀន ជាការរលាកទៅលើខ្នែងពោះវៀនដែលស្ថិតនៅជាប់ផ្នែកដំបូងគេនៃពោះវៀនធំ។ បច្ចុប្បន្ន យើងសង្កេតឃើញថាការវះកាត់ជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀនមានការកើនឡើងដូចនៅតាមមន្ទីរពេទ្យរដ្ឋ និងគ្លីនិកឯកជនស្របតាមអត្រាប្រជាជនខ្មែរយើងមានការកើនឡើងផងនោះ។ មូលហេតុ និងកត្តាប្រឈម មូលហេតុដែលបង្កឲ្យមានជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀន គឺ៖ •    ដោយសារការស្ទះប្រហោងខ្នែងពោះវៀនដោយលាមក បន្លែ ឬគ្រាប់ធញ្ញជាតិដែលមិនរលាយពេលយើងញ៉ាំចូល •    ដោយការបង្ករោគពីបាក់តេរី (Escherichiacoli, Klebseilla, Bactericide fragility, Clostridium spp) •    ការបង្កពីពពួកប៉ារ៉ាស៊ីតក្នុងពោះវៀន (Schistosomes spicie, Pinworms, Strongyloides stercoralis) •    ការបង្កពីជំងឺអាប់សែនៅអាងត្រគាក •    ដោយសារការរីកនៃ Lymphatic tissue(Hyperplasia lyphoid) •    ការសង្កត់ដោយដុំសាច់ (Neoplasms) •    ការគ្រោះថ្នាក់ប៉ះចំផ្នែកពោះ (Abdominal Trauma) ។ អាការៈរោគ ឈឺពោះ ដំបូងឡើយគឺឈឺនៅផ្នែកជុំវិញផ្ចិត ឬចុងដង្ហើម បន្ទាប់មកទៀតឈឺចាក់ទៅផ្នែកខាងក្រោម ខាងស្តាំនៃពោះ ក្តៅខ្លួន ៣៨-៣៩ អង្សាសេ ចង្អោរ៦១ទៅ៩២% ក្អួត៥០% អត់ឃ្លានអាហារ៧៥ ទៅ៧៨% និងរាក ឬទល់លាមក១៨%។ តាមរយៈការសិក្សាភាគច្រើនបានឲ្យដឹងថា អ្នកដែលមានហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការប្រឈមនឹងជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀនគឺ ប្រជាជនដែលមានអាយុចន្លោះពី ១០ ទៅ ៣០ឆ្នាំ ហើយកើតលើបុរសច្រើនជាងស្រ្តី។ យន្តការនៃការរលាកខ្នែងពោះវៀន នៅពេលដែលមានការស្ទះប្រហោងខ្នែងពោះវៀនដោយលាមក ឬដោយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ឬក៏អាហារដែលញ៉ាំចូលទៅមិនរលាយ វាជាហេតុដែលនាំឲ្យមានការកើនឡើងនៃសម្ពាធក្នុងប្រហោងខ្នែងពោះវៀន ដោយសារតែការបញ្ចេញ (secretion)ពីភ្នាសនៃប្រហោងខ្នែងពោះវៀននោះ នៅពេលនោះពពួកបាក់តេរីដែលមាននៅក្នុងខ្នែងពោះវៀនចាប់ផ្តើមបង្ករោគ នាំឲ្យមានការរលាកខ្នែងពោះវៀន ពេលនោះអ្នកជំងឺមានអាការៈឈឺពោះ ក្តៅខ្លួន ឈឺក្បាល អាចក្អួត ឬចង្អោរ និងមិនឃ្លានអាហារ។ ក្នុងករណីស្ទះខ្នែងពោះវៀនយូរទៅៗនាំឲ្យសម្បករបស់ខ្នែងពោះវៀនស្តើងទៅៗ បណ្តាលឲ្យធ្លាយ នាំឲ្យរលាកដល់ស្រោមពោះ និងមានគ្រោះថ្នាក់ដល់អាយុជីវិត ក្នុងករណីដែលធ្វើការសង្គ្រោះវះកាត់មិនទាន់ពេលវេលា។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ •    គ្រូពេទ្យអាចសាកសួរព័ត៌មានពីអាការៈរោគពិសេសចំណុចនៃការឈឺចាប់ •    ការវិភាគឈាម ឃើញមានវត្តមានគ្រាប់ឈាមសកើនឡើង និង C-Reactive Protein (CRP) កើនឡើង •    ឆ្លុះអេកូពោះ ដើម្បីរកមើលដុំដំបៅខ្នែងពោះវៀនឃើញមានការរលាកខ្នែងហើយទំហំវាស់ទៅធំជាង៦មីលីម៉ែត្រជួនកាលឃើញលក្ខណៈជាដុំអាប់សែ (Plastron appendicular) •     ការថតកាំរស្មីអុិចពោះ និងស៊ីធីស្កែនអាចឃើញមានគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ឬដុំលាមកនៅក្នុងខ្នែងពោះវៀនឬកម្រិតខ្យល់ និងទឹក ឬកំណកកាល់ស្យូម ឬការធ្លាយក្រពះ (Image de croissant gazeux)និងទាត់ចោលនូវជំងឺតម្រងនោមមួយចំនួន។   ការព្យាបាល និងផលវិបាក ឲ្យអ្នកជំងឺសម្រាកពេទ្យ ដោយធ្វើការព្យាបាលដោយវះកាត់ និងព្យាបាលរួមផ្សំ។ -ការព្យាបាលដោយការវះកាត់ មានគោលបំណងកាត់ខ្នែងពោះវៀន យកចេញនូវសរីរាង្គបង្ករោគនិងបន្ថយការឈឺចាប់។ នៅពេលកាត់ខ្នែងពោះវៀនហើយនោះ ជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀនមិនកើតមានទៀតទេ។ ការវះកាត់មាន២របៀប៖    •    ការវះកាត់ខ្នែងពោះវៀនដោយវះបើកពោះនៅផ្នែកខាងក្រោមខាងស្តាំនៃពោះ (McBurney open Appendecetomy)    •    ការវះកាត់ដោយចោះដោយប្រើឧបករណ៍ Laparoscope ។ ផលវិបាកក្រោយវះកាត់មានដូចជា ការបង្ករោគនៅមុខរបួសវះ ធ្លាយដោយរបូតចេស រលាកស្រោមពោះក្រោយវះកាត់ ស្ទះពោះវៀន។ -ការព្យាបាលរួមផ្សំ  ប្រើអង់ទីប៊ីយ៉ូទិក និងថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់។ ករណីអ្នកជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀនដែលមិនបានទទួលការព្យាបាលទាន់ពេលវេលានិងត្រឹមត្រូវតាមបែបវេជ្ជសាស្ត្រ នឹងធ្វើឲ្យសរីរាង្គនៃខ្នែងពោះវៀនវិវឌ្ឍទៅជាដុំសាច់ ដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់បាន។ ប្រសិនបើទុកយូរ វាបណ្តាលឲ្យធ្លាយនូវខ្នែងរបស់ពោះវៀន ដែលជាហេតុនាំឲ្យមានពពួកបាក់តេរីធ្លាក់ចុះទៅក្នុងស្រោមពោះ បង្កជាជំងឺរលាកស្រោមពោះ និងបណ្តាលឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតបានផងដែរ។  ការវះពោះ         ១. មានតម្លៃថោក     ២. មានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ រហ័ស     ៣. ស្នាមរបួសធំជាងវះចោះ     ៤. សម្រាកពេទ្យយូរជាងវះដោយ Laparoscope ។   ចោះ Laparoscope         ១. មុខរបួសតូច     ២. បន្ថយការបង្ករោគ     ៣. បន្ថយការឈឺចាប់ក្រោយវះ     ៤. បន្ថយរយៈពេលសម្រាកពេទ្យ     ៥. តម្លៃថ្លៃជាងវះដោយដៃ     ៦. រយៈពេលវះកាត់យូរជាងវះបើកពោះ។ ការការពារ ដើម្បីការពារខ្លួនពីជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀន គ្រប់គ្នាត្រូវបរិភោគអាហារដែលមានអនាម័យ និងងាយរលាយ ព្រមទាំងចូលរួមអនុវត្តគោលការណ៍អនាម័យទាំង៣រួមមាន ហូបស្អាត ផឹកស្អាតនិងរស់នៅស្អាត។ ដោយឡែក វេជ្ជបណ្ឌិតរួមទាំងអ្នកវិជ្ជាជីវៈសុខាភិបាល ត្រូវធ្វើការវែកញែករករោគវិនិច្ឆ័យឲ្យបានច្បាស់លាស់ទៅលើអ្នកជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀន និងចូលរួមពិនិត្យ វិភាគឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ដើម្បីឲ្យការព្យាបាលមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ ជាពិសេសលើកស្ទួយ វិស័យសុខាភិបាលនៅប្រទេសកម្ពុជាឲ្យមានការរីកចម្រើន។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត សុខ ចិត្ត គ្រូពេទ្យផ្នែកសង្គ្រោះជំងឺ វះកាត់ និងសណ្តំ នៅមន្ទីរពេទ្យព្រះកេតុមាលា និងជាប្រធានមន្ទីរពហុព្យាបាល ដូនពេញសែនសុខ ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

ចែករំលែក

រាកជាជំងឺដែលត្រូវបានជួបញឹកញាប់បំផុត ស្តែងឡើងដោយអ្នកជំងឺបន្ទោបង់ច្រើនលើសពីធម្មតា ឬចាប់ពី៣ដងក្នុងមួយថ្ងៃក្នុងនោះការរាកដោយសារប៉ារ៉ាស៊ីតគឺជាមូលហេតុចម្បងទីមួយដែលជួបញឹកញាប់។ ជាក់ស្តែង ប្រភេទប៉ារ៉ាស៊ីតដែលអាចបង្កឲ្យរាកមានពីរក្រុមធំៗ៖ •    Protozoa ដែលមានដូចជា អាមីប (Emtamoeba histolytica) និងGiardia lamblia •    ពពួកព្រូនដូចជា Trichuris trichiura, Strongyloïdes, Schistosoma mekongi, Ascaris និងTeania ជាដើម។ មូលហេតុនៃការរាកដោយប៉ារ៉ាស៊ីត រាកដោយប៉ារ៉ាស៊ីត មានការប្រឈមខ្ពស់ចំពោះបុគ្គល ខ្វះការយល់ដឹងពីអនាម័យ ការបរិភោគអាហារ ឬបន្លែឆៅ មិនបានលាងសម្អាត ឬអាហារចម្អិនមិន បានត្រឹមត្រូវ និងការរស់នៅជាមួយសត្វចញ្ចឹមដែល មានផ្ទុកនូវគីសរបស់ប៉ារ៉ាស៊ីត។ អ្នកជំងឺរាកដោយសារប៉ារ៉ាស៊ីតអាចបង្កឲ្យមានផលប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរបើប្រៀបធៀបជាមួយនឹងមូលហេតុនៃការបង្កឲ្យរាកផ្សេងទៀត ដោយសារពពួកប៉ារ៉ាស៊ីតអាចធ្វើឲ្យខូចដល់ភ្នាសរបស់ពោះវៀនតូច និងពោះវៀនធំ។ រោគសញ្ញា និងយន្តការនៃជំងឺ ភាគច្រើនរោគសញ្ញាស្តែងចេញពីការរាកដោយប៉ារ៉ាស៊ីតមិនមានភាពខុសគ្នាជាមួយនឹងការរាកដោយវីរុស ឬមេរោគផ្សេងៗនោះទេ ដែលរួមមាន លាមកមានលាយសម្បោរ ឬឈាម រាកសុទ្ធតែទឹក ក្តៅខ្លួន ហើមពោះ ស្រកទម្ងន់។ នៅពេលអ្នកជំងឺបរិភោគចំណីអាហារដែលប្រឡាក់ទៅដោយគីស ពងព្រូន ឬប៉ារ៉ាស៊ីត នោះគីស ពងព្រូន និងប៉ារ៉ាស៊ីតមានសកម្មភាពផ្ទាល់ ឬប្រយោល​ ដោយសារការបញ្ចេញសារធាតុពុលទៅលើភ្នាសពោះវៀន ហើយបណ្តាលឲ្យរាករូស។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ វាក៏អាចឲ្យមានរបួសនៅជញ្ជាំង ពោះវៀន ជាហេតុបង្កទៅជាការរាកមានលាយ សម្បោរ ឬលាយឈាម។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យចាំបាច់ ជាទូទៅការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យនៃការរាកបង្កដោយប៉ារ៉ាស៊ីត ពឹងផ្អែកទៅលើរោគសញ្ញា ឬសញ្ញាគ្លីនិក ដែលអ្នកជំងឺបានរៀបរាប់ខាងលើ។ ទោះជាយ៉ាង ណាក៏ដោយ អ្នកជំងឺក៏អាចតម្រូវឲ្យធ្វើតេស្តឈាម ឬពិនិត្យលាមក រកមើលគីសរបស់ប៉ារ៉ាស៊ីត ឬប៉ារ៉ាស៊ីតដើម្បីដឹងពីប្រភេទប៉ារ៉ាស៊ីតនោះឲ្យបាន ច្បាស់លាស់។ ក្នុងករណីចាំបាច់ផ្សេងទៀតដែល ការពិនិត្យខាងលើមិនអាចវាយតម្លៃបាន អ្នកជំងឺអាចឈានទៅដល់ការឆ្លុះពោះវៀនដើម្បីរកមូលហេតុ។ ការព្យាបាលរាកដោយប៉ារ៉ាស៊ីត ការព្យាបាលជាទូទៅផ្អែកលើរោគសញ្ញាគ្លីនិក និងទៅតាមប្រភេទរបស់ប៉ារ៉ាស៊ីតដូចជា៖ •    ប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះដែលសមស្របទៅតាមប្រភេទប៉ារ៉ាស៊ីត ក្នុងរយៈពេល ៧ ទៅ១០ថ្ងៃ។ •    ផ្តល់ថ្នាំទៅតាមសញ្ញាគ្លីនិកមួយចំនួន​ ដូចជា ការក្អួត បាត់បង់ជាតិទឹក  ប្រភេទថ្នាំការពារកុំឲ្យ ភ្នាសពោះវៀនប៉ះពាល់ខ្លាំង រួមជាមួយថ្នាំផ្សះដែលផ្តល់ជូនអ្នកជំងឺ។ ប្រសិនបើ អ្នកជំងឺមិនបានទទួលការព្យាបាលទាន់ពេលវេលា នោះអាការៈរាកខ្លាំងអាចឲ្យទៅជាការ ខ្សោះជាតិទឹកធ្ងន់ធ្ងរ វិលមុខ បាត់បង់ជាតិរ៉ែមួយចំនូនដូចជា អំបិល ប៉ូតាស្យូម ដែលសំខាន់សម្រាប់ សរីរាង្គ។ លើសពីនេះទៀត វាធ្វើឲ្យចុកពោះខ្លាំង ពោះវៀនហើមប៉ោង អាចមានឈាមហូរខ្លាំងក្នុងករណីពពួកប៉ារ៉ាស៊ីតដែលប៉ះពាល់ដល់ភ្នាសពោះវៀន និងសរសៃឈាម។ ប្រសិនបើមិនព្យាបាលឲ្យទាន់ពេលវេលាអ្នកជំងឺអាចឈានដល់ការធ្លាយភ្នាសពោះវៀន ប៉ុន្តែវាជាករណីកម្រ។ វីធីសាស្រ្តការពារខ្លួន ដើម្បីចៀសវាងការរាកបង្កដោយប៉ារ៉ាស៊ីតត្រូវផ្តោតសំខាន់លើ៖ •    ការរក្សាអនាម័យ ហូបស្អាត ផឹកស្អាត និង រស់នៅស្អាត ពិសេសត្រូវសម្អាតដៃជានិច្ចមុនចម្អិន ឬបរិភោគអាហារ និងបន្ទាប់ពីបន្ទោបង់រួច។ •    លាងសាច់ និងបន្លែឲ្យបានស្អាត ចៀសវាងការ បរិភោគសាច់ឆៅ និងត្រូវចម្អិនឲ្យបានឆ្អិនល្អ។ សុខភាពជារឿងមួយសំខាន់បំផុតសម្រាប់បុគ្គលគ្រប់រូប ដូចនេះ ប្រសិនបើមានអាការៈមិនប្រក្រតី ណាមួយកើតឡើង គួរប្រញាប់មកពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យដែលនៅជិតអ្នកបំផុត។ គួរបញ្ជាក់ថា លោកអ្នកអាចកាត់បន្ថយការរាកដោយប៉ារ៉ាស៊ីតស្ទើរតែទាំងស្រុងដោយគ្រាន់តែរក្សាអនាម័យឲ្យបាន ខ្ជាប់ខ្ជួនប៉ុណ្ណោះ។ បកស្រាយដោយ​៖ វេជ្ជបណ្ឌិត  ស៊ង សុភីរម្យ ឯកទេសផ្នែក ថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន និងឫសដូងបាត នៃមន្ទីរសំរាកព្យាបាលអេគីប ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ    

ចែករំលែក

ក្នុងវីដេអូខាងក្រោមនេះ អ្នកនឹងជួយអ្នកឲ្យស្វែងយល់បន្ថែម ពីជំងឺឫសដូងបាត។ ការព្យាបាល​ជំងឺឫសដូងបាត នៅគ្លីនិក តូច យ៉ាន​! បើលោក លោកស្រី មានជំងឺឬសដូងបាត សូមកុំបារម្ភ ! សូមអញ្ជើញមកកាន់គ្លីនិក តូច យ៉ានយើងខ្ញុំ មានវេជ្ជបណ្ឌិតឯកទេសព្យាបាលជំងឺឫសដូងបាត ធានាព្យាបាលជាគ្រប់ប្រភេទ និងគ្រប់ដំណាក់កាលនៃជំងឺឫសដូងបាត ទោះបីដុះ ៥០ឬ៦០ឆ្នាំហើយក្តី ឬកំពុងទុំហូរឈាមក្តី ។ - ព្យាបាលដោយ បច្ចេកទេសវិទ្យាសាស្រ្តថ្មីទំនើប - ចាក់និងលេបថ្នាំពេទ្យសម័យ មិនបាច់វៈកាត់ មិនបាច់សំរាកពេទ្យ - ធានាព្យាបាលជាគ្រប់ប្រភេទ​ជំងឺឫសដូងបាតទោះបីដុះ៥០ឬ៦០ឆ្នាំហើយក្តី ឬ កំពុងទុំ ហូរឈាម ក្តី ។ - ព្យាបាលរយៈពេលខ្លី (៣ទៅ៥ថ្ងៃយ៉ាងយូរបំផុត ធានាមិនដុះវិញ)។ - ព្យាបាលរួចមាន ប័ណ្ណធានារាប់រងជូនអ្នកជំងឺ ធានាជូនមួយជីវិត។ - បើមានអ្នកជំងឺស្ត្រី មានអ្នកគ្រូពេទ្យពិនិត្យ និង ព្យាបាលជូន។ - ក្នុងរយៈពេលព្យាបាលអ្នកជំងឺ ពុំមានការឈឺចាប់ អាចដេក, ដើរ, ឈរ, អង្គុយ, ហូបចុក, លក់ដូរ, ធ្វើការងារ បានដូចធម្មតា មិនបាច់សម្រាកពេទ្យ។  - ពិនិត្យ, ពិគ្រោះ, ថត ជំងឺឬសដូងបាតជូនតលៃ $៥ក្នុងមួយនាក់។ - ចំពោះអ្នកនៅបណ្ដាខេត្ត,ក្រុងឆ្ងាយពុំមានកន្លែងស្នាក់នៅ គ្លីនិក មាន កន្លែងឲ្យស្នាក់នៅ ចាក់ថ្នាំរយៈពេល ៣ឬ៥ថ្ងៃ ដោយពុំគិតប្រាក់ទេ។ លោក លោកស្រី ទូរស័ព្ទពិភាក្សាពិគ្រោះជំងឺ ជាមួយលោកវេជ្ជបណ្ឌិត តូច យ៉ាន បានតាមរយៈទូរស័ព្ទលេខTel: 012 855 922 /070 855 922 /016 955 822/097 97 97 882ឬ ទូរស័ព្ទមិនអស់ប្រាក់លេខ 1800 20 1989 ឬ មកកាន់ផ្ទះលេខ 16-18 ផ្លូវលេខ16 ក្នុងបុរីពិភពថ្មី ផ្លូវ វេងស្រេង ភូមិ ត្រពាំងថ្លឹង សង្កាត់ ចោមចៅ ខណ្ឌ័ ពោធិ៍សែនជ័យ និង សាខាទាំង ៥ នៅទីក្រុង ភ្នំពេញ ។ សូមអគុណ!

ចែករំលែក

រាក គឺបណ្តាលមកពីការបាត់បង់លំនឹងនៃការស្រូបយកទឹក ដោយហេតុថា ពោះវៀនដែលធ្លាប់មានតួនាទីស្រូប ទឹកឲ្យលាមកទៅជារឹង បែរជាបញ្ចេញជាតិទឹកធ្វើឲ្យលាមកកាន់តែមានសភាពរាវខុសពីធម្មតា។ ភាគច្រើន ជំងឺរាកបង្កឡើងដោយ ពពួកវីរុស បាក់តេរី ថ្នាំមួយចំនួន ជំងឺមួយចំនួនដែលប៉ះពាល់ដល់ប្រព័ន្ធរំលាយ ឬដោយសារជំងឺក្រពេញមួយចំនួន។ ការស្រាវជ្រាវបានបង្ហាញថា នៅក្នុងសកលលោកមានមនុស្សកើតជំងឺរាកជាង២.៥លាននាក់ ក្នុងមួយឆ្នាំៗ មិនថាប្រទេសអភិវឌ្ឍ ឬកំពុងអភិវឌ្ឍនោះទេ។ តាមទិន្នន័យរបស់ក្រសួងសុខាភិបាលប្រទេសកម្ពុជា ឆ្នាំ២០១២ មានអ្នកជំងឺរាកចំនួនប្រមាណ ៣៩២​ ១៨៥នាក់ ដែលបានមកពិគ្រោះជំងឺជាមួយគ្រូពេទ្យ ក្នុងនោះកុមារដែលមានអាយុក្រោម៥ឆ្នាំមានចំនួន១៨៧ ៥៣៨នាក់។ និយមន័យ ជំងឺរាកដោយវីរុស គឺជាការបង្ករោគដោយវីរុសមួយចំនួនដែលបណ្តាលឲ្យរាក រួមមាន Rotavirus Adenovirus Astrovirus ឬNovovirus ក្នុងចំណោមនោះ Rotavirus ជាវីរុសបង្កឲ្យរាកច្រើនជាងគេ ពិសេសកុមារអាយុក្រោម៥ឆ្នាំ ដោយសារអនាម័យ របស់ពួកគេនៅមានកម្រិត។ គួរបញ្ជាក់ថា ការរាក ដែលបង្កដោយវីរុស មិនមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរ ដូចជំងឺរាកដែលបង្កដោយពពួកបាក់តេរី ឬដោយសារជំងឺ ផ្សេងៗនោះទេ។ រោគសញ្ញា ករណីរាកដោយសារវីរុស ភាគច្រើនមិនមានប៉ះពាល់ដល់ពោះវៀនធំ ឬធ្វើឲ្យរលាកពោះវៀនធ្ងន់ធ្ងរទេ តែវាធ្វើឲ្យលេចចេញជារោគសញ្ញាមួយចំនួនដូចជា៖ •    រាកទឹក (មិនមានឈាម ឬសម្បោរទេ) •    ក្តៅខ្លួន (តែមិនក្តៅខ្លាំង និងឆាប់បាត់ទៅវិញ) •    ឈឺចាប់ក្នុងពោះតិចតួច •    ចង្អោរ ក្អួត •    បាត់បង់ជាតិទឹកដែលអាច ធ្វើឲ្យភ្នែកខូង ស្បែកជ្រួញ ស្ងួតមាត់ ស្រេកទឹក ក្នុងករណីធ្ងន់ធ្ងរ កុមារអាចមានអាការៈសន្លឹម។ យន្តការរាកដោយវីរុស នៅពេលកុមារញ៉ាំទឹក ឬអាហារ ដែលមានផ្ទុកនូវវីរុសប្រភេទដូចរៀបរាប់ខាងលើ ហើយវីរុសចូល ដល់ក្នុងខ្លួន ធ្វើឲ្យភ្នាសកោសិកាពោះវៀនបាត់បង់មុខងារ កោសិការបស់ពោះវៀនមិនអាចស្រូប​យកទឹកបាន ហើយថែមទាំងបញ្ចេញទឹកមួយ​ចំនួនមកវិញ បង្កឲ្យលាមកមានសារធាតុទឹកច្រើន ខុសប្រក្រតីដែលយើងហៅថារាក។ អាការៈនៃការ រាកដោយវីរុសអាចកើតឡើង២ ឬ៣ថ្ងៃ និងបាត់ ទៅវិញដោយឯកឯង ប៉ុន្តែបើរាកលើសពីមួយសប្តាហ៍គួរប្រយ័ត្ន ព្រោះវាអាចជាបញ្ហាផ្សេងទៀតដែលមិនមែនជាការរាកដែលបង្កឡើងដោយវីរុស​ តែអាចគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ រាកដោយសារវីរុស យើងអាចធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យដោយ​មើលលើសញ្ញាជាក់ស្តែង ដូចជា លាមកមិនប្រក្រតីមានទឹកច្រើនជាងធម្មតា ហើយគាត់បត់ជើងញឹក​​ញាប់ បើតាមវេជ្ជសាស្ត្រ គឺបត់ជើងលើសពី៣ដង ក្នុងមួយថ្ងៃ ហើយនិយាយពីកំហាប់វិញ គឺទឹកច្រើន ជាងកាក។ ចំពោះការពិនិត្យអមវេជ្ជសាស្រ្តផ្សេងទៀតមិនមានការចាំបាច់ទេបើអាការៈរាកមិនធ្ងន់ធ្ងរក្នុងករណីដែលមានការសង្ស័យថារាកដោយសារមូលហេតុផ្សេងៗទៀត ដូចជាបាក់តេរី ឬជំងឺផ្សេងៗដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ ទើបការពិនិត្យអមវេជ្ជសាស្រ្ត ដូចជាការពិនិត្យឈាម ឬលាមក មានភាពចាំបាច់ គឺដើម្បីរកមូលហេតុច្បាស់លាស់ វាយតម្លៃភាពធ្ងន់ធ្ងរ ធ្វើការព្យាបាលឲ្យបានត្រឹមត្រូវ និង ចៀសវាងគ្រោះថ្នាក់។ ការព្យាបាល ដោយសារតែផលវិបាកនៃជំងឺរាក គឺធ្វើឲ្យបាត់បង់ជាតិទឹក ដូចនេះ អ្នកជំងឺនឹងតម្រូវឲ្យមានការបំពេញ ជាតិទឹកបន្ថែម ក្នុងករណីមិនធ្ងន់ធ្ងរ អ្នកជំងឺអាចញ៉ាំទឹកអូរ៉ាលីត្រ ១២០មីលីត្រក្នុងការរាកម្តង។ការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សេងទៀតអាចធ្វើទៅតាមសញ្ញារបស់អ្នកជំងឺដូចជាថ្នាំបំបាត់ក្តៅខ្លួនជាដើម។ ក្នុងករណីធ្ងន់ធ្ងរមួយចំនួនដូចជាបត់ជើងឈាម ក្តៅខ្លួនខ្លាំងរាកមានចំនួនច្រើន ករណីនេះបំពេញជាតិទឹក ដែលខ្វះ តាមការផឹកទឹកអាចមិនគ្រប់គ្រាន់ អ្នកជំងឺនឹងត្រូវបញ្ជូនទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យជាបន្ទាន់​​ ដើម្បីធ្វើការព្យាបាលឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ។ វិធីសាស្ត្រការពាររាកអាចការពារបានដោយធ្វើអនាម័យឲ្យល្អដូចជា៖ •    ញ៉ាំទឹកស្អាត •    លាងដៃមុនញ៉ាំអាហារ ឬក្រោយចេញពីបង្គន់ •    អនាម័យលើរបស់របរប្រើប្រាស់របស់កុមារដូចជាកំប៉ុងទឹកដោះគោ ជាដើម។ ទោះបីជំងឺរាកដោយវីរុសមិនសូវមានភាពធ្ងន់ធ្ងរក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែគ្រប់ម្តាយទាំងឡាយគួរតែយកចិត្តទុកដាក់ប្រុងប្រយ័ត្នជានិច្ច ប្រសិនកូនមានជំងឺរាក ពិសេសទារកអាយុក្រោម ៣ខែមានទម្ងន់តូចជាង ៨គីឡូក្រាម ឬកើតមិនគ្រប់ខែ។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរ ថា បើទារកមានសញ្ញារាកច្រើនខុសធម្មតា លាយឈាម ឬសម្បោរ ស្ងួតមាត់ ភ្នែកខូង ឬមានអាការៈ សន្លឹមម្តាយគួរប្រញាប់បញ្ជូនទារកទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យដែលនៅជិតអ្នកបំផុតឲ្យបានទាន់ពេលវេលាដើម្បីចៀសវាងគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរ។ បកស្រាយដោយ​៖ វេជ្ជបណ្ឌិត គី វុត្ថា ប្រធានផ្នែក ថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀននៃមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

ក្នុងចំណោមនិយមន័យជាច្រើន​ រាកអាចសំដៅដល់ការបន្ទោបង់លាមកចាប់ពី ៣ដងក្នុងមួយថ្ងៃ ឬជាការបន្ទោបង់ញឹក និងច្រើនជាងធម្មតា។ ប្រសិនបើការរាកបន្តកើតមានតិចជាង ១៤ថ្ងៃ ត្រូវបានហៅថាការរាកស្រួចស្រាវ (Acute diarrhea) តែបើបន្តច្រើនពី ១៤ ដល់ ៣០ថ្ងៃ ត្រូវបានហៅថា ការរាក (Persistent diarrhea) និងបើលើសពី ៣០ថ្ងៃ ហៅថាការរាករ៉ាំរ៉ៃ (Chronic diarrhea)។ ជំងឺរាកមានមូលហេតុច្រើនយ៉ាងរួមទាំង មេរោគ អាល្លែកហ្ស៊ីជាមួយសារធាតុណាមួយ ឱសថមួយចំនួន អាល់កុល ឬស្រា ជំងឺក្រពះពោះវៀនរ៉ាំរ៉ៃមួយចំនួន អ្នកជំងឺដែលបានទទួលការវះកាត់ពោះវៀន អ្នកជំងឺមហារីក និងទឹកនោមផ្អែមជាដើម។ ដោយឡែក ចំពោះការរាកដែលបង្កឡើងដោយមេរោគ (Infectious diarrhea) ដែលត្រូវបានជួបប្រទះជាញឹកញាប់ អាចបែងចែកបន្តទៀតបានជា ការរាកដោយបាក់តេរី ការរាកដោយវីរុស និងការរាកដោយប៉ារ៉ាស៊ីត។ ចំពោះកូនក្មេង មូលហេតុនៃការរាកភាគច្រើនគឺបង្កឡើងដោយវីរុស តែមូលហេតុចម្បងនៃការរាកចំពោះមនុស្សធំ ត្រូវបានដឹងថាគឺជាពពួកបាក់តេរី។ ដូចនេះ ការស្វែងយល់អំពីការរាកដោយបាក់តេរី គឺពិតជាសំខាន់ណាស់។ ប្រភេទបាក់តេរីបង្ករោគ គួរបញ្ជាក់ថា ប្រភេទបាក់តេរីដែលងាយបង្កឲ្យមាន ករណីរាកច្រើនជាងគេ អាចមានការប្រែប្រួល បន្តិចបន្តួចទៅតាមប្រភពព័ត៌មាន និងអាយុអ្នកជំងឺ ដោយក្នុងនោះរួមមានពពួក Salmonella,Shigella, Campylobacter និងStaphylo coccus aureus ជាដើម។ ក្រៅពីនោះ ពពួក Clostridium perfringens, Clostridium difficile, Vibrio cholera, Yersinia, Listeria និង E-coli ក៏ជាមូលហេតុបង្កបញ្ហារាកផងដែរ។ តាមរយៈ ស្ថិតិស្រង់ពីរបាយការណ៍ Pediatric disease journal 2011 នៃមន្ទីរពេទ្យកុមារជាតិ បានបង្ហាញថាបញ្ហារាកលើកូនក្មេង ភាគច្រើន គឺបង្កដោយវីរុស តែក្នុងនោះពពួកបាក់តេរី E-Coliក៏ទទួលខុសត្រូវក្នុងការបង្កជំងឺរាក ២០% ផងដែរ។ អ្នកងាយប្រឈមនឹងជំងឺរាក • កូនក្មេង • អ្នកមានប្រព័ន្ធភាពស៊ាំចុះខ្សោយ (អ្នកមានជំងឺអេដស៍ជាដើម) • អ្នកធ្វើដំណើរ • អ្នកប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះច្រើន។ រោគសញ្ញានៃជំងឺរាកដោយបាក់តេរី រោគសញ្ញាត្រូវបានចែកចេញជា ៣ទម្រង់៖ • ទម្រង់រាក Choleriform៖ ជាការរាកចេញតែទឹក និងភាគច្រើនមិនមានគ្រុនក្តៅទេ ដែលជាទូទៅត្រូវបានស្គាល់ថាជា Cholera syndrome ឬអាសន្នរោគ។ ចលនការនៃទម្រង់រាកនេះ គឺទាក់ទងនឹងជាតិពុល (Toxin) ដែលបញ្ចេញដោយ បាក់តេរីទៅភ្ញោចឲ្យមានការបញ្ចេញជាតិទឹក  ឬមានបញ្ហាមិនអាចស្រូបទឹកបាន។ ពពួកបាក់តេរីដែលបណ្តាលឲ្យរាកក្នុងទម្រង់នេះច្រើនជាងគេគឺ E-coli(Escherichia coli), Enterotoxinogene (ETEC) និងStaphylococcus aureus។ ទម្រង់នេះផងដែរ ត្រូវបានឃើញកើតមានភាគច្រើនចំពោះអ្នកធ្វើដំណើរ។ • ទម្រង់ Dysenteric (រាកមួល)៖ សំដៅដល់បញ្ហារាកដែលធ្វើឲ្យអ្នកជំងឺច្រើនឈឺមួលនៅក្នុងពោះ និងចង់តែបន្ទោបង់ តែពុំសូវមានលាមកចេញ មកទេ។ ទម្រង់រាកនេះអាចសម្គាល់ដោយ លាមកអមជាមួយសម្បោរ ឬលាយឈាម និងអាការៈក្តៅខ្លួន។ ចលនការរបស់វា គឺទាក់ទងនឹងការទៅប៉ះពាល់ផ្ទាល់របស់មេរោគជាមួយនឹងជញ្ជាំងពោះវៀន ដែលធ្វើឲ្យខូចខាតផ្ទៃពោះវៀនតែម្តង (Ente-roinvasive)។ បាក់តេរីដែលបណ្តាលឲ្យរាកក្នុងទម្រង់នេះគឺ Shigella, Salmonella, Helicobacter pylori, Enteroinvasive, E-coli ជាដើម។ ទម្រង់រាក Dysenteric នេះ ច្រើន ជាប្រភេទជំងឺរាកកើតមានម្តងម្កាល តែធ្ងន់ធ្ងរ និងកើតរាតត្បាតនៅតាមតំបន់ (Epidemic diarrhea)។ • ទម្រង់ចម្រុះ (Mix syndrome)៖ ជាករណីរួមផ្សំគ្នារវាងទម្រង់ទាំងពីរ ដែលដំបូងគឺមានការកើតឡើងជាទម្រង់លាមកទឹក (Cholera) បន្ទាប់មកគឺទម្រង់លាយសម្បោរ (Dysenteric) ហើយវាបង្កឡើងច្រើនជាងគេដោយ Clostridium difficile។ ករណីនេះ ជាញឹកញាប់អាចកើតមានឡើងចំពោះអ្នកដែលប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះ។   ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យសមស្រប ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យអាចធ្វើឡើងដូចតទៅ៖ • Orientation clinic៖ ជាការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យលើរោគសញ្ញាគ្លីនិក ដើម្បីកំណត់ទម្រង់នៃបញ្ហារាកបន្ទាប់មក គឺការថ្លឹងថ្លែងលើភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃជំងឺតាមរយៈការមើលទៅលើកម្រិតនៃការខ្សោះជាតិទឹកកម្រិតរាតត្បាតមេរោគក្នុងឈាម  និងរកមើលស្ថានភាពជំងឺផ្សេងៗដែលអាចធ្វើឲ្យស្ថានភាពកាន់តែធ្ងន់។ • Orientation epidemiologic៖ ជាការកំណត់ថាករណីរាកជាការរាកជាក្រុម ឬរាកតែឯង។ ប្រសិនជាការរាកជាក្រុម គេនឹងធ្វើការស្វែងយល់ពីតំបន់ដែលមានការរាតត្បាត និងមូលហេតុបង្ក។   • Orientation microbiologic៖ ចុងក្រោយគឺការស្វែងរកមេរោគបង្កតែម្តង តាមរយៈ Microbiologic tests។ ការព្យាបាលជំងឺរាកដោយបាក់តេរី ជាទូទៅ ជំងឺរាកដែលបង្កដោយបាក់តេរី ច្រើនតែ ជាប្រភេទស្រួចស្រាវ ដែលងាយនឹងជាសះស្បើយក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ។ ទោះយ៉ាងណា ដើម្បីចៀសវាងនូវផលវិបាកផ្សេងៗ ការព្យាបាលនឹងតម្រូវឲ្យធ្វើឡើងដោយ៖ • ការបង្គ្រប់ជាតិទឹកឡើងវិញ (យកល្អគឺទឹក អូរ៉ាលីត ឬអាចលាយទឹក ១លីត្រ ជាមួយស្ករ៦ស្លាបព្រាកាហ្វេ និងអំបិល កន្លះស្លាបព្រាកាហ្វេ) ជាពិសេសក្នុងករណីរាក Choleriform (រាកសុទ្ធតែទឹក) ដែលធ្វើឲ្យបាត់ជាតិទឹកច្រើន • ការឆាប់បង្គ្រប់សារធាតុចិញ្ចឹមពីអាហារមកវិញដើម្បីបង្កើនកម្លាំង និងទ្រទ្រង់រាងកាយ • ការប្រើប្រាស់ថ្នាំទប់រាក (ឧ. Imodium) ប្រសិនបើអ្នកជំងឺរាកខ្លាំង • ការប្រើប្រាស់ថ្នាំសម្រាប់កាត់បន្ថយការឈឺចុកមួលក្នុងពោះ ក្នុងករណីរាកមួល (Dysenteric diarrhea) • ការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះទៅតាមមេរោគបង្ក (ឧ.Tetracycline (Tetracycline, Doxycycline), Macrolide (Erythromycin, Azithromycin…), Quinolone (Ciprofloxacin…), Cotrim (Sulfamethoxazole + Trimethoprim))។ គួរបញ្ជាក់ថា ជាទូទៅ ការរាកប្រភេទ Choleriform មិនត្រូវការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះទេ ដោយសារវាច្រើនបង្កដោយវីរុសលើកលែងករណីជាការរាកអាសន្នរោគ (Cholera) រីឯការរាក Dysenteric ច្រើនត្រូវការថ្នាំផ្សះ ដោយសារវាច្រើនបង្កដោយបាក់តេរី • ការប្រើប្រាស់ថ្នាំ ប្រ៊ីប៊ីយ៉ូទិក និងប្រូប៊ីយ៉ូទិក (ឧ. Bioflore) ច្រើនប្រើក្នុងករណីរាកក្រោយពីការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះ • ក្រៅពីនោះ ក៏អាចមានការបន្ថែមជាតិស័ង្កសី ចំពោះអ្នកជំងឺរាកផងដែរ ដើម្បីឆាប់បានជាសះស្បើយ។ ក្នុងករណីមិនបានទទួលការព្យាបាលត្រឹមត្រូវទាន់ពេលវេលា នោះអ្នកជំងឺរាកអាចទទួលផលវិបាក ធ្ងន់ធ្ងរដូចជា ការខ្សោះជាតិទឹកខ្លាំង និងការរាតត្បាតរបស់មេរោគក្នុងឈាម (Septicemia)ដែលសុទ្ធតែអាចបង្កឲ្យគ្រោះថ្នាក់ដល់ស្លាប់។ ការការពារជំងឺរាកដោយបាក់តេរី • ប្រកាន់នូវរបៀបរបបក្នុងការរស់នៅស្អាត ដូចជាការហូបស្អាត ផឹកស្អាត ជាពិសេសគឺការលាងសម្អាតដៃឲ្យបានត្រឹមត្រូវ • រក្សាអនាម័យជារួមដូចជា ការរក្សាទឹកស្អាត​សម្រាប់ប្រើប្រាស់រួមគ្នា និងការគ្រប់គ្រងបង្គន់​អនាម័យសាធារណៈឲ្យបានល្អជាដើម • លាងសម្អាតចំណីអាហារមុនបរិភោគ ​ឬដាក់ឲ្យបរិភោគ • ប្រុងប្រយ័ត្នក្នុងការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្សះ។ល។ ប្រសិនបើអ្នកជំងឺជួបនឹងបញ្ហារាក សូមស្វែងរកការព្យាបាលជាមួយគ្រូពេទ្យឲ្យបានឆាប់រហ័ស ចៀសវាងគ្រោះថ្នាក់ដោយកត្តាណាមួយ ឬយ៉ាងហោចណាស់នៅអំឡុងពេលរង់ចាំការព្យាបាល សូមកុំភ្លេចការបង្គ្រប់ជាតិទឹកឡើងវិញឲ្យបានត្រឹមត្រូវ និងចៀសវាងការប្រើប្រាស់ថ្នាំផ្តេសផ្តាសដោយខ្លួនឯង ពិសេសគឺពពួកថ្នាំផ្សះ ដែលវាអាចធ្វើឲ្យប្រឈមនឹងការស៊ាំថ្នាំ ក៏ដូចជាប្រឈមនឹងបញ្ហារាកផងដែរ។ បកស្រាយដោយ​៖ វេជ្ជបណ្ឌិត ឆាយ គឹមប៉ាវ ឯកទេស ថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន និងមានតួនាទីជានាយផ្នែកជំងឺប្រព័ន្ធរំលាយអាហារ នៅមន្ទីរពេទ្យមិត្តភាពខ្មែរ-សូវៀត ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ

ចែករំលែក

និយមន័យ ដំបៅក្រពះ និងពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ (Ulcèregastro duodénal: UGD) ជាដំបៅស៊ីរូងទៅលើភ្នាសរបស់ក្រពះ ឬក៏ពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ (Couche muqueuse Couche musculeuse)។ ដំបៅទាំងនេះអាចកើតចំពោះមនុស្សគ្រប់វ័យ ដែលអាយុភាគច្រើន គឺចាប់ពី៤០ឆ្នាំឡើងទៅ ជាពិសេសកើតលើបុរសច្រើនជាងស្ត្រី (3M/1F)។ កត្តាបង្កហេតុ ជាទូទៅ ជំងឺនេះមានមូលហេតុចម្បង៥ រួមមាន៖ 1.     ការបង្កដោយមេរោគក្រពះ (Helicobacter pylori : HP) 2.     ការប្រើប្រាស់ថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់ប្រភេទ AINS ៨-២០% 3.     បញ្ហាស្ត្រេស (កំពុងតែជជែកគ្នានៅឡើយរវាងគ្រូពេទ្យឯកទេស និងគ្រូពេទ្យឯកទេស) 4.     ការមានទម្លាប់ជក់បារីជាប្រចាំ 5.     ការផឹកស្រា ឬប្រភេទអាល់កុលកម្រិតខ្ពស់ញឹកញាប់។   រោគសញ្ញា ភាគច្រើននៃអ្នកជំងឺដំបៅក្រពះ និងពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ លេចចេញសញ្ញាដូចជា ការឈឺចុកចាប់នៅត្រង់ចុងដង្ហើម ឬផ្នែកខាងក្រោមឆ្អឹងជំនីស្តាំ ជួនកាល សាយដល់ក្រោយខ្នង ឬ ស្មាក្នុងកម្រិតតិច ឫ ខ្លាំងមានលក្ខណៈដូចជា អួលៗ រមួល ឬតឹងពោះ ជួនកាល ធ្ងន់ធ្ងរខ្លាំងបន្ទោបង់អាចមានលាមកពណ៌ខ្មៅ។ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ អ្នកជំងឺត្រូវបានសាកសួរ និងពិនិត្យលើដំបៅក្រពះបង្ហាញថា មានសញ្ញាច្បាស់លាស់ (៥០%) គឺជាការឈឺចុកចាប់របៀបជារមួលនៅតំបន់ចុងដង្ហើម មានលក្ខណៈរ៉ាំរ៉ៃ កើតរាល់ពេលមុនការហូបបាយ ហើយធូរស្រាល បន្ទាប់ពីបរិភោគអាហាររួច។ លើសពីនេះ ដើម្បីបញ្ជាក់រោគវិនិច្ឆ័យឲ្យកាន់តែច្បាស់ អ្នកជំងឺនឹងតម្រូវឲ្យធ្វើការឆ្លុះក្រពះ និងពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ (Fibroscopie Œso Gastro Duodenale: FOGD) ហើយច្រឹបយកសាច់ក្រពះ ទៅវិភាគ។   ផលវិបាកនៃជំងឺ ករណីមិនទទួលបានការព្យាបាលទាន់ពេលវេលា អ្នកជំងឺអាចជួបនឹងផលវិបាកដូចជា៖ • ការហូរឈាមចេញពីដំបៅ ដែលបណ្តាលឲ្យមានការក្អួតឈាម ឬលាមកពណ៌ខ្មៅ • ការធ្លាយក្រពះ ឬពោះវៀនតូចជាប់ក្រពះ • ការស្ទះចំណីអាហារបញ្ជូនពីក្រពះទៅពោះវៀនតូចជាប់នឹងក្រពះ • បង្កឲ្យទៅជាដំបៅមហារីក។   ការព្យាបាល ចំពោះការព្យាបាលអ្នកជំងឺដំបៅក្រពះ ត្រូវប្រើថ្នាំលេបរយៈពេល ១ខែទៅ២ខែ ព្រមទាំងបរិភោគអាហារមានអនាម័យ ទៀងទាត់ពេលវេលា ចៀសវាងការប្រើថ្នាំផ្តេសផ្តាសដោយពុំបានពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យ។ ការព្យាបាលដោយការវះកាត់ នឹងធ្វើឡើងចំពោះភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃដំបៅខ្លាំងពេក ដូចជាការធ្លាយ ការស្ទះ ឬក៏មហារីកក្រពះជាដើម។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត អ៊ុក សារ៉ម ឯកទេសថ្លើម ក្រពះ ពោះវៀន និងមានតួនាទីជាអនុប្រធាន Département ផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រទូទៅ នៃមន្ទីរពេទ្យព្រះកុសុមៈ  ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

ចែករំលែក

ការប្រើប្រាស់ឱសថសម្រាប់បំបាត់ជំងឺរាកអាចធ្វើទៅបាន និងមានប្រសិទ្ធភាព ប្រសិនបានដឹងពីមូលហេតុដែលបង្កឲ្យមានជំងឺនោះឡើង យ៉ាងណាមិញ ត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នដោយសារការសន្និដ្ឋានអាចមានភាពមិនត្រឹមត្រូវ។ គួរដឹងអ្វីខ្លះ ពីជំងឺរាក? ជំងឺរាកស្រួចស្រាវ អាចកើតមានឡើងភ្លាមៗ ដែលឱសថការីអាចធ្វើការព្យាបាលបាន ចំណែក ចំពោះជំងឺរាកដែលអូសបន្លាយច្រើនជាង  ៤សប្តាហ៍ អាចចាត់ចូលជាជំងឺរាករ៉ាំរ៉ៃ បង្កឡើងដោយមូលហេតុច្រើនរួមបញ្ចូលគ្នា   នាំឲ្យការព្យាបាលក៏ត្រូវប្រព្រឹត្តឡើងទៅតាមស្ថានភាពនីមួយៗ ជាមួយនឹងការប្រើប្រាស់ឱសថខុសៗគ្នាផងដែរ។ ឱសថមួយចំនួនទៀតក៏អាចបណ្តាលឲ្យមានជំងឺរាកផងដែរដូចជា៖ •Colchicine •Digitaline •ឱសថពាសក្រពះ (Pansements digestifs) ក្នុងកម្រិតខ្ពស់ •Benfluorex •ថ្នាំផ្សះ។ ភាគច្រើននៃជំងឺរាកស្រួចស្រាវចំពោះមនុស្សពេញវ័យបណ្តាលមកពីការចម្លងដោយពពួកវីរុស Rotavirus និងពពួក Colibacilles Salmonelles Staphylocoques ចំណែកក្នុងករណីកម្រអាចបណ្តាលមកពី Shigelles ដែលការឆ្លងមានលក្ខណៈពេញមួយគ្រួសារ ឬចម្លងតាមភោជនីយដ្ឋាន។ បន្ថែមពីនោះ ជំងឺរាកក៏អាចលេចឡើង បន្ទាប់ពីមានដំណើរកម្សាន្តទៅកាន់ប្រទេសដែលមានបញ្ហាខ្វះខាតអនាម័យផងដែរ។ អ្វីគួរណែនាំ? ការតមអាហារហាក់ដូចជាគ្មានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការធ្វើឲ្យរោគសញ្ញាធូរស្បើយនោះទេ   ដោយឡែក អ្នកត្រូវឲ្យអ្នកជំងឺបន្តញ៉ាំទឹកឲ្យបានច្រើន ដើម្បីបង្ការការបាត់បង់ជាតិទឹក  មានដូចជា  ទឹកឆ្អិនធម្មតា ទឹកតែ ទឹកដែលចម្រាញ់ពីបន្លែនានា (ដែលមានរួមបញ្ចូលនូវទឹក និងសារធាតុរ៉ែ) ឬកូកាកូឡា ដែលធ្វើការយ៉ាងល្អសម្រាប់ប្រឆាំងនឹងអាការៈរាក។ សម្រាប់ការណែនាំផ្សេងទៀតអាចមានដូចជា៖ • អាចប្រើប្រាស់ឱសថពពួក Lopéramide ដែលមានសមត្ថភាពទៅបន្ថយលំហូរនៃចលនាពោះវៀនដែលមានឈ្មោះដូចជា Lodiarid (Clément), Imossel (JP Martin), Dyspagon (Pirre Fabre) ឬ Peracel (Monot)។ សម្រាប់ការប្រើប្រាស់ គឺអាចលេប ២គ្រាប់ក្នុងមួយថ្ងៃ ហាមលើសពី ៦គ្រាប់ក្នុងមួយថ្ងៃ ប៉ុន្តែ ឱសថនេះមិនអាចប្រើប្រាស់ចំពោះកុមារអាយុក្រោម ៨ឆ្នាំ និងស្រ្តីមានផ្ទៃពោះទេ។ • ក្នុងករណីអ្នកដឹងពីមូលហេតុពិតប្រាកដក្នុងការបង្កជាបញ្ហារាកនេះ ថាទាក់ទងនឹងបាក់តេរី​អាចណែនាំឲ្យប្រើប្រាស់ឱសថអង់ទីប៊ីយ៉ូទិកពពួក Nifuroxazide ដែលអាចមានឈ្មោះ Bifix (Roche-Nicholas)។ សម្រាប់ការប្រើប្រាស់គឺអាចលេប ៤គ្រាប់ក្នុងមួយថ្ងៃ ដែលប្រើតែក្នុងរយៈពេល៣ថ្ងៃ។ ប្រភពយោង៖ Le vademecum de la médication officinale ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ 

ចែករំលែក

ការពុលអាហារ ដែលប្រជាជនមួយចំនួននិយមហៅថា ការទាស់ចំណី ឬពុលចំណី គឺជាការទទួលទានអាហារដែលមានប្រឡាក់ដោយមេរោគ មិនស្អាត ហើយបង្កឲ្យទៅជាការក្អួត រាករូស ឬចុកពោះក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានម៉ោងក្រោយ។ ចំពោះបញ្ហានេះ ពុំមានការសិក្សាណាមួយជាក់លាក់អំពីកម្រិតនៃការកើតឡើងនៅឡើយទេ ប៉ុន្តែក្នុងការអនុវត្តវិជ្ជាជីវៈពេទ្យបច្ចុប្បន្ន ឃើញថាវាប្រឈមជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ជាក់ស្តែងប្រភេទអាហារដែលប្រឈមជាមួយការពុលជាងគេ គឺប្រភេទអាហារតាមដងផ្លូវ ខ្វះនូវអនាម័យ មិនមានការការពារត្រឹមត្រូវពីធូលីដី និងប្រភេទអាហារដែលមិនបានសម្អាតជាដើម។   បុគ្គលងាយប្រឈមជាមួយការពុលអាហារជាងគេ គឺអ្នកដែលរស់នៅប្រមូលផ្តុំគ្នា ពិសេសកម្មករ កម្មការនីរោងចក្រ មនុស្សវ័យចំណាស់ និងក្មេងតូចៗ ដែលប្រព័ន្ធភាពស៊ាំការពារខ្លួនមានកម្រិត។ មួយវិញទៀត គឺអ្នកមានជំងឺប្រចាំកាយមួយចំនួន ដូចជាទឹកនោមផ្អែម ក្រិនថ្លើម ឬអ្នកជំងឺអេដស៍ធ្ងន់ធ្ងរព្រោះប្រព័ន្ធការពារខ្លួនរបស់ពួកគាត់ខ្សោយស្រាប់។   រោគសញ្ញា និងយន្តការនៃការពុលអាហារ ភាគច្រើនរោគសញ្ញាដែលស្តែងឡើងពីការពុលអាហារត្រូវបានបែងចែកជា២ប្រភេទ៖ • Cholera Syndromes ឬ Watery Diarrhea ៖ ជាអាការៈរាកសុទ្ធតែទឹកច្រើនៗតែម្តង • Dysenteric Syndromes ៖ ជាអាការៈរាកតិចៗ តែមានលាយសម្បោរ និងលាយឈាម។   លើសពីនេះ អ្នកជំងឺអាចមានអាការៈចុកពោះ និងក្អួត ចង្អោរ ជាដើម។   នៅពេលអ្នកជំងឺញ៉ាំចំណីអាហារដែលមានប្រឡាក់ដោយមេរោគចូល ដែលមេរោគមួយចំនួនមានសកម្មភាពបញ្ចេញជាតិពុលចូលទៅក្នុងពោះវៀនហើយបណ្តាលឲ្យរាកជាទឹក។ រីឯមេរោគមួយចំនួនទៀត មានសមត្ថភាពឲ្យមានរបួសនៅពោះវៀនជាហេតុបង្កឲ្យទៅជាការរាក មានលាយសម្បោរឬលាយឈាម។   ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ និងការព្យាបាល ជាទូទៅ ការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យនៃការពុលអាហារ ពឹងផ្អែកទៅលើរោគសញ្ញាដែលអ្នកជំងឺបានរៀបរាប់ខាងលើ និងការសាកសួររបស់គ្រូពេទ្យពីព័ត៌មានទាក់ទងនឹងការទទួលទានអាហារដែលខ្វះអនាម័យ។   ចំពោះការព្យាបាលមិនមានការពិបាកនោះទេ ករណីស្រាល មិនមានភាពធ្ងន់ធ្ងរ អ្នកជំងឺអាចត្រឹមសម្រាកនៅផ្ទះ និងប្រើប្រាស់ប្រភេទថ្នាំ ដែលអាចទិញនៅតាមឱសថស្ថានដោយមិនចាំបាច់មានវេជ្ជបញ្ជាដូចជា Spasfon ឬ Smecta និងបន្ថែមការញ៉ាំទឹកឲ្យបានច្រើន ឬញ៉ាំទឹកអូរ៉ាលីត្រ ដើម្បីបង្គ្រប់ជាតិទឹកនៅក្នុងខ្លួនតាមការណែនាំរបស់ឱសថការី។ ករណីធ្ងន់ធ្ងរ អ្នកជំងឺខ្សោះជាតិទឹកខ្លាំងភ្លាមៗ ឬការប្រើប្រាស់ថ្នាំដូចជម្រាបជូនខាងលើពុំមានប្រសិទ្ធភាព ចាំបាច់ត្រូវមកជួបជាមួយគ្រូពេទ្យជាបន្ទាន់ព្រោះអ្នកជំងឺត្រូវការការផ្តល់ជាតិទឹកបន្ថែមដោយការដាក់សេរ៉ូម ឬប្រើប្រាស់ថ្នាំសម្លាប់មេរោគបន្ថែមពីគ្រូពេទ្យ។   ប្រសិនបើអ្នកជំងឺមិនបានទទួលការព្យាបាលទាន់ពេលវេលា នោះអាការៈរាកអាចឲ្យទៅជាការខ្សោះជាតិទឹកធ្ងន់ធ្ងរ រហូតដល់ Shock និងមួយវិញទៀត អាចរហូតដល់មានការបង្ករោគធ្ងន់ធ្ងរនៅពោះវៀន។   វិធីសាស្ត្រការពារខ្លួន ដើម្បីចៀសវាងការពុលអាហារ ត្រូវផ្តោតសំខាន់លើ២ចំណុច៖ • ការធ្វើញ៉ាំខ្លួនឯង និងការធ្វើលក់ឲ្យគេញ៉ាំ៖ រក្សាអនាម័យ លាងសម្អាតដៃជាប្រចាំ ពិសេសត្រូវសម្អាតដៃមុននឹងចម្អិនអាហារជានិច្ច។ ចំពោះសាច់បន្លែ ត្រូវលាងសម្អាតឲ្យស្អាតមុនចម្អិន និងរក្សាម្ហូបអាហារកុំឲ្យមានធូលីដីហុយចូល ឬរុយរោមជាដើម។ • អ្នកញ៉ាំ៖ ត្រូវមានអនាម័យលាងដៃឲ្យស្អាតមុននឹងទទួលទានអាហារ ប្រសិនទទួលទានអាហារនៅខាងក្រៅ ត្រូវមើលថាអាហារនោះត្រូវបានរក្សាទុកក្នុងស្ថានភាពមួយសមរម្យឬអត់ គ្មានធូលីដីហុយចូល និងមានការថែរក្សាបានត្រឹមត្រូវជាដើម។ បកស្រាយដោយ ៖ វេជ្ជបណ្ឌិត សាន់ ចាន់ណា ឯកទេស ក្រពះ ពោះវៀន ថ្លើម នៃមន្ទីរពេទ្យកាល់ម៉ែត ©2018 រក្សាសិទ្ធិគ្រប់យ៉ាង​ដោយ Healthtime Corporation ចំពោះគ្រប់អត្ថបទដោយគ្មានផ្នែកណាមួយត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយចូល ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណែតឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកអាត់ជាសំឡេងឬថតចំលងគ្រប់រូបភាពដោយគ្មានការអនុញ្ញាតឡើយ  

ចែករំលែក
Top